Олабўжи романдан катта хикоя

муносабатнинг оқибати... 
Майли, у бахтини топипти! 
Ҳаммаям бахтдан умидвор. 
Буям – табиий ҳол. 
...Набининг “магнитафон” ҳақида гапираётганини эшитиб, 
чалғиганини фаҳмлади Ултон ва Баҳорнинг уйчасидаги тағин 
нималарнидир Дунёнинг уйида ҳам бор ё йўқлиги ҳақида сўрагиси 
келди: “Қанақа сигарет чекар экан?” дейишига сал қолди-ю, ўзини 
бачкана ҳис этди. 
– Қанақа коняк ичдинг? 
 
– “Белий аист” дедим-ку? 
– Ҳа-ҳа. 
Ултон уялди ва яна кавлаштираётганини сезиб қолиб, уҳ тортиб 
юборди... 
Шунда Наби шимининг орқа чўнтагига қўл солди-да, букланиб 
бир парча қилинган газет чиқарди, Очиб-силкитиб, Ултонга тутди. 
– Кўринг, ҳавас қилинг, гражданиман, Мен улуғ Советлар 
мамлакатининг! – Ултон “Коммунизм учун”ни қўлига олиб очар экан, 

---

457 
Наби давом этарди: – Армиядан келаётганимда, купега бир грузин билан 
тушиб қолдим. Уям эрталаб туриб физзарядка қиларкан. Қўлларини 
мундай ёзиб силкитади-да: “Жизн харашо, жит харашо сказал, а сам 
застрелился, сволоч!” дейди. 
Ултон унга ялт этиб қаради-да, ғоят мутаассир бўлиб: 
– Ўша грузин топиб айтган экан, – деди. – Ҳа, бу ҳаётнинг 
фалсафаси – шу. Ўйлаб кўр... – Ўзининг ҳам яна ўйлаш ва хаёлларга 
толишга иштиёқи бўлса-да, газетадаги... репортажу суратлар қизиқроқ 
туюлди. 
Унда учта расм бўлиб, бирида – ўзи билан Баҳор келин-куёвлик 
либосида тик туришар, иккинчисида – Маҳфират Эшонқулованинг 
никоҳ гувоҳномасини топшираётган пайти акс этган, учинчисида – 
Тўқлибой Қўчқоров сўзламоқда эди. 
Мақоланинг рукуни: “Социалистик турмуш тарзи”. Сарлавҳаси –