Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
80
қилишим лозим. 
— Нимасини муҳокама қиласан? Мен уни маъқуллайман. 
Эдис бир зумга кўзларини юмди. 
— Вудс, илтимос, эрталабдан ҳазилга бало борми?! 
Унинг узун кўрсаткич бармоғининг силлиқланган пушти тирноғи чизманинг «хона» деб 
ёзилган жойига қадалди. Эдис эрига қаради. 
— Бу хона сен учун, — деди Эдис. — Мен ёзув столини қаерга қўйишингни билишим лозим. 
— Мен бу ерда нима қиламан? 
Эдис елкасини қисди. 
— Бу борада ҳеч қанақа тасаввурга эга эмасман, азизим. Фақат шуни яхши биламанки, 
Чикагода уйда ўтириб ишлайдиган хонанг бор эди, демак Нью-Йоркда ҳам бўлади. 
— Бу ерда мен қандай ролни бажаришим керак, Эдис? Оиласи даврасидаги кўнгилчан кекса 
банкирними? Ёки серғайрат ёш молия корчалониними? 
— Ҳамма бало шунда-да, — сўзини бўлди Эдис. — Бунақаси қўйсак, қуёш тўғри кўзингга 
тушади. 
— Эдис, — кескин эътироз билдирди Палмер. — Бунинг нима аҳамияти бор? Бу ерда ўтириб 
ишлайдиган хонанинг нима кераги бор ўзи? Агар борди-ю, ўтирсам ҳам фақат кечқурунлари 
ўтираман-ку. 
— Ҳа, тўғри, — деди Эдис ва унга ўгирилди, — Ҳа, бўлмасам-чи? 
— Сен яна мендан сўраяпсанми? Ахир, саволни мен бердим-ку! 
У бир неча сония эрини индамай кузатиб турди. Эдис ўзига хос қараш билан боқаркан, гўё 
шу дамда Палмер нима ҳақида ўйлаётганини, умуман, оламда нималар бўлаётганидан хабардор 
экандай тутарди ўзини. 
— Албатта, — дея сўзини давом эттирди Эдис ниҳоят, — болалар ҳам вақт-вақти билан бу 
хонадан фойдаланиб турардилар. Чунки барча маълумотномалар шу ерда бўлади. 
— Мана, энди биз бир қадам олға босдик. Бу менинг хонам, лекин болалар ҳам вақти-вақти 
билан ундан фойдаланиб турадилар. 
— Балки ҳар куни фойдаланиб туришар. Шуни унутмаки, бу ерда қомуслар, луғатлар, 
иқтисод ва банк ишига доир барча китоблар бўлади. — Эдис жим қолиб эрига қаради. — Сен 
бу ерга яна нимани қўйган бўлардинг? Поулк маълумотномасиними? Ҳар хил мавзудаги 
маърузалардан кўчирмалар? Ёхуд Бартлеттними? 
Палмер чизмадан чангни қоқиб ташлаб, столнинг бир чеккасига ўтирди. 
— Вой худойим-ей, Бартлетт менга бирдан нима учун керак бўлиб қолди? — сўради у. 
— Сенинг маърузаларинг учун. Ахир маърузалар учун тайёрланасан-ку. 
— Уларни мен ўзим тайёрламайман. 
Эдис кўзларини паркет тўшамасига қадаганча жимиб қолди. Кейин бошини аста кўтариб, 
Палмерга қаради. Бу сафар унинг нигоҳи ҳар нарсани биладиган эмас, ҳайратланган эди. 
— Нима, уларни ўзинг ёзмайсанми? 
— Маърузаларни бутун бир гуруҳ тайёрлайди. 
— Кимлар? — ҳайрон бўлди Эдис. 
— Кимлар? — худди акс-садодай қайтарди Палмер. — Банк хизматчилари, Бернснинг 
ходимлари, уларнинг кўпини ўзим ҳам билмайман. 
Ўзининг бундай тан олиши яхшиликка олиб бормаслигини ҳис этган Палмер ўрнидан туриб, 
эшикка қараб юраркан: 
— Сенинг беш ёки ўн дақиқанг тугади, Эдис. — деди. 
— Ҳа, биламан. — У эридан кўз узмасди. — Вудс! 
— Ҳа! 
— Менга айт-чи, нутқингни ўзинг ёзмасанг, банкда кун бўйи нима қиласан? 
Хотинининг ҳужумга ўтишини сезиб, Палмер биринчи бўлиб зарба беришга шайланди. 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер