— Сеит, акыры, перзентим. Мен лебизимди шансам танла
мэхшерде Кудиярдын. экесине не деп жууап беремен?!
Эне, сол котыриа тийген кызапан да хеш кимнен кем
болран
жок. Мен
рой , о
дуньядан корыкпайман. Лекин, бул
д у н ь я д а
жалран сейлегеним ушын журт назерине
карай
алмайман.
Кудайра шукир, ©теген аксак емес,
сокыр емес,
котыр емес, катарда журген бала. Ертен энедей, келешеги
бар.
Мен экеме жаксы-жаман деп хеш нарсе айтпадым. ©сте
сууырылдым да белмеден
шырып
кеттим.
Бир-еки куннен кейин анам жане сорады.
— Экене не деп айтайын, жууабын сорап атыр?
— Керемиз, — дедим де, аржарына хеш нэрсе демедим.
— Сонын ушын меннен кашып журген екенсен дэ!
— Кдшпадым. Бирак, саган керинетутын бетим болмады.
— Ал, мен болсам Кутлыаякка
бир баларымды берип
журсем...
— Кдша-ан?
— Сол, окыура кетериннин алдында. Геугим ара барсам
есигиниз ашык екен. Бирак, капы артында Куглыаяк кутип
турранын билмеппен. К,орраншадан сыртка секирип, зорра
кутылдым. Лекин, бир балак сизикинде калды.
— Жара с ал малы ма?
— Ийтин
салран жара жазыдды, лекин, езин салган жара
жазылмай атыр. Ханзада Кутлыаяк тислеген жерлерин
сыйпалап керди. Курттай тыртык больш питкен екен. Кейин
ала ийт хаккында геп болса кумарланып кулетурын болды
ол.
— Хош! Соннан кейин екинши мухаббат басланды?— деп
тымсаллы сорау менен кулди Исмайыл. Ол Ханзаданын
бугинги кеуил хошлырынан, езине болтан мунэсибетинен
Втеген мэселесине
точка койылранын анлап, аркайынласкан
еди.
— Мухаббат емес, межбурий турмыс курыу мэселеси
турды мийимде. Дурыс, ©теген Кудияр жездем кусап котыр
емес еди, тары мактап атыр деме, шырайы да тоуир, сымбатлы,
сулыу жигит еди. Лекин, журеги сулыу емес еди онын. Хэр
сапар хат жазганда езинин хызмет уазыйпасын кетермелеп,
сени болса аяк астына таслайтугын
гэремет сезлер менен
151
бэлээтлер еди. Хеш бир хатына жууап бермегенмен. Жыртып
та тасламаганман. Сен есикти какканда мен аштырмадым.
— Билдим.
— Себеби, мен сатан не деп жууап беремен? Хужданымлы
калай алдайман. Кезлерим шынлыкты айтып турады
f o
.
— Х о с и л а д а с о л г э п т и а й т ы п ед и . Бай сы н лы
курдасы дн ы н аты сондай ма?
— Ауа.
— К езлерим айтып кояма деп коркаман деп еди ол да.
— Расында да,
тил алдауы мумкин, к ез алдай алмайды
екен. М ен кейнинен кирип келгенимде Хосиланын кези бир
н эрсе дем екш идей, жаутандап турды.
— Биреу келди ме аУылдан— дедим OFaH.
— Як! — деп кы й п ан -сы й п ан етти.
-Алдама! Кезлерим е кара!
С о н ол кулип ж иберди. «Айттым-ау, кезлерим айтып
кояды деп» деди. С он сени мактап кетти. Бир кергеннен
аш ы к болып калрандай еди ол.
— Суксырдай
жигит екен, обкомын! — деди ол маган.
— К е н е , т э р и й и п л е п берш и?! — дедим. Ол сез бенен
с е н и н келбетинди сызды. М ен эсте-эсте кулген аузымды
ж ы йы п алдым. ©зимди ж ек кери п кеттим. Ол сени Отеген
деп жерге-жэмге тийгизбей мактап атыр еди. Ал, мен болсам...
еки кун н ен бери бойы м ды керсетп ей каш ып жургениме,
хуждан азабы нда едим.
Сен келип кеткен нен кейин бир ай етип ©теген келди.
К дкпастан кирип келди. Есик аш ы к еди. Кызлар тым-тырыс
болы п калды.
Хосила хэзилкеш кыз
Do'stlaringiz bilan baham: