Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
266
аланглашганини кузатиб турди. Беркхардтнинг кўзи дарҳол Палмерларга тушди ва хотинини 
етаклаб уларнинг ёнига келди. 
— Хайрли оқшом, Эдис, Вуди. 
Иккала жуфтлик бир-биридан ҳол-аҳвол сўраб улгурмасларидан Бэркхардт Палмернинг 
тирсагидан ушлаб, уни нари тортди. Шу тарзда улар суҳбатлашаётган яна бир гуруҳга 
айландилар. 
— Бугун қаёққа йўқолдинг, жин ургур? — сўради у. 
— Бернс билан бирга эдим. 
— Олбанидами? 
— Шу ерда. У кундуз соат бирларда келиб, қайта-қайта кечирим сўради. 
— Грекка ҳеч қачон ишонма, — Бэркхардт чуқур-чуқур нафас олди, бироқ шунда ҳам 
тинчланмади. — Ўзингни оқлаш учун нима дея оласан? 
— Фақат бир одим илгарилаганимизу, Бернсни ўз ишончимизга олганимизни... 
— Сендан айнан мана шундай аҳмоқона гапларни кутгандим, — деди Бэркхардт иложи 
борича Палмернинг қулоғига яқинлашиб, овозида очиқ заҳарханда сезилиб турарди. — Сен 
қандай чора кўрмоқчисан? Ё шу ерда, арзон шампан виносини ичиб тураверасанми? 
— Сиз нима, “Болингер” олдингизми? — Палмер катта очилган кўзларини бошлиғига қадади. 
— Қулоқ сол, ўғил бола, — Бэркхардтнинг овози Палмернинг нақ қулоғининг ичида янграб, 
мия қопқоғини кўтариб юборгандай туюлди. — Бу хароми бизни чув тушириб кетди, — маълум 
қилди Бэркхардт. — Уларга раҳбарлик қилишни сенга топширгандим. Ҳалигача тушуна 
олмайман: сен аҳмоқмисан ё алдоқчимисан? Икковидан қай бирисан? 
— Сиз нима деб ўйлайсиз? 
Бэркхардт ўзини бир қадам нарига олиб, қаҳрли мовий кўзларини Палмерга қадади. 
— Сенга овсарлик ярашади. 
— Бундай эмаслигимни яхши биласиз, — Палмер имкон қадар ҳазил оҳангида гапиришга 
уринди. Мен сизни бир ойдан олдинроқ огоҳлантиргандим. Сиз аҳамият бермадингиз. 
— Мени унинг тузатиш ҳақидаги ғоялари ишлаб чиқилиши ҳақида огоҳлантирганларинг йўқ. 
Ё бу сенинг ҳам ғоянгмиди? 
— Унинг ғояси эди. Мен ташвиқот қилгандим. Сиздан бошқа бирорта кўрсатма олмаганим 
учун, сизнинг одамингизни — Бернсни қўллайвердим. 
Бэркхардтнинг кўзлари қисилиб кетди. 
— Сенга умуман нафас олгин деб буйруқ бермасам, нима бўларди, Вуди? Кўкариб, ўлиб 
қоласанми? 
Палмер дўстона жилмайди. 
— Ёлғиз йўлбошчининг одатдаги касали, Лэйн. Агар ҳокимиятни топширишга ўзингизни 
мажбурлай олганингизда бу боши берк кўчага кириб қолмаган бўлардингиз. Бироқ ҳозир анча 
кеч бўлди деб қўрқаман. 
— Ана шу-да, жин урсин, — ғижинди Бэркхардт. 
— Умид қиламанки, сиз ҳақсиз. 
— Мен бошидан нима қилишим керак бўлса, ана шундан бошламоқчиман. Кичик қора 
чамадонни яп-янги “кўки” билан тўлдираман, Олбанига бориб, айёрлик билан менга нима 
сотиб олишга интилган бўлсаларингиз, ўшаларнинг ҳаммасини сотиб оламан. Айёрликнинг бас 
қилинглар! Нақд пул билан тўлаш вақти келди.
— Суҳбат мавзусини ўзгартириш вақти ҳам етти, — жавоб берди Палмер. — Биз томонга 
Мадигал келаяпти. 
Улар баробарига ўзлари томон келаётган эллик беш ёшлардаги йигит — гавдали эркакка 
қарашди. У “Меррей хил” жамғарма банкининг раҳбарларидан бири Жим Мадигал эди. 
Эндиликда зал жуда тез тўлиб бораётгани учун Мадигал қийинчилик билан йўл очиб, улар 
томон яқинлашарди. У оғзини катта очиб, жилмайди. 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер