Муратбай нызанов ашык

ры н
 
е д и н и з. С е зс е н и з д е м ен и б и й к а р л а м а й , соган ы лайы к 
гэп кдйтарар еди низ. Т е н и з б ой ы н д а дем ал ы уш ы лар еркеги- 
хаялы ар ал ас яр ы м ж а л а н а ш ж атар еди. Б и з ол ардан узакка 
кетер еди к. К д я к к а б ар м а й ы к , м е н и н и з и м н е н а я к тысыр- 
л ы сы е си т и л е р , а р т ы м а ж ал т ети п б у р ы л ы п кар асам , тым- 
т ы р ы с б о л ы п к ал ар еди.
Т е н и з д и н сууы т ы п - т ы н ы к , OFaH т у с и п б ар ат ы р ган ы - 
н ы з д а э д е у и р ж е р г е д е й и н а я г ы м ы з д ы н б а р м а к л а р ы
174

---

«еринип барады. Кууанып сунгип аламан, лекин, кимдур 
ме н и н
колтыгымнан кетерип, жокары тыкарады.
— Хе? — дейм ен сиз шьпар деп. Лекин, сиз меннен 
б ы л а й
ыракта журген боласыз. Коркып кетип, дэрхэл шырыу 
менен болам ан. Расын айтканда сизин дем алысынызды 
каракан етер едим.
Т у н л е р д е ди в ан р а ж атканы мы зда есикти ашпастан
Ханзада кирип келеди де, дар ойынындагы 
aFam 
аяк кийип
aaFan дэр уазл ар дай , диванра кыйналмастан адымлап минип,
ези н оргага урады.
Мен шоршып кетип, орнымнан ушып тураман. Шашла- 
рым уудар-дуудар болып кетеди. Сиз гейде бирге косылып 
тургелесиз де, гейде езинизди билмегенге алып, кезинизди 
жумып жатасыз.
Мен кем-кем делбе болы>та жакынлай басладым. Ханзада 
апанын руухы мени бир заман ез халыма коймады. Тусимде 
мени жайды айланып кууар, жетип алса кушли коллары 
менен ш апалак тартып жиберер еди. Инанасыз ба, суткада 
бир саат тынырып уйыкдаран уактым болран емес.
— Кайтайык! — дедим еки-уш кун еткеннен кейин.
Сиз «неге» деп сорамадыныз. Сорасаныз, апамды 
caFbiHFa-
нымды бахана кылмакшы едим. Лекин, еле сарынбаган едим 
апамды.
М ен и н мухаббатым кун сайын коркынышлы елеске 
айлана баслады. Ханзаданын кутилмеген уакытта есиктен 
яки ай н ад ан кирип келиуин кэуетер менен кутетурын 
болдым.
Уйге келгеннен кейин апамды керип келиуге бардым, 
С ейлесип , маукымыз басылран сон езимнин сонша жыл 
уйыклап дем алган, менин барлык сырларыма канык болтан 
белм ем е кирип дем алдым. Белмедеги хэмме нэрселер, 
китап-текш елерн, апам пахталап берген керпеше, менин 
дэптерим ди жигирма жыл жасырып сакларан кепшигиме 
дейин мени 
с з р ы н ы п
калгандай, «сен каякка кетип калдын, 
сени ж ойтты к