Зиѐвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

4-САБАБ. ИБОДАТ УЧУН ҚАЛБНИ ҲОЗИРЛАШ, БУТУН ВУЖУДИ 
БИЛАН БЕРИЛИБ НАМОЗ ЎҚИШ 
Дунѐ ташвишлари, шайтон васвасаси, нафс хоҳишлари қалбни хушуъдан тўсадиган энг катта 
ғовдир. Лекин ҳақиқий мўмин банда дунѐ моҳиятини тўғри англайди, охиратда бахтли бўлиш учун 
бор кучи билан интилади, тирикчиликни ҳам, ибодатни ҳам ўз вақтида қилади. 
Уламолар айтишича, намоз ўқиѐтганда бошқа нарсаларга чалғимасдан, фақат ибодат билан 
машғул бўлиш лозим. Ибодатга чоғланган киши қалбида намоздан ўзга нарса бўлмаса, ана шунда хаѐл 
бўлинмайди. Дунѐ ва охират саодатини топишда бунинг аҳамияти катта. Зеро, ибодатга бутун қалби 
билан киришиш, хаѐлни бир жойга қўйиб, ихлос билан намоз ўқиш инсон қалбига ўзгача бир файз, 
тинчлик-хотиржам олиб киради. Аллоҳ таоло ихлосли банда ризқини ўйламаган томонидан етказади, 
ҳожатларини раво қилади, чала қолган ишлари битишига ѐрдамлашади. 
َةَرْػيَرُي ِبَِأ ْنَع
َر
ِض
َي 
ُللا
َع ْه
ُى 
ُللا ىَّلػَص ِّْبَِّهلا ْنَع
َؿ ػَق َ َّلػَسَس ِىػْهَلَع 
: 
َللا َّفِإ
ُؿوػُوَػي ََ ػَعَػت 
: 
َدج َنػْبا ػَي
ِتَِد ػَبِعِل ْغَّرػَفَػت َـ
ْ ػػْمَأ
َؾَرْدػػَص 
ِإَس َؾَرػػْوَػف َّدػػُسَأَس ًنَػػِغ
َّل
َػت
ًلْغػػُش َكْيَدػػَي ُتْ ػػَم ْلػػَعْف
َؾَرػػْوَػف َّدػػُسَأ َْلََس
ُّيِذػػِمْرّْػتلا ُواَسَر .
ْىػػَج َم ُنػػْباَس
َس
ُ ِك ػػَْلْاَس ُدػػَْحَْأ
َػبْلاَس
ُّيِوَمْػه
ُوُدَهَسَس
ٌنَسَح
.
Абу Ҳурайра
100
розияллоҳу анҳу Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: Аллоҳ 
таоло айтади: “Эй одам боласи, ибодатимга фориғ бўл. Шунда қалбингни бойликка тўлдираман, 
фақирлигингни кетказаман. Акс ҳолда қўлингни иш билан банд қилиб қўяман, фақирлигингни 
кетказмайман!” (Термизий, Ибн Можа, Аҳмад, Ҳоким, Байҳақий ривоят қилган. Ҳадис
санади ҳасан). 
Бу ҳадиси қудсийда бутун вужуди билан берилиб ибодат қилиш фойдаси ҳақида сўз кетмоқда: