www.ziyouz.com кутубхонаси
123
Э.да муртакнинг бир неча тараққиёг
босқичи фарқ қилинади: оталанган
тухумқужайранинг бўлиниши, муртак
варақларининг пайдо бўлиши, органлар-
нинг шаклланиши ва ривожланиши.
Вазифаси ва тадқиқот усулларига
кўра, умумий, қиёсий, экспериментал,
популяцион ва экологик Э. ажратилади.
Қиёсий Э. далиллари ҳайвонларнинг та-
биий системасини ишлао чиқиш учун
асос бўлади. Экспери.мснтал Э. аъзо
ва тўқималарни олиб ташлаш, кўчнриб
ўтқазиш ва суиъий муҳитда ўстириш
орқали уларнинг келиб чиқиши меха-
низмлари ва онтогенезда ривожланиши-
ни ўрганади. Э. цитология, генетика, био-
кимс, молекуляр биология ва бошқалар
фанлар билан биргаликда ривожланиши
натижасида индивидуал рлвожланиш
қонуниятлари ҳақидаги фан — ривож-
ланиш биологияси ёки онтогенетика ву-
жудга келди.
Ҳиндистон, Хитой, Миср ва Юнони-
стондаги (мил. ав. 5-аср) эмбриологик
тадқиқотларда динийфалсафий таълимот
акс этган. Бу қарашлар Гиппократ ва Ари-
стотель асарларида ҳам ўз ифодасини топ-
ган. Гиппократ ва унинг издошлари одам
эмбриони ривожланишини ўрганишга
аҳамият бериб, уни товуқ тухумидан
жўжанинг шаклланишига қиёслашни
тавсия қилганлар. Аристотелнинг эмбри-
огенезда аъзоларнинг кетмакет шаклла-
ниши тўгрисидаги таълимоти эпигенетик
тасаввурларга асосланган. Бу қарашлар
16-асргача деярли ўзгаришсиз қолди. У.
Гарвей асарининг нашр қилиниши (1651)
Э. ривожида муҳим бурилиш ясади. Ита-
лиялик олим М.Мальпиги микроскоп ёр-
дамида жўжа ривожланишининг худди
шу босқичида илгари маълум бўлмаган
қисм (аъзо)ларини кўришга муваффақ
бўлди (1672), у Э.да 18-аср охиригача
сақланиб келган преформистик тасав-
вурлар (эмбрион ривожланиши унда ол-
диндан мавжуд бўлган хилмахил струк-
тураларнинг ўсиши)ни ёқлаб чиққан.
Бунга К.Ф.Вольф ўз асарларидаги (1759)
маълумотлар билан қаттиқ зарба берди.
Ҳоз. замон Э.синингасосчиси К.М.Бэр
сут эмизувчи ҳайвонлар ва одам ту-
хумдонидаги тухумни кашф қилди ва
тавсифлаб берди (1827). Эволюцион
қиёсий эмбриология
Ч.Дарвин назария-
ларига асосланган.
А.О. Ковалевский ва
И.И.Мечниковнинг илмий изланишлари
турли типларга мансуб ҳайвонларнинг
бир-бирига қариндошлигини исбот-
лайди. А.О.Ковалевскийнинг эмбри-
онал варақлар тўғисидаги назарияси-
га (1871) кўра, барча кўп ҳужайрали
ҳайвонларнинг асосий аъзолар системаси
дастлаб ҳужайра қатламлари кўринишида
ривожланади.
Бу
кўп
ҳужайрали
ҳайвонлар барча типларининг келиб
чиқиши бир эканини кўрсатади. Тавсиф-
ловчи тадқиқотлар билан бир қаторда
экспериментал Э. ҳам ривожланмоқда.
Илк эмбрионал ривожланиш, уруғланиш,
бўлиниш, эмбрионал вэрақларнинг ву-
жудга келиши, органогенез, гистогенез
ва патологик ривожланишнинг турли
кўринишларини ўрганиш, айниқса, ки-
мёвий агентлар ёрдамида ривожланишни
кучайтириш, эмбрионал шаклланишнинг
ҳаракатлантирувчи кучларини аниқлаш,
ҳужайра дифференциациясининг генетик
ва цитологик асосини очиш ҳоз. замон
Э.си олдидаги муҳим масаладир.
Э. маълумотларидан (тиббиётда тур-
ли аномал ва туғма мажруҳликларни ол-
диндан билиб олиш), қ.х. амалиё
тида (мас, организмга эмбрионал ри-
вожланиш даврида таъсир этиб, чорва
моллари зотини яхшилаш, балиқларни,
фойдали ҳашаротларни кўпайтириш,
зараркунандаларни
йўқотиш
ва
бошқалар да) фойдаланилади. Эпиде-
миологик касалликлар қўзғатувчиси
ва тарқатувчиларига қарши курашни
тўғри ташкил этиш учун Э. маълумот-
лари зарур. Ад.: Ибрагимов Ш., Шодиев
Н.,Даминов А., Цитология, гистология ва
эмбриология. Т., 1998; Тўйчие в С Тош-
манов Н., Файзуллаев С, Цитология, эм-
бриология ва гистология, Т., 2004.
Do'stlaringiz bilan baham: