Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

127
Устимга киймасдан изғиринда ҳам юришим мумкин. Бало ҳам урмайди.
Мен турган жойда қор эриб, ёмғирга айланади.
― Тез тузалиш ҳам бўриларга хос одатми?
― Ҳа, кўришни истайсанми, бу қизиқ, — деди у ва машина бардачогидан
пичоқчасини қидира бошлади.
― Йўқ, — қичқириб юбордим. — Керак эмас.
Жейкоб кулиб, “Ҳазиллашдим”, деди.
— Жароҳатларимиз тез битади. Қолаверса, одамга хос бўлмаган ҳарорат
билан шифокорга кўрина олмаймиз-ку! Шифокорнинг ўтакаси ёрилиб
кетади.
— Тўғри, кўрина олмайсизлар... Кундан-кунга катталашиб бораётганинг
сабаби ҳам шуми? Квил учун қайғуришларинг сабаби-чи?
— Шу деса ҳам бўлади. Квилнинг бобоси унинг пешанасида тухум
пиширса бўлади, дейди, — Жейкобнинг юзи ташвишли тус олди. — Унга
ҳам оз қолди.
Бунинг учун аниқ бир ёш белгиланмаган. Баъзида бир хил нарсалардан
пушаймон бўласан, яъни олдин қилишга улгурмаган нарсаларингдан. Мен
ҳеч нарсадан афсусланмаганман, чунки мен бахтли эдим. — У зўрма-
зўраки кулди. — Фақат сен сабабли... Шунинг учун ҳам менинг
ўзгаришим вақтли бошланмаган.
Аксинча, ичимда пишиб етилган, мен худди кеч портлайдиган бомбага
ўхшаганман. Бу қачон бошланганини биласанми? Кинодан қайтганимдан
кейин.
Дадам "Кўринишинг жуда ёмон", деди. Бўлди, шундан кейин портладим.
Кейин...кейин мен ўзгардим. Дадамни, ўз падаримни майиб қилиб
қўйишимга сал қолди, — титраб кетди у.
— Ҳаммаси шунчалик ёмонми, Жейк? — дедим унга ёрдам бергим келиб,
ачиниб. — Бахтсизмисан?
— Йўқ, бахтсиз эмасман, энди ҳаммаси ўтиб кетди. Сен ҳаммасини
билганингдан кейин... Аввалига жуда қийналдим. Энг ёмони, бу —
ўзингни назорат қила олмаслигинг. Ўзингга бўлган ишончни йўқотишинг.
Энди ҳеч кимга яқинлаша олмайман деб ўйлаш, ўзингни вахший
маҳлуқдек ҳис қилиш... Эмилини кўрдингми, Сэм бир сонияга ўзини
бошқара олмай қолганининг оқибати бу. У эса ўша вақтда Сэмга жуда
яқин турган. Энди эса вақтни орқага қайтаришнинг иложи йўқ. Мен
Сэмнинг фикрини ўқиганман, унинг қанчалар азобланишини биламан...
— Тўғри, ким ҳам ваҳшийга айланишни истарди?
— Аслида менга унчалик қийин бўлмади. Мен бошқалардан кўра тезроқ
бўрига айлана оламан. Балки шу сабаб одамгарчиликдан бутунлай чиқиб
кетишдан қўрқарман...
— Бу қийинми, яъни ўзингни қайта топиш?
— Фақат бошланишида. Бир оз тажриба етишмайди. Лекин менга осон
бўлган.
— Нега? — тушунмадим.