www.ziyouz.com кутубхонаси
94
ўтай, дедим.
— Шунақами? Қани, чойга қаранг. Сиз бор пайтларингизда бунақа хурмолар йўқ эди,
шекилли. Ҳозир ҳаммаёқ хурмозор, лимонзор бўлиб кетган. Ҳали Сумбулсойга йўлингиз
тушмагандир? Ҳа, ажаб замонлар эди. Сумбулсойда ҳам ўзгаришлар катта.
Телефон жиринглади. Қосим ака трубкани олиб, «йўқ» деб жавоб бердию, яна жойига илиб
қўйди.
— Раисни сўраяпти. Раис Ойбаракка кетган. Ваҳобжон бир бурда нон ушатиб, икки-уч
пиёла чой ичдида, яна ўриидан туриб, ташқарига қаради. Ойдинда арчаларнинг учи балиқ
скелетидек таралиб кўринади. Семон ариқда сув шалдираб оқади. Қайдадир саъва сайрайди.
Осмони фалакда чироғини милтиратиб самолёт кетяпти. Унпнг овози эшитилмайди.
Шу пайт электр лампаси секин-секин хиралашиб, қизил ипдек бўлиб қолди. Сал ўтмай у ҳам
сўнди.
— Шунақа, движок ўн иккигача ишлайди. Худо хоҳласа, бирон ҳафтадан кейин катта симга
улаймиз. Ўшанда кеча-ю, кундуз ёнадиган бўлади. Сим Нурекдан келяпти. Лампа ёқиб
берайми?
— Йўқ, овора бўлманг. Ётаман. Йўлда уринибманшекнлли. Қосим ака қоронғида
тимирскиланиб каравотга жой қилиб бердида, гугурт чақиб, зинадан тушиб кетди.
Ваҳобжон ўрнига ётиб, анча вақтгача кўз юммай, ўй сурди. Бу жойларда кечган
кунларининг ҳаммасини эслади. Кўзига Гулсум кўриниб кетди. Эндн у ёшлигининг унутиб
бўлмас бир парчаси бўлиб кўринарди. Ваҳобжон ўйлаб-ўйлаб, охири ухлаб қолди.
Қизи хат ёзганда, Деновдан қаерга юборишлари ҳали номаълум, деган эди. Эрталаб у шу
ернинг ўзидан район соглиқни сақлаш бўлимига телефон қилди. Қизипи суршнтирди. Унга:
Зарофатнинг Сумбулсой амбулаториясига ишга юборилганини айтишди.
Ажаб, ўзи ишлаган амбулаторияга энди қизи кетибти. Ваҳобжон иккиланиб ўтирмай ўша
ёққа боришга қарор қилди.
Косим ака билан хайр-хўшлашиб гузарга чиқди. Китоб савдоси машинаси Сумбулсойга
кетаёттан экан, шофёрдан илтимос қилган эди, рози бўлди.
Энди у бир вақтлар эшакка тескари миниб қочган йўлларидан кетяпти. Йўл-йўлакай
шофёрни ҳайрон қолдириб, гоҳ кулади, гоҳ қошлари чимирилиб, жиддий бўлиб қолади.
Сел олиб кетган жойлар, тоғдан думалаб тошган харсанглар бўлмаса, йўл яхши бўлиб
кетибди. Онда-сонда янги иморатлар учраб қолади. Олисда эса, қишлоқни бағрига олган асрий
қоялар садаф девор бўлиб турибди.
Машина айланма, пасти баланд йўллардан ўтиб, тоғ орасига қараб ўрмалади.
Сумбулсой ҳамон ўшандек. Ўша гердайган қоялар, ўша шарқироқ телба сувлар.
Ёнбағирларда ўсган асрий арчалар орасида илашиб қолган булутлар сокин судралади.
Кираверишдаги тепа ортида Кизқўрғон кўкка интилган. Кизқўрғоннинг учини булут ўраган.
Унинг қизғимтир танасида ўсган гиёҳлар ерга қараб осилган.
Ваҳобжон таниш манзараларга маҳлиё бўлиб бораркан, худди йигитлик чоғи қайтиб
келгандек энтикарди. Гўё ҳозир Гулсум жамалак сочларини силкитиб чопиб келаётгандек...
У шундай хаёллар билан амбулаторияга етганини билмай қолди. Эшик олдида бир дам
тўхтаб, у ёқ бу ёққа қаради. Унинг худди ёнгинасидан тўлагина бир хотин гурсиллаб ўтди. Зина
олдига келиб, туфлисининг чангини қоқиб кириб кетаётган эди, Ваҳобжон гап отди:
— Зарофат Ваҳобовнани чақириб юбормайсизми? Хотиннинг иши тиғизроқ экан шекилли,
жавоб ўриига бош ирғаб кириб кетди. Сал ўтмай оқ халат кийган Зарофат чиқди. Дадасининг
кутмаганда келишига ҳайрон бўлиб, қошларини кериб қараб турдию, бирдан унинг бағрига
отилди. Ота-бола шу куйи анча туришгандаи кейин, Зарофат уни ичкарига ундади. Ваҳобжон
кўнмади.
— Ишингни қилавер, болам. Мен қишлоқни бирон соат айланиб келаман. Кечқурун яна
Саид Аҳмад. Танланган асарлар. I жилд. Ҳикоялар
Do'stlaringiz bilan baham: |