Олабўжи романдан катта хикоя

Лекин жамият чиндан ҳам фожеа ёқасига бораяпти...” 
“Собиқ коллега”ларнинг тўёнаси бор экан: Қўлдош Мўмин ипак 
тасма билан боғланган печенье қутисини кўтариши ҳамоно Собир олиб, 
Турсунтошга берди. 
– Шундай совға бор десангиз, икки минут қўшиб берардим, тақсир. 
– Мана, бошқалар ҳам гапирмоқчи. 
– Эртага телефонда айтсинлар, – деди Собир. – Записка юбориш 
ҳам мумкин. 
Шунда Зокир Ўриновнинг ортида пайдо бўлган Баҳром милиса 
Собирга давранинг тўрини кўрсатиб: “Боринг, тез боринг!” дегандай 
қилди. 
Собир микрофонни жойига қўйибоқ Тўқлибой Қўчқоровлар томон 
йўрғалади. 
Иккисининг “гурунг”и бир дақиқалар давом этди. Кейин Собир 
бош ирғай-ирғай тисланди. Ва бирдан бурилиб, тўғри чолларнинг 
қошига борди. 
Улар билан “баҳс” ҳам бирон дақиқага чўзилди. Ниҳоят, у Султон 
бобо билан Кенжабой аканинг олдига тушиб, жойига келди-да, баёнот 
берди:
– Ўртоқлар, базмимиз – тонготар! Шунинг учун мен ҳозир тўй 
эгаларига сўз бераман – сизлар ҳайрон бўлманглар... Гап шундаки, 
Тўқлибой Қўчқоровлар кетишмоқчи! Булар ҳали идорада ҳам 
ишлашади. Сизу биз –бошқа: уларни орқа қилиб юраверамиз! 
Собир четланиши билан Султон бобо салласини ўрнаштириб, 
микрофон олдига келди. 
– Ҳурматли райкомимиз Тўқлибой Қўчқоров! Директоримиз 

---

319 
Бўтабой Сўпиев! Ўртоқ Тараканов! Мен бемалол айтишим мумкин: 
ўзим кичкина бўлсам ҳам, бошим осмонда ҳозир! Шунчалар 
хурсандман! 
Ултоннинг дами ичига тушиб кетган эди: “Ишқилиб, эплаб 
гапирсин-да!” Чолнинг илк сўзларидан ғаши келган эса-да, ҳазили уни 
андавалаб юборди. – Азизларим! – деб давом этди чўпон. – Мен бу