Microsoft Word shaytanat1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
95
charx uradi — «hali yaxshi tuzalmagan ekanlar». 
— Oyi, buvamni qamab, qaysi tomonga olib ketishgan? 
— Aytganman-ku, Tuman degan joyga. Oftobning ko‘rinishidan ko‘rinmasligi ko‘p, 
Xudoning qarg‘ishi tekkan joylar ekan. 
— Ha... Tyumenmi?.. Xat yozarmidilar, xatlari bormi? 
— Bor. 
— Nima uchun menga ko‘rsatmagansiz? 
— Senga kerakmidi? Man qayoqdan bilay, o‘zing so‘ramagan bo‘lsang... 
— Oyi, damingizni oling. Menam ozgina uxlay. 
— Ha, shunaqa qilgin, bolajonim. Xonzodaxon, bolam, siz Robiyaxonga aytib qo‘ying, 
Sobitxon manga bir ko‘rinish bersin. 
— Oyi, kerakmas, — dedi Anvar, onasining muddaosini fahmlab. 
— San jimgina o‘tiravur. Mani ishimga aralashma. Nima qilishni o‘zim bilaman. O‘jarlik 
qilmay, nafasi o‘tkir domlaga o‘qitvorganimda shuncha vaqt bannisada yotmasiding. Shu 
zamonning do‘xtirlariga ishonib bo‘larkanmi, hammasi poraga o‘qigan. Qarab tur, otday 
bo‘lib ketmasang, nima desang de. 
Risolat kampir o‘rnidan turdi-da, o‘ng qo‘lini oldinga cho‘zib eshik tomon yurdi. 
Xonzoda qaynonasini kuzatib kelganida Anvar joyidan jilmay o‘tirgan edi. Xonzoda 
erining yonidan joy olib, yelkasidan asta quchdi. 
— Qo‘rqib ketdingizmi? — dedi Anvar. Xonzoda javob bermay yelkasiga yuzini qo‘ydi. — 
Qo‘rqmang, bu kasallik emas. Men ham avvaliga ruhim shikastlanibdi, deb qo‘rquvdim. 
Nima bo‘lganini bildingizmi? 
— Deraza oldida qotib turaverdingiz. Chaqirsam ham eshitmadingiz. Keyin... qo‘rqib... 
oyimni chaqirib keldim. Oyim kelganlarida qo‘lingizdan olov chiqib ketganday bo‘ldi. 
Yaxshiyam oyim ko‘rmadilar. Bo‘lmasa yuraklari yorilib ketardi. 
Anvar xotinini quchib, erkalagan bo‘ldi: 
— Siz sira qo‘rqmang. Men jinni emasman. Nima bo‘lganini sizga keyin aytaman. Hozir 
aytganim bilan, ishonmaysiz. Tong otsa tog‘amnikiga borib kelaman. Agar rost bo‘lsa... 
— Nimani aytyapsiz? 
— Keyin...