Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

122
У бир қадамда хонани кесиб ўтди ва қизнинг юзини қўлига олиб
чандиқлари устидан ўпиб қўйди. Қалбимда қаттиқ соғинч оғриғи бош
кўтарди. Яхши ҳамки, Жейкоб билан Пол кириб келишди-ю, бу оғриққа
якун ясалди. Уларнинг хахолаб кулиб, бир-бирини туртганча кириб
келишганини кўриб оғзим очилиб қолди.
Жейкоб хонани кўздан кечириб, менга кўзи тушди ва ўнғайсизланиб
бурчакка суянди.
― Салом, Белла, — деди мамнуният билан. — Бўлиб ўтган воқеа учун
кечирим сўрайман, — шивирлади у. — Аҳволинг яхшими?
― Ташвишланма, яхшиман. Кекс жуда мазали экан, — Жейкоб
келганидан сўнг елкамдан тоғ қулагандек бўлди.
― Вой! ― қичқириб юборди Жаред Полнинг елкасидаги катта тирналган
чизиққа қараб.
Эмбри қувониб чапак чалиб қўйди ва:
― Ўн беш долларни тайёрлаб қўй, — деди.
― Сенинг ишингми? — дедим Жейкобга жаҳл билан қараб. Болаларнинг
баҳс бойлашгани ёдимга тушди.
― Ҳа, қўлим тегиб кетди. Ҳечқиси йўқ, кун ботгунча изи ҳам қолмайди.
― Кун ботгунча?... — ҳайрон қолдим ва Полнинг жароҳатига яна назар
ташладим. У бита бошлаганди.
― Бўриларга хос хислат, — деди Жейкоб бепарво.
― Сенга ҳеч нима қилмадими? ― дедим эшитганларимни ҳазм қила
олмай.
― Менга бало ҳам урмайди, — деди у мақтаниб.
― Хўш, болалар, — Сэмнинг баланд овози хонадаги барча гап-сўзларга
нуқта қўйди, — Жейкобнинг бизга айтадиган гапи бор экан.
― Мен қизғишсоч нима хоҳлаётганини биламан, — деди Жейкоб Жаред
билан Эмбрига юзланиб. Сэм билан Пол унинг гапларига эътибор
беришмади.
Балки аллақачон фикрини ўқиб, билиб олишгандир. — Шуни айтмоқчи
эдим, — деди у Пол ўтирган стул оёғини секин тепиб қўяркан.
― Хўш, у нима хоҳлаётган экан? — сўради Жаред.
Жейкобнинг юзи қаҳрли тус олди:
— У севгилиси учун ўч олмоқчи, лекин биз ўлдирган қора сочли зулук
учун эмас. Калленлар унинг севгилисини ўтган йили нариги дунёга
равона қилишган, энди қиз Белланинг изига тушган.
Бу гап мен учун янгилик бўлмаса-да, титраб кетдим.
Жаред, Эмбри ва Эмили менга қараб анқайиб қолишди.
― Ахир Белла оддий қиз бўлса... — тушунмади Эмили.
― Айнан шунинг учун ҳам у бизни чалғитиб юрибди. У Форксга
кирмоқчи, — хонадагилар яна менга ўгирилишди, мен индамай бошимни
қуйи солдим.
― Ажойиб, ― деди ниҳоят тилга кирган Жаред. Демак қўлимизда у учун
хўрак бор...