Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

тўғри келгандим. Эртароқ келганим учун безовта қилмадим, 
- деди Салим кўзини ишқалаб.
— Нимп, дўстинг уйландими?
— Й ўғ-э, уйланганига икки йилдан ўтди. ўғлига тўй 
қилди, хатна тўй.
— Я хш и, ҳо зи р Ойгул к ен н о о й и н гн и иш хон аси га 
ташлаб, кейин...
— Кейин, — деди Салим Толибнинг гапини оғзидан 
олиб, — ресторанга борарканмиз. Санжар акам ўша ерда 
кутар эканлар.
Ойгулни адвокатурага ташлаб, ресторанга боришганда 
Санжар Исроил билан бир четдаги столда ўтиришганди.
203
/

---

Келинг, Толибжон ишлар жойидами, кўп ошингларни 
едим, бир мен ҳам ош қилиб берай дедим -да, — деб Исроил 
Толибни қучоқ очиб кутиб олди.
- Ж уда я х ш и -д а , т е к и н ош б ў л а д и -ю б и з й ўқ  
дермидик, — деди Толиб стулга ўтираркан.
— Мен эртароқ чиққандим уйдан, дадамлар билан бир 
жойга тўйга бордик, энди ишга ўтмоқчи бўлиб турсам 
Исроил қўнғироқ қилиб бир ишни таклиф қилиб қолдилар, 
ўзинг бир эш ит-чи, — деди Санжар ҳам Толиб билан қўл 
бериб сўрашиб.
— Ҳ а , Т о л и б ж о н ош б а ҳ о н а б и р иш ю з а с и д а н  
маслаҳатлашмоқчи эдим. Шаҳар четида бир ҳовлимиз бор 
эди. Ўша ҳовлини дадам сотиб, пулини менга бериб, шу 
пул бекор ётм аси н , би р ор ишга таш ласанг, би р нави 
рўзғорингга я раб туради, дегандилар. М ен бир кишига 
айтгандим, у одам менга Росоиядан калиш олиб келиб 
бераман деб кетган эди, кеча у қайтиб келибди. Ҳозир юк 
божхонада турибди, ўша юкни олиб ўтиш учун шартнома 
керак экан. Яна кўпроқ ҳам шекилли, пулни санасанг кейин 
берамизми, ўтказамизми дейишаётган эмиш, бу нарсаларга