Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

Кетишдан олдин ташриф қоғозини стол устига қўйиб кетди. 
Муборакхон ҳали ҳаётида бундай адвокатни учратмаган. У 
о т д а н т у ш са ҳ а м , э г а р д а н т у ш м а й д и г а н л а р н и н г  
хилиданлиги учун:
— Вой бў... жуда осмондалар-ку ойимча, — деб телефон 
гўшагини олиб кимнингдир рақамини тера бошлади. Ойгул 
иккинчи қаватдан пастга туш атуриб, боши айланиб юраги
201

---

ўйнаб кетганидан шошилиб пиллапоя тутқичини ушлаб, 
тўхтаб қолди.
- Ия, менга нима бўляпти? Наҳотки шу бир тушунчаси 
паст аёлнинг қиликдарини юрагимга яқин олиб юбордим,
— деб чуқур нафас олганди, сал ўзига келгандай бўлди. — 
Ҳа, тушлик ҳам қилмагандим, шунинг учун бўлса керак,
— деганча уйига йўл олди.
* * *
Ойгул ту ни билан судья аёл ҳақида кўп ўйлади. Мени 
чақирармикан ёки парво қилмасмикан - деб ўйларди. 
Эрталаб хотинининг паришонхотирлигини кўриб Толиб уни 
гапга тутди.
- Ойгул, ишлар қалай, бошлаб олдингми?
- Ҳа, бошлаб олдим, биринчи тўсиққа ҳам дуч келдим,
— деб қўлидаги овқатни Толибга узатди. Эр-хотин нонушта 
қилиб ўтиришарди.
Ойгулнинг нимагадир иштаҳаси й ўқ эди . Ҳатто ҳар куни 
яхши кўриб ейдиган қуймоқни ҳам егиси келмаётганди.
- Қандай тўсиқ экан, — деди Толиб.
- Ҳа, битта судья аёл жуда кибрли экан. Осмонда учиб 
юрибди.
- Э, ҳа шундай демайсанми? — деб кулиб қўйди Толиб.
- Нега куляпсиз, Толиб ака?
• • Бу тўсиқэм ас, кейин у судья сен ўйлаганчалик кибрли 
ҳам эмас Ойгул, у шунчаки аёл, яъни судья аёл.
- Нима, уни танийсизми?
- Йўқ, уни қаёқданам таний, бу одатий ҳол, икки аёл 
учрашганда пай до бўладиган ҳасад, яъни бир аёл ўзидан