Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

кетганди. Кўп жой л ар таниб бўлмас даражада ўзгарганди. У 
анчадан бери кўнглига тугиб қўйган ишни қилиш учун 
ҳ а й д о в ч и га қ а б р и с т о н г а ю р и ш и н и и л т и м о с қ и л ди . 
Қабристонда сокинлик ҳукм сурарди. Санжар Меҳри онани 
зиёрат қилиб, кейин уйига бормоқчи бўлди. У Меҳри 
онанинг қабри ёнида ўзининг қабрини кўриб ажабланмади. 
Лекин, не кўз билан кўрсинки, у ерда яна бир қабр бор 
эд и . У о н а си н и н г қабри эд и . С анж ар турган ж ойида 
тарашадек қотиб, тили кали мага келмай қолди.
— Йўқ, йўқ, бўлиши мумкин эмас, ахир онам соппа- 
сог эдилар-ку?! Нима учун, нега энди!!! — деб қабр ёнида 
чўккалаб ўтириб қолди. У онасининг нега туш и га кирганини 
англай бошлаганди. Мехри она оламдан кўз юмган ида дўсти 
Толиб қандай аҳволга тушганини у юракдан ҳис қилди.
Т а к си ҳ а й д о в ч и с и С а н ж а р н и н г қабрга т и к и л и б
125

---

ўтирганини кўриб, унинг ёнига келиб, Қуръон тиловат 
қилди. Санжар ҳайдовчинингтиловатидан кейин ўзига келди. 
У муздек терга ботиб кетганди. «Ўтганларнинг охирати обод 
бўлсин, омин». Санжар онасининг қабрига бош ини қўйиб, 
ич-ичидан йиғлай бошлади.
Эр йигитнинг йиғиси бутун қабристонни тутиб кетди.
Толиб ва Санжарнинг оналарига бир хил қабр тошлари 
қўйилган эди. Аммо, уларнинг қисмати турлича булди. 
Санжар учун онаси қандай инсон бўлганлигининг ҳозир 
фарқи йўқ эди. Кўз олдида онасининг кулиб турган мунис 
сийм оси, қулоқларида эса унинг алласи жаранглар эди. У 
анча маҳал о н а си н и н г қабридан узоқлаш гиси кслмай 
ўтирди.
Санжар юрагида оғир қайғу-алам билан уйга келганида