Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
168
Тушунгандирсиз? 
— Ҳа. Мени ўзим билмаган нарса ҳақида валақлашда айблаш мумкин эмас. 
— Ҳамма гап шунда. 
— Унда, сизнинг Гарри Элдер билан қилган суҳбатингиздан келиб чиқадиган бўлсак, улар бу 
заёмни олишмоқчи эмаслар деб ўйласам бўларкан-да? 
— Сиз бунга қандай қараган бўлар эдингиз? 
— Менми... — Жувон саросимага тушгандай йигитга қаради. Унинг кўзлари аста кенгая 
бориб, оғзи ярим очилди. — Мен сўраган бўлардимки... — Жувон бошини чайқади: — Йўқ. 
— Давом этинг. 
— Мен ўз-ўзимдан Жо Лумис ҳақида сўраган бўлардим, — деди ниҳоят Виржиния ҳайратли 
оҳангда баланд овоз билан. — Сўраган бўлардимки, Лумиснинг бир вақтнинг ўзида ҳам Жет-
Тех тарафини, ҳам омонат банкларнинг бўлимлари ҳақидаги таклиф тарафини олиши нимани 
англатади, деб. 
— Шунда нима деб жавоб берган бўлардингиз? — сўради Палмер. 
— Мен... мен билмайман. Ҳақиқатан ҳам билмайман. 
— Мен ҳам. — Ҳайҳотдай хонада Палмернинг овози маъюс жаранглади. У йўталиб қўйди. — 
Ҳозирча билмайман, — қўшимча қилди у. 
Сўзлар катта хонанинг тўрида бўғиқ акс садо берди. Узоқ жимликдан кейин Виржиния турди. 
Унинг юзида, гўё ҳеч гап айтилмагандай, ҳеч қанақанги маъно йўқ эди. Шундай бўлса-да, 
Палмер бунда қандайдир бошқа нарсани, гўё ҳеч нарса бўлмаганини намойишкорона 
тасдиқловчи ясама бетарафликни пайқади. Жароҳатга малҳамни англади. У хиёл жилмайиб 
қўйди ва бу ҳаракат унинг лабларини деярли оғритиб чўзгандек бўлди. 
— Демак, — деди у, — шунчаки нимадир айтиш жоиз бўлганидан. 
— Ўз жавобларим билан сизга ёрдам бера оламанми? — сўради жувон. 
— Ҳозирча йўқ. Сиз, ҳарҳолда, ёрдам бериб бўлдингиз. 
— Мен сизга ёрдам бермоқчиман. 
— Мен ҳам сиздан илтимос қиламан. Хотиржам бўлинг. 
— Ишонсам бўладими? 
— Ҳа, — қатъий деди йигит. 
— Унда мен машинкам олдига қайтай, — деди жувон. — Э, ҳа... 
— Нимайди? 
Жувон қўлини ўз кўйлагининг ёқасига суқди. 
— Бу ерда бир нима бор, — деди у. — Мана. Бу сизники. — Жувон унинг йўқолган 
тўғноғичини олди ва йигитга узатди. 
— Эҳ худойим-ей! — У тўғноғични олди. — Раҳмат. 
Жувон бош ирғаб қўйди. 
— Мен уни ўзимда олиб қолмоқчи бўлган эдим.
— Лекин у ерда эмас. Бирон жойингизга санчилиши мумкин. 
Жувон яна бош ирғади: — Биламан. — Жувон аста ўгирилди-да, эшик томон йўналди. — 
Санчиб олиш мумкин, шунда тўғрироқ бўлади. — У эшикни очди-да, чиқиб кетди. 
Ўттиз иккинчи боб 
Палмернинг котибаси тушга яқингина охири Бэркхардтни топишга муваффақ бўлди. 
— Лэйн, — деди Палмер гўшакка, — келинг, бирга нонушта қилайлик. 
— Мен шаҳарнинг бошқа чеккасидаман, Вуди. 
— Мен сиз билан ўша ерда кўришаман. 
— Сени шунча узоққа овора бўлиб келиб юришингни истамайман, Вуди. 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер