Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
175
жамоатчилик жойида талаб этилгандек тутишга ҳаракат қилганча у аста ўрнидан турди. — 
Энди қулоқ сол, — давом этди у. — Ажойиб ленчни расво қилдинг. Лекин мен сендан хафа 
бўлмайман. Кўп бўлмағур гапларни гапирдинг. Буни ҳам эсимдан чиқараман. Фақат бир 
нарсани тушунишингни истардим: кўчани кесиб ўтишда Бэркхардтга ҳеч кимнинг ёрдами керак 
эмас. Етакловчи керак бўлиб қолганида, ўзим чақираман. Ҳозир эса, бор, маърузангни ўқи, 
қолганини менга қўйиб бер. Тушундингми? 
Палмер ўрнидан турди. 
— Бу сизнинг банкингиз. 
— Мана энди сен қандайдир чигал гапни айтдинг, — деди босс. — Яхшиси, буни эсингдан 
чиқарма. — У қўлини узатди. — Гап орамизда қолсин, хафа бўлиш йўқ, Вуди. 
Палмер унинг қўлини олди ва қўпол ва йўғон бармоқларнинг қаттиқ қисганини сезди. 
— Сиз нима десангиз — шу. 
— Бўпти, — деди босс. — Шошмасак бўлмайди. Сен билан кейин гаплашамиз. Ёки эртага. — 
У қўлини силтаб қўйди, гардеробдаги кийим илгичдан пальтосини олди ва ресторандан чиқиб 
кетаётиб ҳайрон қараб турган қизга 25 цент ташлаб кетди. 
Палмер деразага қараганча анча туриб қолди. Кўчадан Бэркхардтнинг чорпаҳил қоматини, 
пальтосини кияётганини наридан-бери кўрди. У кимгадир қўл силтаб қўйди. Сўнг Палмер 
босснинг транспортдан илгарилаб кўчани кесиб ўтганини, нариги томонда турган ўзининг 
“роллс”и томон йўл олганини кўрди. Бэркхардт машинага чаққон ўтирди, эшикни ёпди ва елиб 
кетди. Палмер ўзича то Бэркхардт унинг қўлини қисиб хайрлашганидан ҳозир ғойиб бўлганига 
қадар тахминан 30 сонияча ўтгандир-ов деб чама қилди. 
Шиддатли. Қайсар. Ўзига ишонган. Куйди-пишди. 
Шу билан бирга, дилидан ўтказди Палмер, биржадаги ЮБТК акциялари нима бўлаётганини 
кимдир сезиб қолганидан хабар топиб, оёғи куйган товуқдай питиллаб ҳам қолди. 
Официантни қидириб, Палмер у ёқ-бу ёққа аланглади. У йўқ эди. Палмер ўтирди, яна чекди 
ва сигарета учига тикилди. Ҳеч кимнинг ёрдамига муҳтож бўлмаган қайсар ва бесўнақай 
чоллар унинг меъдасига тега бошлаганди. Илгарилари бундай ҳолларда у ҳар доим отасига ён 
берарди ва баҳсли ўринларга бошқа қайтмасди. Лекин бу илгари шундай эди, ҳозир эса — 
бошқа замон. Бу гал у бошлаган ишини ташламоқчи эмас. 
Ўттиз учинчи боб 
Палмер отелдагилар кутубхона деб атайдиган чоққина бир хонада ўтирарди. Болаларнинг 
ухлаганига ҳам бир соатлар бўлиб қолганди. Олти хонали квартиранинг аллақайси бир 
чеккасида хотинининг нималар биландир куйманиб юргани қулоғига чалинди. Ҳозир 
“кутубхона” бўм-бўш эди. Нью-Йоркка кўчиб ўтишларида Эдис Чикагода сақлагани қолдиришга 
кўнмаган сонсиз сувратлару китобларга тўла қутилар ғойиб бўлган. Бугун кундузи, ҳойнаҳой, 
юкчилар келган ва Палмерларнинг бор буд-шудини квартирадан олиб кетган. Фақат 
алмаштирилган тоза чойшабу ёстиқпўшларгина қолганди. Эдис билан отел оқсочи барча 
кастюмлар, кўйлаклар, майда-чуйда кийим-кечакларни пластик жомадонларга жойлашди, 
шкаф ва ёзув столи тортмасида эртанги кунга асқотиши мумкин бўлган нарсаларнигина 
қолдиришди. Отелдагилар “мутолаа чироғи” деб атайдиган чироқнинг хира ёғдусида ўтириб, 
Палмер эртанги кунга хотини қайси костюмни тайёрлаб қўйгани устида бош қотирарди. 
У, албатта, Чикагодан Нью-Йоркка, энди эса отелдан уларнинг янги уйга кўчиб ўтишларида 
ташаббус кўрсатган Эдисдан миннатдор. Уйни эпақага келтириш эса унинг сира-сира қўлидан 
келмаслиги аниқ эди. Шунча ишларни Эдисдек қойилмақом қилиб уддалаш ҳар қандай аёлнинг 
қўлидан келавермаслигини ҳам тушунарди Палмер. 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер