Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

176
― Хўп бўлади, ҳукмдор. Феликс биз ҳозиргина келган эшик ортида
кўздан йўқолди.
― Кўрдингми Эдвард? ― ғалати вампир Эдвардга ўгирилиб худди
меҳрибон бободек койиди. ― Сенга нима дегандим? Кеча истаган
нарсангни берганим учун мамнунмасмисан?
― Ҳа, Аро, мен мамнунман, ― деди у қўлимни янада қаттиқроқ сиқиб.
— Ижобий якун топадиган воқеалар менга ёқади, хўрсинди Аро. —
Лекин ҳамма вақт ҳам якун яхши бўлмайди. Нима бўлди, Элис? — У
қизиқиш тўла кўзларини Элисга тикди. — Уканг, сени ҳеч қачон хато
қилмайди деб ўйлаган шекилли, лекин гувоҳи бўлганимиздек кичкина
хатога йўл қўйган.
― О, мен кўп адашаман, — жилмайди Элис кўзни қамаштирадиган
табассуми билан. Лекин қўллари асабий мушт бўлиб тугилганди. —
Бугунги кундан хулоса чиқаришингиз мумкинки, мен муаммоларни ҳал
қилишдан кўра, кўпроқ уни келтириб чиқараман.
― Ўта камтарлик қиляпсан, — таъна қилди Аро. — Мен сенинг бир неча
ажойиб ҳаракатларингга гувоҳ бўлганман, сенинг қобилиятингдек ноёб
истеъдодни сира учратмаганман. Тасанно!
Элис Эдвардга кўз қири билан нигоҳ ташлади. Бу Аронинг эътиборидан
четда қолмади.
― Илгари танишиш бахтига муяссар бўлмаганимдан афсусдаман. Лекин
сени илгаридан танийдигандекман! Билсанг, укангнинг қобилиятидан
менда ҳам бор.
Лекин менда масофа муаммоси бор, унда эса — йўқ, — деди у Эдвардга
ҳавас билан боқаркан.
― Аммо сенинг истеъдодинг қудратлироқ, ― деди Эдвард қуруқ қилиб. У
Элисга кўз ташлаб фикрини изоҳлади: — Аро одамларнинг фикрини
ўқиши учун жисмоний яқинлик зарур. Лекин у мендан кўпроқ нарсани
эшита олади.
Билганингдек, мен бўлаётган воқеларни сенинг фикринг орқали ўқийман,
Аро эса вақти ва замонидан қатъи назар, хаёлингдаги ҳар бир фикрни
ўқий олади.
Элис ингичка қошларини чимирди, Эдвард эса бошини қуйи солди.
Аро буни ҳам эътибордан қочирмади.
― Лекин масофадан туриб маълумот олиш, жуда қулай бўлар эди... ―
хўрсинди Аро.
Аро елкамиз оша назар ташлаганда барча, — Жейн, Алек, Деметри ҳам
ўгирилишди.
Мен ҳаммадан кейин ўгирилдим. Феликс қайтиб келганди, у билан бирга
қора кийимли икки эркак ҳам қўшилиб келди. Улар Арога ўхшаб кетишар
фақат биттасининг сочи кумушдек оппоқ эди.
Мен Карлайлнинг хонасида кўрган учлик бир жойга йиғилишганди, сурат
чизилганига асрлар бўлган бўлсада, улар ўша-ўша эдилар.