Microsoft Word ch aytmatov sarvqomat dilbarim ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
52
— 
Сизлар бу ерда гаплашиб ўтира туринглар, биз ҳозир чой қайнатиб келамиз. — У 
остонада тўхтади. — Сен, Самад, бориб ёт, кеч бўлиб қолди. 
— 
Дада, яна озгина ўтира қолай! — деб ёлворди Самад. 
— 
Ҳа, майли! — деб рози бўлди Бойтемир. Самад олдимга келди. Мен унинг қўлларини 
силадим: у менга ўхшарди, жуда ўхшарди. Ҳатто қўллари ҳам, кулгиси ҳам худди меникига 
ўхшарди. 
— 
Катта бўлганингда ким бўласан? — деб сўрадим мен қандай бўлмасин, ўғлимни гапга 
солмоқчи болиб. 
— 
Шофёр бўламан. 
— 
Машинада юришни яхши кўрасанми? 
— 
Жудаям... Қўл кўтарсам, ҳеч ким мени машинасига чиқармайди... 
— 
Эртага мен сени ўйнатиб келаман. Бўптими? 
— 
Бўпти. Мен сизга ўзимнинг ошиқларимни бераман! — У ошиқларни олиб келиш учун 
нариги хонага чопиб кириб кетди. 
Дераза ортида самовар карнайидан ўт чиқиб турарди. Асал билан Бойтемир алланималар 
ҳақида гаплашишарди. «Самадимизнинг нима деганини эшитганингдами, ичагинг узиларди», — 
деди Бойтемир қувонч билан тараша ёраётиб. Қизиқ, Асал ҳам айтарли бирон нарса 
бўлмагандек хотиржамгина жавоб берди: «Ҳа! У шунақа, нимани кўрса, шуни гапираверади!» 
Самад архар терисидан ясалган халтачадаги ошиқларини пишиллаб кўтариб келди-да, 
олдимга сочиб ташлади: 
— 
Танлаб олинг, амаки! — деб у ранг-баранг бўёқларга бўялган ўз бойлигини намойиш 
қила бошлади. 
Мен эсдалик учун биттасини олмоқчи бўлдим-у, аммо журъат эта олмадим. Эшик очилиб, 
қайнаган самоварни кўтариб Бойтемир кирди. Унинг кетидан Асал кўринди. У чой дамлагунча, 
Бойтемир бизнинг олдимизга юмалоқ хонтахтани келтириб қўйди-да, дастурхон ёзди. Биз 
Самад билан ошиқларни йиғиштириб, уларни яна халтачага солиб қўйдик. 
— 
Ўз бисотини кўз-кўз қилаяпти, аҳ, мақтанчоқ! — деб севиб тортқилади Бойтемир 
Самаднинг қулоғидан. 
Орадан сал ўтмай биз самовар атрофида ўтириб чой ича бошладик. Биз бир-биримизни гўё 
ҳеч қачон кўрмагандек ва билмайдигандек ўтирардик. Шунинг учун бўлса керак, ўзимизни 
хотиржам тутишга, камроқ гаплашишга тиришардик. Фақат Самадгина ўзини эркин тутарди. У 
Бойтемирнинг тиззасига чиқиб олиб, пинжига тиқилганича бошини сарак-сарак қилиб ўйнарди. 
— 
У-уҳ, доим мўйловингиз одамни қитиқлайди-я, дада! — деб типирчиларди у ва ўзи унга 
ёпишиб чаккасини мўйловига тегизар эди. 
— 
Эҳтиёт бўл, чойга куйиб қоласан! — деб огоҳлантирди Бойтемир. 
Ҳали бу гўдак атрофида ўтирган биз катталарнинг ҳар биримиз ҳозир ўз ўй-хаёлларимиз 
билан банд эканлигимизни фаҳмламас эди. Бизнинг такдиримиз бугун фавқулодда тўқнашиб 
қолиши кимнингхаёлига келибди дейсиз. Буларнинг ҳаммаси нима билан тугалланаркан?.. 
Бошқа одамни «дада», деб эркаланаётган ўз ўғлим билан ёнма-ён ўтириш менга осон 
дейсизми? Висолида қанчалар азоб ва изтироб чекканим Асал, менинг азиз Асалим рўпарамда 
ўтирган бўлса-ю, кўзларига тик қарашга журъат эта олмасам. Қандай қилиб бу ерга келиб 
қолдийкин у. Севиб қолиб турмушга чиқдимикин? Гўё мен унга мутлақо бегона, мутлақо 
нотаниш кишидек, у ўзини танимасликка солаётган бўлса, мен буни қаёқдан билайин ахир? 
Наҳотки у мендан шу қадар нафратланган бўлса? Бойтемир-чи? Наҳотки у менинг аслида ким 
эканлигимни пайқамаётган бўлса? Самад иккимиз бир-биримизга ўхшашимизни наҳотки 
сезмаётган бўлса? Нега у довонда машинани шатакка олганимиздаги учрашувимизни ҳатто 
эсламади ҳам? Ё унутдимикин?.. 
Уйқуга ётганимизда мен ўзимни янада оғирроқ сездим. Менга шу ернинг ўзига, кигиз устига 

---

Чингиз Айтматов. Сарвқомат дилбарим (қисса)