Microsoft Word kr shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
45
— Сени ўлимга мен ҳукм қилган эдим. 
— Бу гап эсимдан чиққан. 
— Ростданми? 
— Эслаган куним — ўлганим. 
— Яхши. Сен Ҳайдар акангдан узоқлашма. Ҳозирча битта нарсани билсанг етарли — унинг 
фикри бузилган, эҳтиёт бўл. 
— Ҳайдар акам менга яна битта иш буюрганлар. 
— Қанақа иш? 
— Ҳалимни ўлдиришим керак экан. 
— Ҳалимними? Нега? 
— Хитларнинг одами, дедилар. Мен сал-пал ҳид олгандай бўлдим. Гапларида жон борга 
ўхшайди. 
— Яна текшир. Хитларнинг одами бўлса, ўлиши ҳечам мумкин эмас. Сен... шу ҳафта ичи 
Масковга борасан, Кеннайинг билан укаларинг келишяпти, кутиб оласан. 
Асадбек шундай деб «Сенга рухсат» дегандай ўрнидан турди. 
Унинг «кеннайинг билан укаларинг» дейиши орадаги тўсиқни олиб ташлаб, Жамшиднинг яна 
энг ишончли одамга айланганидан далолат эди. 
Асадбек Жамшид чиқиб кетгач, Ҳалимжон ҳақидаги гапни мулоҳаза қилиб «Хитларнинг одами 
бўлса, яна яхши, Ҳайдарнинг хизматини қилиб юраверади», деган қарорга келди. 
4 
«Гуноҳларни сиз қилдингиз-у, жабрини болалар тортишсинми?..» 
Кимдир шундай деб бақиргандай бўлди. 
Ҳа, Жамшид Москвадан телефон қилиб Абдуҳамид билан Абдусаматнинг милисахонада 
ўтирганини хабар қилган ондаёқ қайдандир шу овоз келди. 
Бир неча ҳафта илгари Зайнабга «Ўзингни ос» деган маънода арқон ташлаб чиқаётганида ҳам 
шунга яқин гап айтилиб эди. Ундаги овоз Жалилники эди. Буниси... Манзураники! 
...Гуноҳларни сиз қилдингиз-у... 
Бирон марта бўлсин эрига тик қарамаган Манзура бу сафар бақирди. Умр бўйи тўпланиб, куч 
йиққан дарди шу онда гўё портлади. Портлади-ю, Асадбекнинг руҳини тилка-тилка қилиб 
юборди. Агар Манзура унга рўпара бўлиб шундай деса Асадбек илгаригидек «ўчир овозингни» 
деб қайириб ташлашга куч тополмасди. 
«...Юкларидан қора дори чиққанмиш...» 
Асадбек буни тасодиф ёки тушунмовчилик оқибати деб қабул қилмади. Илоннинг думини босиб 
олиб қўрқувда яшаётган одам каби Асадбек кейинги ойлар ичи Хонгирейнинг заҳар солиш 
онларини хавотир билан кутиб яшарди. 
Манзуранинг қайтиш ҳақидаги қарори Асадбекнинг режаларини бузиб ташлади. Табиб 
муолажасидан сўнг Зайнабнинг ўзига келгани, Элчиннинг ҳолатидаги хавотирли онлар ортда 
қолганидан хабар топган Асадбекда қизини Олмонияга жўнатиш фикри қатъийлашди. У 
қарорини Чувринди орқали билдирганда Зайнаб «еримни бу аҳволда ташлаб кетолмайман» 
дебди. Асадбек бу гапдан ғашланиб Чувриндига: 
— Эрини бўри ермиди, ҳужжатларини тайёрла, боради, — деди. 
Ўша хунук воқеадан сўнг Асадбек гапи бўлса Чувринди орқали етказарди. Зайнабнинг 
жавобини ҳам Чувринди билдириб, орада холис воситачи вазифасини бажариб қолган эди. Эри 
яралангунга қадар Зайнаб отасига кўринмасликка ҳаракат қилди. Элчин касалхонага тушгач, 
асосан ота уйида яшай бошлади. Шунда ҳам ота-боланинг ўзаро муомаласи салом-аликдан 
нарига ўтмаётган эди. 
Асадбек куёвини Абдураҳмон табибга кўрсатишни ҳам ўйлади. Фикрини айтганда Чувринди 
маъқуллаб: 

---

Шайтанат (4-китоб). Тоҳир Малик