Олабўжи романдан катта хикоя

йўнғичқа кўрпа бўлиб ётар, адоқда бир чайла ҳам бор эди. 
Ултон ҳар қадамда ит вовуллаб чиқишини кутиб, чайланинг 
ёнидан ўтди-да, гуркираб ўсган тутзорга кириб кетди. 
Бу ерда чивин кўп, ўргумчак торлари йўлни кесиб ўтган, қатор 
тутларнинг шохлари бир-бирига киришиб кетган эди. 
Ултон беихтиёр энгашиб кўзини юмди ва қўли қирқмага етди. 
Бўйнидаги дурбин эгар қошига урилар, от баргларни юлқиб жиларди. 

---

555 
...Ниҳоят, сим-тўр девор келди, Ултон уни ёқалаб ўнг томонга 
юраркан, салқиланиб ётган жойини кўрди ва ўша ердан отни ўтказиб 
сайҳонликка чиқди. Бу ерда кўзтиканлар гуллаб ётар, унда-бунда 
хайригул, одамбўйи бурганлар ғовлаб кетган эди. 
Дарахтлар сийрак, баъзи жойларга сув тошган, ачиган туршак ва 
ҳазон ҳиди анқийди. 
Ултон чуқур-чуқур нафас олар ва бирон дарахт тагида андак 
чўзилса ҳам ухлаб қолишини ҳис этар, айни чоғда бу ҳисдан кулумсираб: 
“Ҳаёт шу экан-да, шу экан...” деб пичирлар эди. 
Ҳатто баланд ёнғоқ остидан ўтаркан, отдан тушадигандек бўлди-ю, 
жаҳл билан жиловни силкитди... 
Ва иттифоқо қорамтир тепалик остида турганини кўрди. Юқорига 
кўз отди-ю: «”Ниҳот шунинг остида Будда ибодатхонаси бор?” деди. 
Кейин Қоратепа ибодатхонасининг тухумсимон экани: шифтлари ғоят 
силлиқ – баҳайбат қувурни эслатиши, деворларда ҳар хил расмлар: 
каскага ўхшаш қалпоқ, “беш панжа...” 
...хуллас, ўзини ўша ерда ҳис этаркан, шундоқ қаршисида қўзи-
улоқ қамаладиган тўладек ғорни кўрди. 
Шу пайт ичкаридан чақ-чақ кулги эшитилди-ю, қаёқдандир 
вертолётнинг тар-тарлаган товуши кела бошлади. 
Ултон жиловни шундай тортдики, от тисланиб кетиб, жийда остига