Муратбай нызанов ашык

— AcnaHFa каран!
Исмайыл кекке тигиледи.
— Зухраныз кайда?!
— Ол мине, жанымда!
Исмайыл, кайтадан оны кушаклап алды.
— Тс-с! Ананкара, еки адам киятыр. Жиберин!
— Олар да колтыкласып киятыр 
foй
.
— OaapFa айып емес. Ал, биз... Ауылдын адамлары керип 
туррандай кысынып баратырман,
— Хеш ким жок. Хеш ким жокта кол усласып, колтык­
ласып журип калайык та!
— Улгере-се-ен!
— Кдша-а-ан!
— К сле-ш ек-те-е!
Олар сыбырласып сенлесип, маукын басалмай, бир-бирин 
ийискслср еди.
87

---

— Ж ур, саган бир зат керсетемен! — деди Ханзадц 
Исмайылдын, ийнине салган колларын томен тусирип.
— Кы зы к па?
— Кызык.
— Сенин менен сэубеттен де кызык па?!
— Коргенде билесен! Ол-эм мухаббат тымсалы.
Ханзада кишкене аяк сокпактан теменге карай бурылды,
Азырак жургеннен кейин ени кырк-елиу метр шыккандай 
дарьяра келди. Дарья тун койнында маужиреп, тыныкарар 
еди. Олар дэрьяны жаралап ерге карай журди.
— Алдымызда тенкери лген орак тэризли копир бар 
еди..?
— Копирден етиуимиз керек пе?
— Як. Сол кепирдин ернегинде «мухаббат дарары» бар. 
Кепир жудэ узак емес екен. Тийкарынан пиядалар ушын
c o F b u iF a H
еткел болып, еки кдпталы, асты темирден, ал устине 
a F a r n
теселген еди. К епирдин дал ортасында бийиклиги 
адам бойынан аспаран бир дарак бар еди. Дарак темирден 
еди. О ны н ш акаларында бир неше жузлеген хэр кыйлы 
кулплар илдирилген. Олар мисли жапыракларра уксайды.
— К,алай, кызык па екен? — деп кулди Ханзада.
— Кызык.
— Бул дарак нени билдиреди?
— А н ы к айта алм айм ан, л ек и н ... кэтелесип кетсем 
устимнен кулмейсен бе?!
— Кулетурын дэрежеде кэтелессен, кулмеймен деп уэде 
бере алмайман.
— К,этелеспеуге хэрекет етемен! Менинше, некеден еткен 
жас жубайлар усы жерге келип, терекке кулп урып, гилтин 
c y y F a
тасласа керек.
— Не ушын?
— Ш анарарымыз мэнги беккем болсын деп...
— Бэлеси-из!.. Егер таба алмаранынызда...
— Таба алмаганымда?
— О н д а с и з д и б олж ау к э б и л е т и к ем , сайыз 
пикирлейтурын жигит деп бахаларан болар едим.
— Кеулинизден шыкдым ба?
— Хэзирше... Бизлерде неге бундай ырым жок.
— Неге жок, бар! — деди Исмайыл мактанышлы турде. 
— Мен оны сиз бенен некелескен уакытта керсетемен.
88

---