Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
117
— Сени қара-ю, Вик, — деди норози оҳангда чўзиб Бернс, — мен уни энди чоғлаб бўлувдим-
а... 
— Эртага бизда катта ишлар бор, — гумбурлаб деди Калхэйн, салобати билан уларни босиб. 
— Мен, оғайни, кетмасам бўлмайди. Тушлик нима бўлади? 
Бернс бу девқомат нусха олдида оз бўлса ҳам савлатли кўринишга беҳуда ҳаракат қилиб 
гавдасини чўзди. 
— Бўпти, бор, хотинингнинг пешонасидан ўпиб қўй. 
У Калхэйннинг кутилмаган чаққонлик билан эшик томон йўналганини кузатиб турарди. 
— Тушликда кўришгунча! — унинг изидан қичқирди Бернс. 
— Бўпти. 
Калхэйн Палмерга ўгирилди: 
— Сиз ҳам кетсангиз бўларди, Вуди. Унинг ўн тонналик тансиқ таомларидан татиб кўришни 
кўнглингиз тусамай қўя қолсин. Соғ бўлинг. — Эшик шовқинсиз ёпилди. 
Бернс икки-ўн бирни терди. 
— Диспетчерни чақиринг, илтимос. — У кутиб турди, сўнг диспетчерга қандайдир рақамни 
айтди ва тирноқларига диққат билан разм солганча яна кутиб турди: — Томмимисан? У 
тушяпти, машинани ўт олдир. Хайрли тун. 
— Калхэйннинг ҳайдовчисими? — сўради Палмер. 
Бернс бош ирғади. 
— Семиз хонимчалар дидингга ёқадими? — сўради у. — Ёки синаб кўрмаганмисан? 
— Анчадан бери улар билан ишим йўқ, — жавоб берди Палмер. 
— Роса маза қиласан, оғайни. Биласанми, силасанг қўлинг тўлади. 
— Эҳтимол, — деди Палмер. Тиззаларида санчиқли оғриқдан юзи буришиб, у секин ўрнидан 
турди. — Ҳозир такси тутиб бўлмаса керакдир? 
— Қанақа такси яна? — ҳайрон бўлди Бернс. — Менинг ҳайдовчим олиб бориб қўяди сени. 
Палмер соатига қаради: 
— Уни шундай бемаҳалда безовта қилишнинг ҳожати йўқ, у аллақачон ухлаб қолган. 
— Менинг ҳайдовчим мен билан бир вақтда ётиб ухлайди, — деди Бернс ва ярми ичилган 
қадаҳларга қараб маъносиз ҳиринглади. У гурс этиб ўзини ўриндиққа ташларкан, “ҳиҳ” деб 
қўйди ва Палмернинг галстугига тикилганича бирмунча муддат ўтириб қолди. Сўнг нигоҳини 
унинг юзига олди. 
— Ҳой оғайни! — деди у ниҳоят. 
— Сиз ҳам, ҳайдовчингиз ҳам энди ётиб ухланглар, — деди Палмер. Бернс аста бошини 
чайқади. 
— Айт-чи, пандавақи, тонготарда уйга қайтиб борсанг, хотининг нима деб ўйлайди? 
Саволга жавоб бераймикан ё яхшиси, уйга жўнавораймикан деб Палмер нима қилишини 
билмай бирмунча муддат туриб қолди. Ўзи ҳам кутмаган ҳолда ўз жавобини эшитди: 
— Билмай қолдим. Мен келганимда у ухлаб ётган бўлади. 
— Сени ҳеч қачон кутмайдими? 
— Йўқ. Агар эртароқ қайтаман деб хабар қилсам бошқа гап. 
Бернс кинояли жилмайди. 
— Эрталаб тергайвериб жонингни эговламайдими? 
— Йўқ. 
— Наҳотки бирон марта қаерда юрибсан тонг отгунча, деб сўрамаган бўлса? 
— Йўқ, бунақа бўлганини ҳеч эслолмайман. 
Бернс хўрсинди. 
— Оҳ, гавҳарим, — сўзларни димоғидан чиқариб, хиргойи қилиб деди у. — Шундай осон ва 
қулай ўрнашиб олгансан. 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер