Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

XV боб. Босим
 https://telegram.me/e_kutubxona

---

126
Форксга яна баҳор келди. Тонг саҳардан уйғониб, ўрнимдан турмасдан
ўйланиб қолдим. Ўтган баҳорда ҳам мени вампир қувганди. Бу нъанага
айланиб қоляпти, шекилли. Дам олиш кунлари дадам Гарри амаки билан
суҳбатлашиб кунни кеч қилгунча мен пляжда бемақсад, беғам айланиб
юрдим. Дадамнинг назарида мен Жейкоб билан эдим. Лекин аслида
Жейкоб қаттиқ банд бўлгани ва буни дадамга билдиролмаслигим сабабли
пляжни ёлғиз кезиб юришга мажбур эдим. Жейкоб бир амаллаб вақт
ажратиб ёнимга келганда, кун бўйи ёлғиз қолдиргани учун кечирим
сўради. Иш ҳар доим ҳам тиғиз бўлмаслигини, Викторияни
тутмагунларича бўрилар ҳушёр туришлари лозимлигини тушунтирди.
Ҳаммасини тушунишимни айтиб уни тинчлантирдим. Пляжни бирга
айланиб юрганимизда у бир лаҳзага ҳам қўлимни қўйиб юбормади. Бу ҳол
менга Жареднинг гапини ёдимга солди. Ташқаридан қараганда, ростдан
ҳам биз худи севишганларга ўхшардик. Жейкоб иккаламиз аслида
ўртамиздаги муносабатларни яхши билардик, шу сабабли бу каби
гапларга эътибор бермаслигим керак. Агар иккимиз ҳақимизда гап
тарқагани Жейкобга ҳуш ёқишини билмаганимда хавотир олмаган
бўлардим.
Сешанба куни ишга бордим. Тушдан кейин Жейкоб мендан хабар олгани
дўконга келди. Бу Майкнинг эътиборидан четда қолмади.
― Ла-Пушлик йигитча билан учрашувинг борми? У иккинчи курсда
ўқирмиди? - сўради у хафалигини яширмай.
― Йўқ, доим Жейкоб билан бирга юрсак ҳам, биз бор-йўғи дўстмиз.
Майк кўзларини айёрона қисди.
― Ўзингни алдаб нима қиласан, Белла? Йигитча сени севиб қолгани
кўриниб турибди-ку!
— Биламан, — хўрсиндим. — Нима ҳам қилардик, ҳаёт мураккаб нарса.
― Қизларнинг эса қаҳри қаттиқ, — эшитилар-эшитилмас шивирлади
Майк. “Йигитларга айтиш осон”, деб ўйладим ичимда. Ўша кеч дадам
билан Билли амакиникида овқатланаётганимизда, Сэм ва Эмили меҳмонга
келишди. Эмили олиб келган торт барчага бирдек ёқди, айниқса дадамга.
Суҳбат давомида турли мавзуларда гаплашишга ҳаракат қилсак-да, дадам
нуқул Ла-Пушдаги тўда қўлга тушмаганини таъкидлайверарди.
Катталарни кўзини шамғалат қилиб, Жейкоб билан бирга гаражга қочдик.
У машинага ўтираркан, бошини ўриндиққа ҳорғин ташлади.
― Бир оз ухлаб олсанг бўларди, Жейк.
― Оз қолди.
У қўлимдан ушлаганда қўлим куйгандек бўлди.
― Бу бўриларга хосми? — сўрадим. — Қўлингнинг қайноқлигини
айтяпман.
― Ҳа. Оддий одамларникидан кўра ҳароратимиз баландроқ. Бир юз
саккиз, бир юз тўққиз даража атрофида... Энди ҳеч қачон совуқни ҳис
қилмайман.