Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

— Хўш, ўғлим, исм инг нима сени, таниш айлик-чи, 
— деди.
— Ҳали болакай, гапира олмайди-ку, ўзингиз топинг- 
чи, — деди Наргиза.
— Катта бўлиб қолибсан-ку, ўғлим. Толибжоним мени.
Санжар Наргиза билан хайрлашаётганда, унга ўғил
бўлса, Толиб, қиз бўлса М еҳрихон деб исм қўйгин, деб 
илтимос қилганди. Эр-хотин фарзандини қўлга олиб, анча 
ўйнатишди.
Эшик очилиб, Соли ака уйга кириб келди. У ҳеч уйга 
қуруқ келмасди. Ҳар доим набирасига б и pop ўйинчоқ 
кўтариб келарди. У Санжарни ҳовлидаги сўрида кўриб, 
қўлидаги нарсаларини туш ириб ю борди. У бир марта 
«Ўғлим!» дея олди, холос. Ота-бола узоқ айрилиқдан сўнг 
ниҳоят учрашиб, тўйиб йиғлаб олишди.
— Толиб дўстинг ай
1
тганди-я, мен аҳмоқотангни кечир, 
сени ўлганга чиқариб юрибман. Ахир, мен ота бўлиб, сенинг 
ўлмаганингни сезиш им керак эди -к у, мени кечир, — деб 
Соли ака йиғларди.
Ота-ўғил сал ўзларига келиб олиб, Фарида опа ҳақига 
д у о ў қ и ш д и . Т о н г о т гу н ч а с у ҳ б а т л а ш и б , о т а -ў ғ и л  
дардлашишди.
Э р таси кун и ҳам м а қ ў н и -қ ў ш н и , м аҳ а л л а -к ў й , 
қариндош -уруғлар билан ҳовли тўлиб кетди. К им дир 
Санжарни тирик кўриб ҳайрон бўлса, кимгадир бунинг
127

---

фарқи йўқ эди, асосийси, унинг тириклиги эди. Лекин 
нимагадир Толибдан дарак йўқ эди. Санжар кўча эшикдан 
кўзини узмай, ҳар бир келган одам ни Толиб га ўхшатарди. 
Санжарнинг сабр халтаси тўлиб қолай ҳам дегандики, 
эшикдан Толиб, Ойгул, Севара ва Салим кириб келишди. 
Икки дўст қучоқлашиб сўрашиб, кўзларидан кўзларини 
узолмай, анча туриб қолишди. Улар бир-бирларини бир