Олабўжи романдан катта хикоя

қайдан опкеляпсан?” 
Бу йигит, айтишларича, Москвадан “ГАЗ-21” “Волга” опкелиб 
қўшни вилоятларга сотиб, бойиб кетган ва “волга”чи лақабини олган 
эди. 
Хуррам Зокир Ўринов билан Ўзоқ Тўлагановнинг ўртасига кириб 
ўрнашди. 
– Нима, киндикларинг бирми? – Кейин домланинг кифтидан қучиб 
қўйди. – Зўр гап айтдингиз, Зокир ака, “ячейка”да гап кў-ўп! 
Кўзларини юминқираб ўтирган домла: 
– Ў, сенмисан? – деди унга чақчайиб. – Ўтир... Шу, шу оқшом Тўх-
хли- бой Қўчқоровичдан айтмаганинг учун хурсанд бўлдим. Унинг 
шеърлари шеър эмас. Шизафреникнинг бачкана туйғулари... 
– Ўзингиз шеър ёзиб кўрганмисиз, Зокир Ўринович? – бемалол гап 
отди Дунё. – Ё фақат шикоят ёзишга берилиб кетганмисиз? 
Баҳор унинг биқинига туртди. 
– Эҳ, малика ҳам шу ерда-ку? – деди Зокир Ўринов. – Шеър 
ёзганман... Лекин бемаъни сўз тизимларини, мана, ўртоқ Болтабоевнинг 
газетасидаям бостириб, хурсанд бўлиб юргандан кўра, шеърхон бўлиб 
қолишни афзал кўрганмиз, хоним! 
– Ажойиб отишма бўлди! – деди Тешабой ва атай хахолаб кулди. – 
Нима дедингиз, браконьер отган овчи? 
Ултон жилмайиб, унга томон сурилди. Миясидан эса анча-мунча 
гап ғизиллаб ўтди: Табиатни қўриқлаш жамиятига раис бўлса, ўқ 
ейишни ундан кейин кўр... 

---

322 
– Мени ўрмон қоровули қилиб олишса, борардим, – деб қолди 
Қобил фаррош. Ва Мунди унга аланглаб қаради. 
– Бу қўлинг ҳам ошиқчалик қиляптими? 
– Нега? 
– Ҳозирги браконьерлар вертолётдан отишади! Ултонжон, гапим 
тўғрими? 
– А, нима, вертолётниям отиш мумкин, – деди Қобил. 
Давра аҳли унга сумрайиб тикилди. У ўта хотиржам – ҳақиқатан