“Мо ко‘hi kulicharo palangem,
Mo bahri muhicharo nahangem”
(Biz kulchalar tog‘ini ham yeb yuboradigan qoplonlarmiz,
Biz dengizdagi baliqlarni yeb bitiradigan nahangmiz).
Va mening xosiyatim ko‘pdur. Ba’zi xud meni sang, tarjih* qilibtur-
lar andoq kim, aytibturlar:
Aqle ki, ey kavnayi fuzun meoyad,
Dar dasti mayi nob zabun meoyad.
Ham bang ki, rangi zindagoni dorad,
Kal rangi sbarob bo‘yi xun meoyad”
(Ikki dunyoda ziyoda bo'lgan aql uzumdan qilingan may oidida
hech narsaga arzimay qoladi. Agar bangda tirildik rangi bo‘lsa, sharob
rangidan qon hidi keladi).
(*shamma - bir oz, bir qadar; *sabzpo ‘sh —yashil kiygan, yashilga
burkangan; * xiyobon\xiyovon — b o g g u lz o r la r orasiga solingan yo ‘lak;
* nek — yaxshi; * qadar andoz — kuch-qudrat soluvchi; * Lo ‘tu — lo ‘li;
*tarjih — bir narsani ikkinchi narsadan ortiq ко ‘rish.)
Amiriy soxta donolikni fosh qilishi. XIV asrda yashagan fors-
tojik adabiyotining yirik namoyandasi Ubayd Zokoniy (vafoti 1370-yil)
dan Yusuf Amiriy keitirgan gap diqqatni tortadi. Ubayd Zokoniy, el-
lik o ‘g ‘ul-qizning onasi bo‘!gani holda, Bangning suhbatiga musharraf
boMmagan ayol bu dunyodan bekor ketibdi, deb aytadi. Nima uchun
Ubayd Zokoniy shunday deb aytgan? Tabiiyki, shuncha farzand dun-
yoga keltirib, tarbiyalagan ayol ko‘p hayotiy tajribaga ega bo‘ladi, ko‘p
narsani biladi. Xayolparast Bangi esa o ‘zini hammadan dono hisoblaydi.
Bang o ‘zini ko‘klarga ko'tarib maqtab, har narsa - qoplon, nahang
baliq bilan tcnglashtiradi, tog‘-tog‘ uyulgan nonlarniyu dengizdagi ba-
liqlami ham yeb yuboradi. Bangilar kayf qilganda, ochofatlarga ayla-
Do'stlaringiz bilan baham: |