Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
167
— Вуди, сен тутуруқсиз йигитчага ўхшаб қолаяпсан аста-секин. Бу, биласанми, тутуруқсиз 
чолдан кўра ёмон. 
— Мен тутуруқсиз эмасман. Шунчаки қизиқувчанман. 
— Мен билмайдиган бирон нарсани биласанми? — қизиқсинди Элдер. 
— Дангал айтаман: ҳеч нарсани. 
— Тутуруқсиз чолнинг бошини қотирма, Вуди. 
— Хаёлимга ҳам келгани йўқ. 
— Келаси сафар валақлаш касалинг хуруж қилиб қолганида, менга хабар қил. — Ички алоқа 
ўчириб қўйилди. 
Виржиния Клэри жимиб қолган интеркомга қараб турарди. 
— Булар бари нимани англатади? 
— Яна бир дунё қалтис саволлар. 
— Сиз билан Элдер кеча оқшом бир жойда бўлганмидингиз? 
— Бэркхардт ва Мергендал, хотинларимиз ва яна бир нечта меҳмонлар билан бирга эдик. 
Жувон интеркомдан нигоҳини олмаётганди, бироқ унинг кўзлари хиёл торайди. 
— Ҳаётингиз ҳодисаларга ҳаддан ташқари тўлиб-тошган, мистер Палмер, — деди у. 
— Мен бу зиёфатга кечикиб бордим. Бутунлай эсимдан чиқиб кетибди. 
— Ростдан эсингиздан чиққанмиди? 
— Ростдан. Зиёфатгача бир иш бўлдию калламга ҳеч нарса келмабди.
Жувоннинг жим турганини кўриб, Палмер стол оша унга эгилди-да, қоғозларни бир четга 
суриб, деди: 
— Бир нима десангиз-чи. 
— Аввал ўйлаб олай, кейин айтаман. — Охири жувон кўзларини кўтариб, унга қаради. 
Палмер унинг хижолатда қолганидан кўра кўпроқ жаҳли бурни учида турганини кўрди. 
— Тўғриси ҳам шу-да. Зиёфат бутунлай эсимдан чиқиб кетибди.
Бир сониядан сўнг жувоннинг чеҳраси хижолатдан қизарди. У тескари ўгирилиб, хўрсиниб 
қўйди. 
— Жинниман, — деди Виржиния — Ҳатто нега жаҳлим чиққанини ҳам билмайман. Бу 
аҳмоқлик бўлмай нима? — У кўзининг қири билан йигитга қараб қўйди-да, яна ундан нигоҳини 
олиб қочди: — Илтимос, бунга эътибор қилманг. 
— Сиз-чи? 
— Унутаман, — ваъда берди жувон. 
Улар узоқ жим қолишди. 
— Жин урсин, кечиринг мени, — бирданига деди йигит охири. Жувон қаддини ростлади ва 
жилмайишга ҳаракат қилди. — Ҳаммаси жойида. — Сўнг нафасини ўнглаб, бошини кескин 
силтади: — Энди яхши. Қани, беринг ўша қалтис саволларингизни. — Жувон яна бошини дадил 
силкиб қўйди, гўё бу билан унда энди ҳақиқатан ҳам ҳаммаси жойида эканини тасдиқлагандек. 
— Бўпти. — Йигит столнинг ўзи қоғозлардан холи қилиб қўйган жойга қаради. Холи жой 
ҳозир Палмернинг шуурини банд этган фикрнинг ўзи каби мунгли ва якранг кўринар эди. 
Бўшлиқни тўлдириш учун у беихтиёр бир қанча дуч келган қоғозни ўша жойга суриб қўйди. 
— Ғоям шу қадар оқилона ва шу қадар аҳмоқонаки, шундай нарсани ўйлаган каллам 
каллами ё ошқовоқми, ўзим билмайман. 
— Менда синаб кўра қолинг. 
— Сиз, ростданам, бу ғоям тўғрилигини синаб кўришдан чўчимайдиганим ягона одамсиз! — У 
қўли билан юзини аста силаб қўйди. — “Жет-Тех” биздаги ҳаддан ташқари катта ва паст 
фоизли, жуда узоқ муддатли меъёрдаги пул заёми тўғрисида музокаралар олиб боришга 
уринаётганини эшитсангиз, билмадим, қандай аҳволга тушасиз? 
— Қанча экан ўша пул? 
— Сизнинг ўзингизни деб мен на пул миқдорини, на меъёр фоизини сизга айта оламан. 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер