Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

Partkom shunday deya, ichkaridan bir kamzul-cholvor bilan bir ko‘ylak olib keldi. 
— Manavilarni kiying, qani, — dedi. 
Men barini bir boshidan kiyib oldim. O‘zimni toshoyna soldim. 
O‘ynab qo‘yay, partkom bo‘l-e, dedim, o‘ynabgina qo‘yay, partkomgina bo‘l-e, dedim. 
Partkom bo‘ynimga guldor-guldor bo‘yinbog‘ taqib boshladi. 
Men partkom qo‘lini shuncha ushladim — bo‘lmadi. 
— Tek o‘tiring! — dedi partkom. — Siz poytaxtga tomoshaga borayotganingiz yo‘q, siz 
respublika ko‘rigiga borayapsiz! Ko‘rikda kagga odamlar bo‘ladi. Sizni ko‘rib kuladi. Galstugi yo‘q — 
qoloq ekan deydi, madaniyatsiz ekan, deydi. 
Bo‘yinbog‘ bo‘ynimni bo‘g‘di. 
Men ohista-ohista ih-ih, dedim. Nafasim hir-hir etdi. Nafasim bo‘yinbog‘ tugunida to‘xtab 
qolmishday bo‘ldi. 
Men toqat etolmadim. Bo‘yinbog‘, uchini qo‘shqo‘llab-qo‘shqo‘llab tortdim. Uzib olib otayin, 
dedim. 
— Nimaga muncha tipirchilaysiz? — dedi partkom. 
— Manavi... bo‘lmaydi, partkom bova. 
— Nimasi bo‘lmaydi, mixday-ku? 
— Ishtonboqqa o‘xshab shalvirayapti. 
— E, unday demang! Madaniyatli gapiring! 
— Qo‘yni no‘xtasiga o‘xshayapta, partkom bova. 
— E, bir ishtonbog‘ deysiz, bir no‘xta deysiz! Bu galstuk, yugoslavskiy galstuk! Otliqqa 
topilmaydi! 
— Buyursin, partkom bova, buyursin. Lekin shuni bo‘ynimdan oling. 
— Ko‘p gapirmang, mana bo‘lmasa! 
Partkom shunday deya, bo‘yinbog‘ni tortib-tortib qo‘ydi. 
Shunda, bo‘ynim picha ozod bo‘ldi. Emin nafas oldim. 
Jo‘na-jo‘na kuni bo‘yinbog‘ni tashlab ketaman deya, niyatlandim. 
Bo‘lmadi — raisimiz urishib-urishib taqib qo‘ydi. 
Raisimiz men Toshkentda o‘zimni qanday tutishimni bot-bot tushuntirdi. Meni mashinada Denov 
jo‘natdi. 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman) 
www.ziyouz.com
kutubxonasi 
95
Tuman qishloq xo‘jalik boshqarmasi boshlig‘i o‘tog‘amiz bo‘ldi. 
O‘tog‘a bizni bosh-adoq qarab ko‘rdi. Bir-bir qarab ko‘rdi. 
— Bo‘ladi! — deya bosh irg‘adi. 
O‘tog‘a bo‘yinbog‘imga gumonsirab-gumonsirab qaradi. Bir ko‘zlarimga qaradi, bir 
bo‘yinbog‘imga qaradi. 
Men ilkis-ilkis holda qoldim. 
O‘tog‘a, ana endi bo‘yinbog‘imni so‘raydi, dedim. O‘tog‘a, ana endi sen bunday bo‘yinbog‘ni 
qaerdan topding, deydi, dedim. 
Men apil-tapil oldini oldim. 
— Bu meniki emas! — deya, bo‘yinbog‘imni tortqilab-tortqilab ko‘rsatdim. — Yo‘q, meniki 
emas! Bu partkomimizniki! 
O‘tog‘a totli-totli kulimsidi. Kulimsib-kulimsib bosh irg‘adi. 
— Bilaman, Jamoliddinov, bilaman, — dedi. —
Buni partkomlaringiz tavallud kunida men hadya 
etib edim. Ko‘zimga issiq ko‘ringanidan qarayapman.