Олабўжи романдан катта хикоя

ҳам айт! Куйиниям ўзи тўқиркан. 
– У талантли йигит. 
– Тўқлибой ака сизни ўқитган-а? 
Ултон бош ирғади: ҳа, ўша кишиям ўқитган... Ултон қишлоқда, 
яъни, Оқсувда – ҳозир ўзи муаллимлик қилаётган саккиз йиллик 
мактабни тугатиб район марказига боргач, интернатда ётиб, ўнинчини 
битирган... Ўшанда Тўқлибой Қўчқоров – шўх, қувноқ, икки гапнинг 
бирида классик шоирлардан байт айтадиган киши – интернатнинг 
директоригина эмас, Ултон сабоғини давом эттираётган “Карл Маркс” 
мактабида тил-адабиётдан ҳам дарс ўтарди. 
Ултонга алоҳида бир дилкашлик билан муомала қилар, аммо 
Ултон унинг ҳазилларини кўтаролмас эди: чунки ҳазилни чиндек қабул 
қиларди. 
Бироқ кунларнинг бирида у шундай бир жиддий-ғамгин ran 
қилардики, йигитчанинг кўзлари чарақлаб очилиб кетар, ҳайрат ва 
хушнудликдан боши кўкка етар эди. 
– Домилла, ўйланиб қолдингиз? 
– Ҳе, дунё қизиқ-да... 
– Анави оқмага қаранг, нима у? 
Ултон ёнбағирдаги арнани тўлдириб ялтираб ётган шиша 
синиқларини кўрди-ю, таъби тирриқ бўлиб кетди. 
– Аблаҳлик! 
Наби алланечук хотиржам бўлиб, “Ургут” сигарети чиқарди, 
бирини тутатиб, қутини ёнига қўйди. 

---

9 
Ултон 
табиатшуносликдан... 
ҳа, 
собиқ 
тарихчи-археолог 
табиатшуносликдан дарс берар, табиатга техника чангал солган жой 
борки, кўрса жиғи-бийрони чиқар эди. Набибой эса – ундан нафақат 
икки ой сабоқ олган, балки ундан бу хил гапларни ҳам кўп эшитган ва 
ўз иқрорича Ултоннинг район газетасию вилоят матбуотида ҳам чоп 
этиб туриладиган айни табиат бобидаги мақолаларини ҳам ўқиган,