Madaniyat va sivilizatsiya. Sivilizatsiya rivojining asosiy bosqichlari
va dinamikasi
Madaniyat insonni boshqa barcha tabiiy-biologik dunyodan ajratib
turuvchi murakkab va serqirra hodisa boʻlib, ijtimoiy hayotning barcha
sohalariga daxldordir.
Madaniyat
ata‘masi (arab tilida – shaharga xos, qayta
ishlov berilgan)ning hozirgi zamon fanida 600 dan koʻproq ta‘riflari mavjud.
Eng umumiy koʻrinishda madaniyat – inson faoliyati jarayoni, uning
natijasida yaratilgan moddiy va ma‘naviy qadriyatlar, ularni yaratish usullari
va texnologiyalari, shu faoliyat ta‘sirida inson tafakkurida, ma‘naviy
dunyosida yuz beradigan rivojlanishni aks ettiradi.
Madaniyat – murakkab tizim sifatida ijtimoiy hayotda quyidagi asosiy
vazifalarni bajaradi:
Yaratuvchilik vazifasi
. Bu madaniyatning bosh vazifasi boʻlib, inson
faoliyati davomida moddiy va ma‘naviy qadriyatlar yaratiladi.
Marifaiy (gnoseologik) vazifa
. Uning mohiyati shundan iboratki,
madaniy qadriyatlar dunyoni bilish orqali yaratiladi. Madaniyatning tarkibiy
qismi boʻlgan fan, aynan shu vazifani bajaradi. Bunda bilishning obyekti
tabiat, jamiyat va insonning oʻzi hamdir.
Informasion (axborot etkazuvchi) vazifa
. Uning vazifasi doirasiga
ijtimoiy tajribani toʻplash (jamgʻarish), uni avloddan-avlodga etkazish, ya‘ni
tarixiy vorislikni ta‘minlash kiradi. Axborot etkazish gorizontal (makoniy)
xususiyatga ega boʻlishi mumkin, ya‘ni bunda axborot bir vaqtning oʻzida bir
xalq yoki jamoadan boshqasiga etkaziladi. Shuningdek, u vertikal (davriy)
xususiyatga ega boʻlishi mumkin, ya‘ni bunda axborot bir avloddan
boshqasiga ma‘naviy meros shaklida etkaziladi va vorisiylikda namoyon
boʻladi.
Kommunikativ (aloqa oʻrnatish) vazifasi. Bunda axborot
nutq (til),
ramziy shakl va belgilar (san‘at), ilmiy bilimlar (fan) vositasida amalga
oshiriladi. Jamiyatning taraqqiyot darajasi qancha yuqori boʻlsa, bevosita
282
aloqa shunchalik koʻp darajada bilvosita, ya‘ni texnik vositalar yordamida
(telefon, telegraf, internet va hoka‘zolar bilan) amalga oshiriladi.
Me‘yoriy (boshqaruvchilik) vazifasi
. U oʻz ifodasini ijtimoiy
boshqaruvchilik (avvalo, huquqiy va axloqiy
me‘yorlar) tizimini
shakllantirishda topadi. Bunda norasmiy boshqaruv vositalari boʻlgan urf-
odatlar, marosimlar, anʼanalar ham muhim ahamiyatga ega boʻladi.
Sotsializatsiya (ijtimoiylashuv) va adaptatsiya vazifasi
.
Bu
insonning
maksimal darajada jamiyatning ma‘naviy qadriyatlarini qabul qilishi va
muayyan ijtimoiy muhitga moslashishida oʻz ifodasini topadi.
Qadriyatlilik (baholash) vazifasi
. Zamonaviy falsafiy adabiyotlarda
madaniyat moddiy va ma‘naviy qadriyatlarni, ya‘ni shaxs va jamiyat uchun
foydali ahamiyatga ega boʻlgan narsa va hodisalar, aloqalarni yaratish
(generatsiya), mustahkamlash (assimilyatsiya), uzatish (translyatsiya),
koʻpaytirish (multiplikatsiya)ning koʻpbosqichli mexanizmi sifatida qarash
ham mavjud.
1
Bunda madaniyat yangilikni yaratish bilan bogʻliq jarayon
sifatida inson ijodiy (kreativ) faoliyatining mahsuli sifatida namoyon boʻladi.
Inson oʻz faoliyati davomida qadriyatlarni tanlaydi, ularga baho beradi.
Baholash – subyektning oʻz hayoti va faoliyati uchun hodisalarning ijtimoiy
ahamiyatini aniqlashidir. U sezgi, idrok, tasavvur va tafakkur darajasida,
emotsiyalar va tuygʻular,mulohazalar, mayllar, istaklar, intilishlar va albatta,
faoliyat koʻrinishida roʻyobga chiqadi. Baholash insonga hodisalar dunyosida
moʻljal olish imkonini beradi, uning faoliyatini yoʻlga soladi.
Inson narsa va hodisalarga ularning foydali ahamiyati nuqtayi
nazaridan ajratib oladi. Bunday holatda nimalardir barham topadi, qandaydir
narsalar paydo boʻladi, qayta shakllanadi. Bu obyektiv jarayon boʻlib, shaxs
va jamiyatning ehtiyojlaridan kelib chiqadi.
Har bir avlod madaniy rivojlanishni boʻsh joydan emas, balki oʻzidan
oldingi avlodlar yaratgan qadriyatlarni oʻzlashtirishdan boshlaydi. Bu
oʻzlashtirish madaniyat rivojini yuqoriroq bosqichga koʻtarish yoʻlidagi
tayanch vazifasini oʻtaydi. Mana shu ikki jarayon - eskilik bilan yangilik
oʻrtasidagi obyektiv zaruriy bogʻlanish vorislikning mohiyatini tashkil etadi.
Lekin oʻtmish madaniy merosini millat ma‘naviy dunyosining tarkibiy
qismiga aylantirish uchun uni ijodiy oʻzlashtirish, unga yangi mazmun va
ma‘no berish zarur. SHu oʻrinda chinakam oʻzbek falsafasining metodologik
asoslarini yaratishga salmoqli hissa qoʻshgan faylasuf,akademik Haydar
Poʻlatov aytganidek, ilm-fan, madaniyatni rivojlantirish uchun, avvalo
«inkorni emas, koʻproq idrok qilishni» oʻrganishimiz kerak.
2
Busiz
madaniyat rivojlanishini ta‘minlab boʻlmaydi. SHu ma‘noda oqilona
yangilanish – madaniyat rivojlanishining zaruriy sharti hisoblanadi.
1
Философия. Учебник. Под ред. С.А.Лебедева. – М.:ЭКСМО. 2011. – С.411-412.
2
Qarang: Pulatov X. Inkorniemas, ko‗proq idrokni o‗rgansak -chi... // Sizniyaxshiko‗raredim, odamlar. –
T.:Fan.1994. –B.68.
283
Shunday qilib, madaniyat ijtimoiy fenomen sifatida muayyan
qonuniyatlar asosida rivojlanadi. Vorisiylik va doimiy yangilanish –
madaniyat rivojlanishining eng muhim qonuniyatlaridir.
Madaniyatni nisbiy ravishda ma‘naviy va moddiy madaniyatga boʻlish
mumkin. Moddiylik va ma‘naviylik bir-biriga muqobil boʻlmasdan, ular bir-
birga oʻzaro ta‘sir qiluvchi va oʻzaro bir-birini toʻldiruvchi ijtimoiy
rivojlanish omillaridir. Moddiy madaniyat tushunchasi sivilizasiya tushunchasi
bilan uzviy bogʻliq.
«Sivilizatsiya» (lot. civilis – fuqarolarga, davlatga xos), ta‘maddaun –
1)keng ma‘noda – ongli mavjudotlar mavjudligining har qanday shakli; 2)
madaniyat soʻzining sinonimi; 3)madaniyatning zamon va makondan
chegaralangan tarixiy tipi (Misr sivilizatsiyasi va boshq.); 4)yovvoyilik va
vahshiylikdan keyingi ijtimoiy taraqqiyot bosqichi
1
sifatida shuningdek,
geografik jihatdan farqlanuvchi birliklar (Sharq va Gʻarb sivilizatsiyasi) ni;
diniy mansubligiga koʻra (islom sivilizatsiyasi va boshqalarga) boʻlinishi
sifatida tushunilishi mumkin.
Sivilizatsiya tushunchasi XVIII asrda shakllangan boʻlib, koʻp yillar
davomida aksariyat hollarda madaniyat bilan bir xil ma‘noli tushunchalar
sifatida talqin etib kelingan. Ilk bor ularning oʻrtasida yaqinlik va tafovut
mavjudligiga buyuk nemis faylasufi I.Kant e‘tibor qaratgan. XX asr
boshlariga kelib, nemis faylasufi Osvald Shpengler «Evropa Quyoshining
soʻnishi» asarida madaniyat va sivilizatsiya tushunchalarini bir-biriga
qarama-qarshi qoʻydi. U sivilizatsiya deganda texnik-mexanik jarayonlar
majmuini nazarda tutdi. O.Shpengler fikricha, sivilizatsiya madaniyatning
eng yuqori bosqichi boʻlib, undan keyin esa madaniyat asta-sekin inqirozga
yuz oʻgiradi.
Shu davrdan boshlab, madaniyat va sivilizatsiya faylasuflarning diqqat
markazida turgan asosiy masalalar qatoriga qoʻsxildi. Zamonaviy falsafada
madaniyat va sivilizatsiya‘ning oʻzaro aloqadorlikda rivojlanishi zarurligiga
alohida e‘tibor qaratilmoqda. Bunda sivilizatsiya jamiyat hayotining moddiy
tanasi deb qaralsa, madaniyat – uning joni, ruhi sifatida talqin etilmoqda.
2
Ya‘ni bunda – sivilizatsiya moddiy madaniyatni, madaniyat tushunchasi esa –
ma‘naviy qadriyatlarni anglatmoqda. Ushbu ma‘noda sivilizatsiya tushunchasi
inson tomonidan yaratilgan moddiy boyliklar, xususan ishlab chiqarish,
transport vositalari, texnika va texnologiyalar, insonlarning turmush tarzi va
hoka‘zolarni qamrab oladi. Fan taraqqiyoti, uning amaliyotga tatbiq etilishi,
ta‘limi-tarbiya tizimi va uni amalga oshirish usullaridagi innovasion
oʻzgarishlar ham sivilizatsiya yutuqlari hisoblanadi. Hozirgi davrda
sivilizatsiyalash-ganlik
koʻproq
qulaylik
tushunchasi
bilan
1
Qarang: Falsafa. Ensiklopedik lug‗at. – T.: O‗zbekiston milliy endiklopediyasi. Davlat ilmiy nashriyoti. 2010. –
B.298.
2
Философия. Учебник. Под ред. С.А.Лебедева. – С.433.
284
ayniylashtirilmoqda. Uning mohiyatini sanoat iste‘mol vositalarini
yaratish tashkil etmoqda, ayni vaqda u jamiyat rivojlanishining mezoni
hisoblanmoqda.
Xalqlar, davlatlar, mintaqalar rivojlanishidagi oʻziga xos farqlar
sivilizatsiyalararo tafovutlarni tashkil etadi. Shu bilan birga,
Do'stlaringiz bilan baham: |