Наргиза ан о рбо ева гоҳИ

э н д и Я қ и н л а р и н г и зн и с о ғ и н г а н к ў р и н а с и з. М ен и  
ҳайд^япти, деб тушунманг. Бориб ҳаётингизни янгитдан 
бош.аанг, бунга сизда имконият бор. Агар бу ерга қайтишни 
кўнглингиз хох^заб қолса, уйимнинг тўри сизники, — деди 
Маҳкам ака Санжарнинг соғинч тўла кўзларига қараб.
Маҳкам ака иккита отни эгарлаб, ўғлига Санжарни 
туман марказигача кузатиб қўйиш ини айтди. Санжар 
халоскори билан узоқхайрлашди.
Санжар ярим йўлга келганда отни тўхтатиб:
— Отабек, бир нарса эсимдан чиқибди-да, — деди.
— Нима экан, дарров қайтиб бориб олиб келаман, — 
деди Отабек ҳам шошиб от жиловини тортиб.
— Ҳалиги, си з ҳар куни бориб янги-янги тайёрлаб
124

---

келадиган дори бор эдик-ку, уйқудан олдин ичар эдим - 
ку, олиб олсак, яхши бўларди. Ўшани ичиб донг қотиб 
ухлардим.
— Э, унданми, уни сизга энди кераги йўқ. Жуда ўша 
дор и си з ухлай олмайман, деб ўйласангиз, ҳозир йўлдан 
олиб идишга қуйиб бераман, — деб кулди Отабек.
— Ҳа, ука, нимага кулаяпсиз? — ҳайрон бўлиб сўради 
Санжар.
— Ака, у дори оддий тог суви эди. Бу ҳам дадамнинг 
табиблик сирлари, си з оддий сувга ихлос қўйиб, ундан 
ўзингизга да во топдингиз, холос.
— Қойил, мен бўлсам сизга ачиниб юрибман, ҳар куни 
овора бўлиб қаёққадир бориб келасиз, деб, — деди Санжар.
— Ҳа, ака, менинг отам ана шунақалар, — деди Отабек 
гурурланиб.
* * *
Санжар тогда юриб анчадан бери қушларнинг сайраши, 
қўй-эчкиларнинг маърашидан бошқа нарсани эшитмагани 
учун, шаҳарнинг ш овқин-суронидан ҳайратга тушди. У 
йўқлигида туғи ли б ўсган шаҳри яна ҳам гўзаллаш иб