Microsoft Word kr vijdon azobi ziyouz com doc

БОЛАМ ПОРА-ПОРА БЎЛДИ 
Мен Исломдан ҳабарсиз оилани қизи эдим. Шу атрофадаги қишглоқда ўсдим. Бир кун овқат 
пиширдим. Йўқлигимда мушук боласи овқатни еб, қолганини ерга тўкибди. Қаттиқ 
асбийлашганимдан жаҳл устида мушук боласини ерга уриб абжағини чиқариб ташладим. Буни 
қандай қилдим? Шу қадар раҳмсиз жонманми? Инсон овқатни деб, бир бечора жонни нобуд 
қиладими? Исломни билмагунча инсон инсон эмас, ваҳший бўлар экан. Мен Исломни 
билмаганим, Аллоҳни танимаганим учун шундай шафқатсиз иш қилиб қўйдим. Кўп ўтмай 
турмушга чиқдим. Ўзимни баҳтли санардим. Бир ўғил кўриб, уйимиз янада обод бўлди. Ўғлимни 
жуда севар, еру-кўкка ишонмас, асраб авайлардим. Секин секин улғайиб тўққизга қадам қўйди. 
Лекин бунгача унга ҳеч нарса ўргатолмагандим. Ўзим Исломни билмасам, ўғлимга нима ҳам 
ўргатардим. Ҳеч бўлмаганда Пайғамбаримиз с. а. в. исмларини ўргатсам бўлмасмиди? Болам 
эшакка минишни яҳши кўрарди. Биз уйда йўқ пайтимизда эшак билан ўйнаш учун ипнинг бир 
учини эшакнинг белига, бир учини ўзини белига боғлаган. Қишлоқ кучуклари келиб ҳургач, 
эшак жон-жаҳди билан югурган ва ўғлимни судраб кетган... Оҳ ўғлим! Пора - пора бўлган 
болам! Ҳар бўлагини ҳар ердан териб тўпладик. Ўшанда лоп этиб мушук боласи кўз олдимга 
келди. Шунда ҳайвоний, балки ҳайвондан ҳам паст иш қилиб қўйганимни англадим. Раббимдаб 
авф сўраб, намоз ўқий бошладим. У мушук боласини қасосини мендан олганди. Золим Аллоҳ 
ҳузурида азобланади. Буни Исломни ўргангач англадим. Сиздан ўтинчим, ҳеч бир ҳайвон, ҳеч 
бир инсонга азоб берманг, зилм этманг! Чунки Аллоҳ мазлум томонда бўлар экан. Мен буни 
гувоҳи бўлдим. Мен виждон азобида яшаяпман. Бу азобларнинг оғири ва дардлисидир. 
Қачонки мушукча кўрсам, мен ўлдирган мушук боласи ва жондан суйган боламни эслайман. Кўз 
ёшларимни тутиб туролмайман...
БИР ОИЛАНИ БУЗДИК 
Бизнинг виждон азобимиз бошқаларникидан фарқлироқ. Фаруқ Аҳмад билан ўйлаб 
кўрдикки, бизнинг ҳикоямиз ҳам бир қанча одамларда марҳамат туйғуларини уйғотиши 
мумкин. Ҳар қалай шундай умиддамиз. Биа ёзайлик, сиз лозим топсангиз ёритарсиз. Биз 
бувимиз, ота-онамиз уч ўғил жами етти киши бир оила бўлиб яшардик. Шод ва баҳтиёр эдик. 
Бувимиз ва онамиз диндор эдилар. Акамиз 25, мен 16, укам15 ёшда эдик. Акамиз ҳам ўқир ҳам 
ишлар эди. Онамиз бир куни акамизга: 
- Али Домаднинг қизи Дурдонани сенга олиб берайликми? - дедилар.
- Мен у қизни ёқтираман, лекин диндорлиги юрагимни сиқиб юборади-да, - деб жавоб 
эбрди. Кўп ўтмасдан Дурдона опамни акамизга олиб берилди. Ота-онам диндор бўлгалиги учун 

---

Виждон азоби. Амина Шанликўғли