Олабўжи романдан катта хикоя

ирғади: доира гумбирлаб кетди, тор унга жўр бўлиб тилга кирди. 
Кейин Хуррам бошлади: 
 
 
Тўйла-ар муборак,
 
 
Кўрго-они ке-елдик.
 
 
Сен бирла да-аврон
 
 
Сурго-они ке-елдик... 
Чапак, олқиш, хитоблар остида ҳамма ўрнидан турди. Чоллар ҳам 
тиззаларига ва бир-бирларига суяниб қўзғала бошладилар. 
Оқ костюм, қизил бўйинбоғда, оғзи қулоғига етгудек жилмайган 
Тўқлибой Қўчқоров чапак чалган кўйи тўрга йўл олди. Унинг изидан 
девдай бўлиб Тараканов, бўйи ундан паст эса-да, икки карра йўғон 
Бўтабой Сўпи, сўнг ижроқўм ва прокуратура бошлиқлари, ниҳоят, 
совхоз фаоллари эргашиб, айримлари Тўқлибой Қўчқоровнинг ортидан 
айланиб ўтиб, тегишли стуллар қошида тўхташди. 
Ултон улардан кўз узмай турар экан, Тўқлибой Қўчқоровнинг... 
Биринчи Май намойиши куни қаноти туширилган юк мошинаси 
устидан қўл қимирлатаётганини эслади-ю, унга шундай туюлди-ки, бу 
тўй ҳам... 
...шиодам учун ўтаётибди. 
Оломон келин-куёвни эмас, ўша одамни қутлаётибди. 
Дарвоқе бу одам қанча кечикса, базм очилиши ҳам шунча 
кечикарди. 
Бу – ҳоким-да! 
Эл унга тобе. 
Бироқ Ултон озод инсон-ку? Баҳор ҳам... 
Шунда у ўзининг ҳам ўша одамни олқишлаб чапак чалаётганини 
англаб қолди-ю... 
... қўлини ёнига туширди. 

---

283 
– Ҳа? – деб шивирлади Баҳор. 
– Етар, – деди Ултон. 
– Ҳим-да. 
Тўқлибой Қўчқоров, ниҳоят, “базмнинг айбдорлари”га ҳам қараш 
лозим деб топдими – Ултон билан Баҳорга қўлларини чўзиб, чапак