Олабўжи романдан катта хикоя

“Янгича тўй!” 
...Ултон суратларга яна бир кўз югуртирди-да, қип-қизариб кетди: 
“Аблах, Мундининг иши бу, – деди. – Нега-я? Айтган эдим-ку... 
Мен, умуман...” 
У газетани шарт-шурт йиртиб отиб юборди. Парчалар ерга 
тушгач, хиёл ачинди: ўқиса бўларди. 
– Э-э, нима қилдингиз? – Наби парчаларни териб олди. – Омон 
бўлинг-е! А, ўзимга бермайсизми? Ҳеч бўлмаса, суратларни қийиб 
опқўярдим... 
Ултоннинг дилидан шу ўтди: “Дарвоқе, мен ҳам қийиб олиб 
қўйсам бўларди”. 
– Тавба! – Наби йиртишларни
26
ёзди-да, бақириб юборди. – Бари 
бутун! 
Шунда буларга анавилар эътибор қилишди. 
26
Қабр тепасида бериладиган тўртбурчак мато, рўмолчани ҳам “йиртқич” дейиш мумкин. Бу ерда кўчма 
маънода. 

---

458 
– Устоз-шогирд уришяптими? – деди Тўқлибой Қўчқоров ва 
қиқиллаб кула бошлади. Ултон хўмрайди. Бошкотиб унинг дили 
оғриганини сездими, кулгисини томоқ қиришга айлантириб юборди. – 
Мен ҳам кўрган эдим! Яхши чиқипти! Фақат бизнинг совчиликка 
борганимизни ёзмапти!.. Тағин кула бошлади. – Нега ёзмапти, а, 
Бўтабой Сўпиевич? 
 
–Сиз ҳам бир нарса беринг-да, – деди совхоз директори. – Ундаям 
қаламдан бошқа – томоқ бор. 
Бу ҳақиқат ҳам... очиқ айтилгани учун кулгига сабаб бўлди. Ва 
Ултоннинг баттар жаҳли чиқиб, айни чоғда ори келиб: 
– Хайрият-е! – деб юборди. – Хайрият, биз уйланган эканмиз... 
– ...сиз мақталиб, у бир нимали бўлиб қолди! – деб Ултоннинг 
фикрини Наби давом эттирди. 
– Ҳа, – деди Ултон. 
Тўқлибой Қўчқоров: 
– Биру нў-ўл! – деб қаҳқақа отди. – Бўтабой Сўпиевич, жавоб