Олабўжи романдан катта хикоя

– Маза қиляпти-я? – деди Баҳор. 
Ултон унақа гапларга ҳам кўникиб кетган эса-да, бойвуччанинг 
луқмаси завқини келтирди. 
– Дугонангиз бало! 
Баҳор кинояомуз бир нима деди, бироқ Эгамқулованинг овози 
босиб кетди. 
–Мана шундай улуғ айём кунда, ўртоқлар, биз буларни чин 
қалбдан табриклаймиз! Ҳамда бахтли совет оилалари қаторига яна бир 
оила қўшилганидан беҳад хурсанд эканимизни изҳор этиб, бу 
азизларнинг қонуний эр-хотин бўлганларини тасдиқлайдиган ҳужжатни, 
яъники “Никоҳ гувоҳномаси”ни топширишга рухсат этгайсизлар! Қани, 
марҳамат, бу ёққа чиқсинлар! 
Шунда Тўқлибой Қўчқоровнинг (олдида алоҳида микрофон бор 
экан): 
– Кечирасиз, ўртоқ секретарь, – деган шўхчан овози эшитилди. 
Тағин ҳамма у кишига юзланди. – Сиздан илтимос, улар жойларида 
роҳатланиб ўтирсалар! Aгap малол келмаса, шу гувоҳномани ўзлари 
обориб берсалар! 
Чапак бўлиб кетди. 
– Майли, – деди Эгамқулова. – Мен тушундим... Тўқлибой 
Қўчқорович расмий раҳбар бўлсалар ҳам, расмиятчиликни ёмон 
кўрадилар. 
– Ўзингиз ҳам тўйни мажлисга айлантирмайлик дедингиз-ку, 

---

285 
хоним? 
Давра кулгига тўлди. 
– Биру нў-ў-ўл! – деб ҳайқирди Мунди. – Қани, опажон, бу ёққа 
қараб хиром этсинлар энди!.. Чапаклар! Чапак – аккумулятор, ура! 
Эгамқулова: 
– Қўймадинглар-да, – дея келин-куёв томонга йўналди. Собир 
бўйнидаги фотоаппаратни олиб, котибага эргашди. 
Ултон билан Баҳор ўринларидан туришган эди. 
Котиба булар қаршисида тўхтаб, тағин бир нима демоқчи бўлди-ю, 
гувоҳнома билан паспортларни Ултонга дангал тутқазди ва бўйнини