Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

М ен
И зза т и л л а Ҳ а к и м о в б ў л а м а н , 
с и з г а  
учрашишимни айтишди, — деди эш икдан кира солиб у 
киши.
Бу одам ўрта бўйли, юзлари ю малоқ, оқ-сариқдан  
келган, ёши қиркдардан ўтган, чеҳраси кулиб турган киши 
эди.
— М ен Ойгул Раҳимоваман, агар қарши бўлмасангиз, 
сизнинг ишингиз билан шуғулланмоқчи эдим. Опелляиия 
муддати >тиб кетибди, лекин қайта судга берсак бўлади.
— Биласизми синглим, мен нима қилишни билмайман, 
лекин бир нарсани биламан, менинг айбим йўқ.
— Одатда ҳамма шунда
11
дейди, — деб жилмайиб қўйди 
Ойгул.
— Ойгулхон, агар олдингизда турган анави «папка» 
бўйича ишимни кўрсангиз, албатта, айбдорман.
— Иззатилла ака, бу қоғозлардан кўра, олдин сизни 
эшитмоқчиман, шунинг учун сизни чақирдим.
— Бу гапингиз яхши, фақат кўп вақтингизни олиб 
қўймасмикинман, кейин мени сизга ва бошқа харажатларга 
бергани пулим йўқ. Мана ўша ишдан бери ҳеч қаерда 
ишламайман. Сотиб берадиган бирор нарсам ҳам йўқ, — 
деди Иззатилла ака хижолат бўлиб.
— Ака келинг, пул иккинчи масала, ҳозир яхшиси 
асосий гапдан гаплашайлик.
Иззатилла ака сўз бошлади, Ойгул уни эшитиб ўтириб, 
бу одам ҳақиқатни гапираётганини сезиб ўтирарди. Чунки 
у айтаётган баъзи терговчи ва судьяларни кўрмаган бўлса 
ҳам, улар ҳақида эшитганди. Улар ўз ишларига кўр-кўрона 
ёндошишларини биларди. Чунки уларнинг кўзига ҳамма 
жиноятчи бўлиб кўринарди. Яна бир нарсага ажабланарди,
199

---

нима учун хўжалик судидаги иш ж иноий ишлар бўйича 
судга оширилганига ҳайрон бўлаётганди.