Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

қабулхонада узоқ навбат кутиб аранг кечки пайт кириб 
борди.
200

---

Муборакхон судьялик қилишни бошлаганига беш йил 
бўлиб қолганди. Унинг ёши Ойгулдан беш ёш катта бўлиб, 
к и й и н и ш н и
ў р н и г а
қ ў я д и г а н , 
т а қ и б
о л га н  
т а қ и н ч о қ л а р и н и н г ўзи би р қанча пул тур ар ди . Ўзи 
қонунларни унча тушунмаса ҳам, лекин о м и г а қўйиб олган 
китобларни ўқиб хулоса чиқаришга уста эди. Ўзи чекка 
тумандан бўлиб, қатнаб ишларди.
Ой гул ичкарига кирганида у ўрнидан турмади ҳам.
— Келинг, хўш хизмат — деди кибрли оҳангда.
Ой гул бу а ёл н и н г ҳавода учи б ю р ган и н и к ўри б, 
асаблари таранглашиб кетди. Ҳ аммасини бир бош идан 
гапириб муддаосини унга тушунтирди.
— С инглим , м енинг қўлимдан қанча ишлар ўтади, 
қайси бири эсимда турибди дейсиз, у иш ёпилиб архивга 
тушган бўлса, ҳозир сиз чиқиб архивга киринг, улар топиб 
беришади, кейин эртага келсангиз, гаплашамиз.
О й гул б у х о т и н б и л а н я х ш и л и к ч а га п л а ш и б  
бўлмаслигини билиб:
— Йўқ, опахон архивга сиз чиқасиз, ўша ҳужжатни олиб 
чиқиб столингиз устига қўясиз, бугун кеч бўлиб қолди, 
майли, эртага келганимдан сўнг иккаламиз бирга кўриб 
чиқамиз. Аслида у ҳужжатларнинг менга кераги йўқ, чунки 
м енда с и з чиқарган ҳукм бор. М ен ш унчаки нимага 
асосланиб ҳукм ўқиганингизни билмоқчиман. К ейин, у 
одам си зн и н г устингиздан даъво аризаси ёзган. Сизга 
маслаҳатим ўша ҳужжатларни ўзингиз яна бир кўздан 
кечириб чиқсангиз, ўзингизга фойда бўларди. Яхши қолинг, 
опа, — деб Ойгул ўрнидан туриб хонадан чиқиб кетди.