Microsoft Word qisasi rabguziy ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
72
у кундай бўлиб кўринарди. Манглай нурларидан "Шоқийу ан-ниъмон деб номланган 
чечак уяларди. 
Юсуф Билан ибн Ямин исмли аёлдан туғилган эдилар, кичиклик пайтларида 
оналари вафот этади. Яъқуб алайҳиссалом булар эрта етим қолдилар, Дея ака-укага 
кўпроқ шавқат кўрсатади. Аммо Юсуфни ўзгача севар, усиз юра олмас эди.
Юсуф етти ёшга кирганда бир туш кўради: биродарлари Билан саҳрога 
чиқадилар, қўлларидаги таёқларини ерга суқадилар. Шунда ҳамма таёқлар 
кўкаради, аммо узоқ яшамайди. Юсуфники эса кўкаради, гуллайди, бўйи биринчи 
осмонга қадар етади. Яна айтишларича, биродарларининг таёқлари келиб, 
Юсуфнинг таёғига сажда қиладилар. 
Юсуф бу кўрган тушини биродарига айтганди, у бориб бошқаларига айтади. Бу 
туш уларга ёқмади. Шунда:
- Кўрмайсанми, бу Роҳилнинг ўғли отамизга яна ҳам севимли кўринмоқни 
истайди, - дейишади. 
Иккинчи кеча Яна туш кўради: Ўн бир юлдуз, қуёш ва ой ерга тушиб, Юсуфга 
сажда қилдилар. Юсуф бу тушини ҳам отаси Яъқуб алайҳиссаломга сўйлаб беради.
Айтишларича, Бўстон деган жуҳуд пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссаломдан 
сўрабди: 
- Юсуфга сажда қилган ўн бир юлдузнинг ота нимадир? 
- Ўша юлдузларнинг отини айтиб берсам, имон келтирармисан? - деди пайғамбар 
алайҳиссалом. 
- Майли, шундан кейин, - деди жуҳуд. 
- Ул юлдузлар - чизон, ториқ, қойис, ҳандуқ файлақ, мусаббиҳ, вассоб, раййол, 
зайёл, зулумудон, зулфараъ, зулкитофон. Бу ўн бир юлдуз қуёш ва ой Билан 
биргаликда осмоннинг этагида, кўкдан тушиб, сажда қилдилар, - деди пайғамбар 
алайҳиссалом.
-оллоҳга қасамким, Таврот ичида шундай деб ўқиган эдим,- деди жуҳуд ва имон 
келтирди.
Ўғли тушини эшитган ота шундай маслахат берди : 
- Эй юсуф, тушларинг жуда ҳайрли эрур, уни биродарларингга айтмагил, сенга 
душман бўлиб қоладилар, Шайтон одамзот учун очиқ душмандир. 
Бу сўзларни Рубилнинг онаси Қамар эшитиб турганди, бориб ўғлига айтди, у эса 
акаларига билдирди. Бу сўзни эшитган Яъқуб ўғонларининг нафрат-ҳасратдан бўйин 
томирлари бўртиб чиқди, терилари жимирлашди ва туклари тик турди. 
- Роҳилнинг ўғлига тенг эмасмизмики, отамиз уни биздан ортиқ суяр, ўзига яқин 
тутар. Бу ҳам етмагандай, у ўзини ортиқроқ севдирайин деб туш кўрганлигини 
ёлғондан сўзлар. Биз бўлсак туну кун саҳрода мол-қўй боқсак, меҳнат-машаққат 
чексак ҳамки, унга тенг бўлолмасмиз, - Дея ўғлонлари ториндилар. Сўнгра 
кенгашдилар - Ё Юсуфни ўлдирайлик, ё шаҳардан узоқроққа бадарға қилдирайлик. 
Шунда отамизнинг муҳаббати бизга хос бўлса ажабмас.