Олабўжи романдан катта хикоя

– Мен ахир... 
– Ўтир-e! Сенга сюрприз қилмоқчи эдим. Бўлмади. Бузилди. 
– Мени сюрприз қилмоқчимидингиз? – сўради Баҳор. 
– Уф, илтимос. 
– Хўп. Хон ҳукми – вожиб. А, Ултон ака? 
Ултон гангиб-ютиниб, Тўқлибой Қўчқоровга боқди. У киши тағин 
битта “Золотое руно”ни лабига қистирган эди. 
– Ҳазил яхши. Ҳазилнинг садағаси кетай, – дея чеккичини тутатди. 
Сўнг хўрсиниб: 
– Гап шундаки, Ултонбой, мана Кенжабоева ҳам сен билан боради, 
– деди. Ултон Баҳорга юзланганди, хўжайин жеркиб берди. – Гапга 

---

29 
қулоқ сол!.. Кейин бемалол қарайверасан, Баҳорой бунга арзийдилар... 
Хўш, Баҳор, сиз мактабнинг гигиена-санитария талабларига қанчалик 
жавоб бериш-бермаслик масаласини аниқлайсиз. Вазифа – шу. 
– Хўп, нимаям дердик. 
– Кейин заключенияни битта қилиб опкеласизлар. Тушунарлими? 
– Ҳа, – деди Ултон. 
– Бўлмаса сен боравер. Баҳорой ҳозир чиқади. – Ултон ўрнидан 
туриб тисланаркан, Тўқлибой Қўчқоров Ултоннинг кўнглини яна 
кўтариб қўйгиси келди: – Сюрприз шу эди, – деб Баҳорни кўрсатди. – 
Қара, “бир қултум сув билан ютса бўлур!”
1
. 
Ултон бирдан уялди... Тўқлибой Қўчқоров учун ҳам уялиб 
кетдики, у “Бас!”, “Бас!” деб юбормаслик учун тезгина бурилди. Ва 
қадам отган чоғида Баҳор бошини хам қилиб қолганини кўрди. Зардаси 
ўринли эканига иқрор бўлиб ҳамда шаҳдига шиддат қўшилиб, эшикни 
очиб чиқди. Эшикни қамаркан, Тўқлибой Қўчқоровга тағин бир бор кўз 
отиш ёхуд таъзим қилиш фикри хаёлига келди-ю, хаёлида қолди.
Атлас кўйлакли котиба: 
– Кеп туринг, – деди. – Милиса – ўзимизники, ўрганиб кетади, 
Ултон ака.