Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
192
экан. 
— 
Оиланг борми? 
— 
Ҳа, бор. 
— 
Эрингнинг исми нима? 
Аёл эрининг исмини ва кабиласини номини айтди. 
— 
Ҳажга бирга келганмисизлар? 
— 
Ҳа. 
Ҳазрати Умар ёнидагиларга караб, унинг эрини топиб келишни буюрдилар. 
Бир оз ўтиб, эри ҳам келди. Ҳазрати Умар у билан гаплашаётганларида, оғзидан бадбўй ҳид 
келарди. Аёлнинг нима демоқчилигини англаб етдилар. 
— 
Сенга таклифим бор. Агар бу аёлни талоқ қилсанг, беш юз дирҳам берамиз. "Йўқ" десанг, 
бу аёлнинг оҳи бошингга етади — дедилар. 
Ҳазрати Умар эркакка беш юз дирҳам беришни буюрдилар. Аёл хурсандчиликдан кулиб: 
"
Аллоҳ сиздан рози бўлсин мўминлар амир!" - деди. 
* * * 
Ҳазрати Умар бир гуруҳ одамларни кўрдилар. Афтидан, улар қаердандир ейишга бирор 
нарса келишини кутаётган эдилар. 
— 
Кимсизлар? Бу ерда нима қиляпсизлар? — деб сўрадилар Ҳазрати Умар. 
Улардан бири: 
— 
Бу ерда Қуръон ўқиймиз. Биз таваккул қилган бандалармиз. Аллоҳнинг берганига рози 
бўлиб, шукр қиламиз, — деди. 
У бу гапи билан Ҳазрати Умардан олқиш олмоқчи эди. Аксинча, Ҳазрати Умар унинг 
гапидан ғазабландилар: 
— 
Сизлар Аллоҳга таваккул қилган одамга ўхшамайсизлар. Аксинча, бошқача тааккул 
қилган (берсанг, ейман, урсанг, ўламан дейдиган) одамсизлар. Сизлар нон эмас, калтак ейишни 
истайсизлар, — дедилар ва ҳар доим ёнларида юрадиган асолари билан уларнинг гарданига 
туширдилар. 
Сўнгра: 
— 
Ҳеч қачон ризқингизни изламай туриб, "Аллоҳим, ризқимни бер, - дея дуо қилманглар. 
Осмондан олтин ё кумуш ёғиб қолмайди. Аллоҳ кимгадир бошқага берганидан кўпроқ беради. 
Нима Аллоҳнинг: "Энди қачон намоз адо қилингач, ерга тарқалиб, Аллоҳнинг фазлу 
марҳаматидан (ризқу-рўз) истайверинглар. Аллоҳни кўп зикр қилинглар, шояд нажот 
топурсизлар", деганини эшитмаганмисизлар? 
Боягилардан хрч бири эътироз билдиролмади. Зеро, қаршиларида турган инсон давлат 
раҳбаригина эмас, балки исломни энг яхши тушунган одам ҳам эди. На хайдаб юбора оладилар, 
на илм жиҳатдан ундан устун эдилар. "Демак, таваккулни танбаллик деб нотўғри тушунибмиз-
да", деб ўйлашди улар. 
Энг ачинарлиси, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳн ва саллам вафотларидан ҳали кўп ўтмай, 
мана шунака ботил фикрлар пайдо бўла бошлаган эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам 
қайси ишни аввал яхшилаб ўйлаб олмай туриб, таваккул йўлини тутдилар? Ахир Қуръонни 
Аллоҳнинг ўзи асрашини билатуриб, одамларга ёдлатиб, керак бўлса, ёздириб 
қўймаганмидилар? Бадрда ғалаба ваъда қилинганига қарамай, душманни ер тишлатиш учун 
қўлдан келган ҳар қанча тадбирни қўлламаганмидилар? Исломнинг қиёматга қадар туришни 
билсалар-да, ҳаётнинг турли тиканли йўлларида азоб-уқубатларига бардош бермаганмидилар? 
Энди манави одамлар бир чеккага ўтириб олиб, "олма пиш, оғзимга туш", дейишни таваккул 
дейишяпти. Валлоҳу аълам, келажакда ҳали яна нималар юз беради? 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи