Муратбай нызанов ашык

к а т а р ы н а
са н а п , 
хатлап 
кетпесин, — деп 
Бийбирабаньщ и ни си 
алып кеткен еди оны да.
Орнына 
ж ездесинин 
жузине сойыура бир ешки берди. 
Керген-билген гилеми 
сол 
еди 
Исмайылдын анасынын!
Бес ш айтан тауыктын ата коразы конакка сойылды. 
Дэстурханга кант-набат, жийде, как ерик, халуа, кулласы 
сандыгында барын шьиарды.
— Женге, биз сизлерди сынап келгенимиз жок! — деп 
атгы Генжемурат елти кемпирге.
— Еле баланыз улкен алым болтан уакытта талай келе- 
миз! — деп Исмайылдын келешегинен умитлендирип койды 
Тилеухан.
Бийбираба кемпир аукатгы сырттагы казан-ошакка асты. 
Бурынры кош кен уйден калып кеткен азгана отын козге 
тийди. Сексеуилдин еки суйеги-ак жууери гуртик салган 
уакытта казанды тас-талкан етип кайнатгы.
—
- Шеше, алым балага колайлап койганыныз бар ма еди? 
— деп сорады Тилеухан гуртик жасасып атырып.
— Н а гы л р а н , ш ы рагы м! Кайда барсак «халык 
душпаныньщ кемпири», кайда келеек «халык душпанынын 
баласы» деп кол шошайтып турран сон, кекирегин кайтып 
калады екен. Кал aFa келгенге бир кууанраным, сол кол 
шошайтып керсе-тиулерден кутыламыз ба деп отырмыз. Кыз 
болса есабы болар.
— Шеше, сиз колайламасаныз, биз колайлап койыппыз 
баланызра!
— Кау...! Кемпир не айтарын билмей калды.
— Билесен бе, кимнин кызы?
— Кайдем...
— М эдияр Дэулетовтын кызы!
— Эйдеген ким?
— Усы елатта атка минер екеу болса биреуи, биреу болса 
ози!
83

---

— Уйбий, манлайым, коягер! Усы отырран кунимизден-эм 
айырарсан! «Тен-тени менен» деген шырарым, уакты-сатц 
менен пакы р-пукарадан-ак табылар.
— С изин баланыз пакы р-пукара емес!
— О ш актын астын тартынкыра т ы р агы м , катты кайнап 
кетти.
— ©йтип гепти айланды рм а, шеше! — деди Тилеухан 
сек сеу и л д и н бир 
шорын
ато ш к и р м ен ен тарты нкырап. 
— Мен мэзи кутлы болсынга келип отырганым жок, соны 
сизге кулак-KaFbic етейин деп келдим.
— К елин келгендей уйи м издин сы кы лы мынау... Еки 
жайымда тесек жок!
— Куданны н ези тесеп береди.
— Ойтип не басына кара кун!
— Хау-у! — Т и леухан сахн ад ары д ай о б р азга кирип, 
м эк к а р а н а тан лан ы п карады . — У сы ндай куйеу баланы 
кундизи ш ырак жагып таба алар ма екен...
Тилеухан кемпирге 
fvh
гула салып кетти. Кетерде тагы 
билегинен кысып турып айтты.
— Ж аман карш ынынды актар, бийгам отырма!
И см айы лга болса Генж емураттан сэл изде калдырып
сыбырлады.
— Ертен барып ойын кер, тагы маган уш ыраспай кетип 
калма, гэп бар!
О лардын бугинги м ийм анга келиуи И см айы лды н да, 
анасыньщ да кеулине алагадалык салды. Кемпирге Тилеухан, 
келин нин хабарын айтты, Генж емурат болса Исмайылга 
ж акы н арада д и ссертац и ясы н ж акдауы к е рек ли ги н , сон 
партияга эткерип, эзи не оры нбасар етип алыу нийетинде 
екенлигин билдирди. Ж умыста ол бундай аш ык-айдын хеш 
н э р с е ай тп ай ту гы н еди. Б уги н хеш н э р с е н и букпеди, 
Исмайыл езинен жасы улкен илимпазларды атаганда колын 
бир сермеди де койды. Ж актырмаса сэйтетугын эдети бар. 
еди онын- Л екин, жаман кэреди екен м ен деп сыртынан 
изремет сэз айтпайды. С оны н ушын да оны заманласлары 
хурмет кы лады . Х эм м еси де «Г ен ж ем урат м ен и жаксы 
кэреди» — деп ойлайды. Хаслында ол кимди жаксы керип, 
кимди ж ам ан кэретугы ны н хеш кимге билдирм ейди. Тек 
бугин ол Исмайылга кеулин ашты. Келешекте буннан баска 
84

---