Муратбай нызанов ашык

fo h
! С
и з
 
неге он ы директорлы кка корсеттиниз? Мен онын 
ко л ы н д а кесеу болранымды кейин билип калдым 
Foft...
— О лай д ем е и н и м , Ж аксыбай aFa копти корген, жасы 
улкен адам. О ннан еле сиз бенен биз кеп нэрсени уйренемиз.
160

---

К^алмурза сол уакыядан кейин езин берхэ айыпкер сезер, 
ж а м э э т т е
де хеш кимнин жузине тик карай алмас еди. Ол 
gMp н еш е м ар те ж умы стан шырып кетпекши болды. 
Ж аксыбай о н ы н ар засы н а екиленбестен кол койып 
жиберген уакытлары Исмайьш тары ара тусти.
Х ызметкерлер Исмайылды бурынкыдан бетер хурмет 
ететугын болды.
Еки ж ы л д ан кей ин Ж аксыбай дем алыска кетти. 
Исмайыл енди уакытша емес, хакыйкый директор болып 
кайта сайланды. Сол-сол екен, дехмет арзалар да, рэрезли 
максетлерде жазылган сын макалалар да пышак кескендей 
токтады.
Н у р су л ы у д ы н бул аухаллардан да хабардарльпы 
Исмайылды элбетте, бийпарык калдырмады. OFaH деген 
суйиспеншилиги жэне де артты, аяныш сезими болса дэрт 
устине дэрт болып жамала берди.
Кунлердин бир кунинде мен сизге турмыска шьнып 
алдым. Кеп жыллык эрманларым иске асты. Бунын калай 
жуз бергенин билесиз бе? Элбетге, билмейсиз.
Бир куни мени Жупар уйине шакырды. Крнакка емес, 
«гэп бар, келип кет» деди. Бул гэптин пинхамы екенлигин, 
кеш иксе мен ушын кеш болатугынын сездим. Бардым. 
Кишкене балалары сыртта ойнап жур екен. Сонда биринши 
мэрте Жупардын емирдеги бахтына хэуес пенен карадым. 
Кезим кызды, бирак, кызганбадым. Лекин, менин де изимде 
сондай кара домалакларым болганын хэуес еткенимди 
жасырмайман.
— Шай ишесен бе? — деди ол мени скота мирэт етип.
— Як. Каркым ток. Лекин, жасырмайман — кулагым аш! 
— дедим хэзил етип.
— Онда буякка жур.
Екеумиз онын сабакка таярланатурын бэлмесине кирдик. 
Ол китап текш есинен «Папка для бумаг» деген папканы 
алды да, бауын шешип, ишиндегилерин с к о т а актарып 
жиберди. Столга бир топар хатлар сау-у ете калды.
— Бул не? — дедим мен.
— Шетинен окый бер, — деди ол.
— Неге?
6 — М. Н ы з а н о в .
161

---

— Айтканымды кыл, окы й бер.
— К аш ан м ен и н биреудин хатын окы ганы м ды кердин?
— Биреудики болса да саган бийгана емес.
— Тусинбедим, — дедим ий ним ди кы сы п. — Айтсеш, не 
дем екш и сен ези? Неге маган ж ум бак усы на бересен?!
— Ж ум бакты н ш еш им и сол хатларда.
Н айлаж к е к -к ы зы л менен ж и й екл ен ген авиа конверт™
алдым. А ш ы к екен. Стол устинде ж аты рган хэм м е хатлар да 
бурын кимдур тэр е п и н ен аш ы лган еди.
Хатгы окы й басладым.
«Хурметли И см айы л 
aFa!»
У сы уш с е з д и о к ы г а н д а ж у р е г и м б а с к а ш а со гы п
кеткендей болды. С изден уялы п кеттим. «Неге маган келген 
хатгы окыдын?! Э деп сиз кы з екен сен
Foft!» 
деп ийнимнен 
карап тургандай един.
— О кы м ай м ан ! — д едим столга тасл ап . — К э н е , маган 
бийгана емес дегенин?!
— Хе, И см айы л aFa саган бийгана ма?!
Ж уп ар м е н и н э з з и ж е р и м н е н услады . А йткан гепиме 
пен т жедим. Енди сиз маган ж эн е екп ели карап атыргандай 
сезилдиниз, «бийгана» дедим акыры. Л екин, абайламай айтып 
салды м. С из езге ш ан ар ак т а ж а сасан ы з д а м аган бийгана 
емессиз! С из м еникисиз! С изди гайбана м енш иклеп алган- 
ман!
Хатты дауам ети п окы й баслады м.
«Хурметли И см ай ы л 
aFa!
С и з б и зд и т а н ы м а й с ы з! Б и р а к , б и з с и зд и х эм м е ел 
катары ж аксы тан ы й м ы з хэм хурмет етем из. Б и зи н халыкга 
«жары ж олда аты н елм еси н , ж ары ж аста к аты н ы н елмесин» 
д еге н д а н а л ы к г э п б ар. Бул н а к ы л д ы н с и з и н басы н ы зга 
тускени н хеш ки м кэлем есе де, тэгди р бул мусийбетги сизге 
рауа кер д и . С из «ер-турм ан ы ны зды а р к ал ап , ж олда калды- 
д ы з» . К еуи л айты уларды газетадан о к ы га н ы м ы зд а бийке- 
ш и м и з екеум и з катты кы й налды к. И н ан асы з ба, жыладык! 
Сизге бары п кеуил айткы м ы з келди, дэртлес болгымыз келди. 
Б и р а к б а т ы н а а л м а д ы к . С е б е б и , б и з к у с а п с и зг е ж аны
аш ы га н л ар к е п ш и л и к еди. Б и з сиз уш ы н ки м болыппыз!
Х э м м е н э р с е н и н ем и у акы т д еге н , ага! Х ая л ы н ы зд ы н
к е з ж у м ган ы н а д а м и н е, ж ы л ы н ан асты . А й тай ы н дегеним,
162

---

кейинги уакытлары бийкешим сиз хаккында кеп еслейтутын 
болды-
— К а й т а д а н уйленер ме екен ?—дейди гэптен гэп 
шьнарып.
— Яьау, уллары жигит, кызлары кыз бол ганда хаялдын не 
кереги бар?— дедим мен бир сапары.
Б и йкеш им тулланып, менин менен уш кунге дейин 
сейлеспей койды. Сонда мен онын сизге Байбана ашык 
екенине такыйык исендим.
«Бийкешим хэзир 44 жасында. Перзентли бола алмаганы 
ушын жигирма жыл кослас болран куйеуи менен ажырасты. 
Элбетте, сиз оны суйип кете аласыз деп айта алмайман. 
Мумкин, унатып каларсыз. Ол жаман нашар емес. Медсестра. 
Аты 
К э л б и й к е . 
Еки 
касы н ы н 
арасында хинд 
кызларыникиндей суп-сулыу мени бар! Минэсип керсениз 
балаларынызра ана болмакшы. Сизге сууретин жиберип 
отырман. М акул керсениз 17-абонент кутысына жууап 
жазарсыз. Хурмет пенен кыз женгеси Сара».