Oliy o‘quv yurtlarining nomutaxassislik fakultetlari

ul-hoqon
degan nomda yuritilgan. Arab manbalarida mazkur unvon 
sulton ul-salotin
, fors tarix asarlarida 
shahanshohga
muvofiq keladi. 
Aynan yuqoridagi oliy unvon qoraxoniylar davri kitoblarida 
tamg‘ochxon
deb ham yutirilgan. 
Qoraxoniylarga qarashli yerlar tamg‘ochxon tomonidan uning 
o‘g‘illari, qarindoshlari o‘rtasida taqsimlangan edi. Shu bois yer-mulk 
masalasida ota-o‘g‘il, amaki, jiyanlar hamda aka-uka-yu amakivachchalar 
o‘rtasida doimiy nizolar yuz berib, u siyosiy ahvolga salbiy ta’sir ko‘rsatib 
turgan. 
Yettisuvdan turib Movaraunnahrni boshqarish qiyin bo‘lgan. 
Qoraxoniylar davrida Samarqand iloqxoni ancha kuchayib ketgan edi. 
Saroyda somoniylar davlatida bo‘lganidek vazir, sohibbarid, mustavfiy, 
hojib, rais-muhtasib kabi amaldorlar bo‘lgan. Qoraxoniylar davlatida 
imom, sayyid, shayx, sadrlar mavqeyi kuchli edi. 
Qoraxoniylar davlati boshlig‘i lavozimi, hoqonning taxti merosiy 
sanalgan. Ma’muriy idoralar ikkiga bo‘lingan: dargoh va devonga. 
Xoqonning 
ulug‘ hojibi
xoqon bilan fuqaro o‘rtasida vositachilik qilgan. 
Hoqon saroyida quyidagi amaldorlar bo‘lgan: 
og‘ichi
-shoyi kiyimlar 
xazinachisi; 
biruk
-mehmonlarni qabul qilish bo‘yicha mutasaddi; 
oshchi
-
hoqon oshxonasi boshlig‘i (bog‘archi); 
bitikchi
-munshiy; 
kotib
-mirza; 
qushchi
-hoqon ovining tashkilotchisi. 
Hoqon harbiy qo‘shinlari 
cherik
deyilgan, unga 
suboshi
, yoki 
sipohsolor
qo‘mondonlik qilgan. Kichik zobit 
chovush
, sipohiylar to‘dasi 
qo‘mondoni 
xaylboshi
deyilgan. Qo‘shin o‘nlik, yuzlik, mingliklarga 
bo‘lingan. Qoraxoniylar hoqoni qo‘shi (harbiy lager) 
xonto‘y
deyilgan. 
Hoqon qo‘shida doim 9 ta sariq bayroq hilpirab turgan. Hoqonlikda 
elchini