127
bo‘lib, unga ko‘pchilikning ta’bi tortmaydi. Bariy sulfatni sutga qo‘shib
yutib yuborilgach,
uning oshqozon-ichak sistemasi bo‘ylab bamaylixotir harakati boshlanadi. U ichaklar bo‘ylab
asta-sekin, oz-ozdan yurib boradi. Bariyning atom raqami 56 ekanini yuqorida aytdik. Rentgen
nurlari bariydan o‘ta olmaydi. Shu sababli, vrachlar ichakning bariy sulfat turgan joyini rentgen
tasvirini olib, shu orqali ichakka tashxis qo‘yish imkoniga ega bo‘lishadi.
Qadimgi zamonlardan beri insoniyatga yaxshi tanish bo‘lgan qimmatbaho toshlardan
biri –
berill
toshidir. Uning ko‘k va yashil tusli turlari ham ancha qimmat baholanadi.
Akvamarin
– berillining ko‘k turi bo‘lsa,
zumrad
toshi esa uning yashil ko‘rinishi bo‘ladi.
1798-yilda farang kimyogari Nikolya Lui Voklen berill toshidan o‘zi
glyutsin
deb
nomlagan birikmani ajratib olishga erishdi. Glyutsin yunonchada «shirin» degan ma’noni
beradi. Sababi, glyutsin orqali olingan ayrim birikmalarning ta’mi shirin bo‘ladi. 1828-yilda
esa kimyogarlar Fridrix Veller hamda, Antuan Byussi birgalikda, berill va glyutsin tarkibidan
yangi bir kimyoviy element ajratib olishganini ma’lum qilishdi. Ushbu elementga fan
berilliy
nomi berilgan. Nom berill minerali nomidan kelib chiqqanini allaqachon fahmlagan bo‘lsangiz
kerak. Keyinchalik, element nomi bilan mineral nomi o‘rtasida chalkashliklar kelib chiqishini
oldini olish uchun, berill mineralini
berilliy alyumosilikati
deb nomlana boshlangan. Glyutsin
esa endilikda
berilliy oksidi
degan ilmiy nom olgan. U haqiqatan ham aslida berilliyning
oksididir.
Berilliy atom raqami 4 bo‘lgan, ya’ni, davriy jadvalda to‘rtinchi
katakni egallagan
elementdir. Magniy va alyuminiy singari, berilliy ham ochiq havoda o‘ziga yupqa oksid qatlam
hosil qilib oladi. Ishqoriy-yer metallari ichida berilliy eng mustahkami va shu bilan birga eng
past faollikka egasi hisoblanadi. Ushbu guruh elementlari ichida berilliy alyuminiyga eng ko‘p
o‘xshaydigan metall bo‘ladi.
Berilliyning atom raqami 4 bo‘lgani uchun, undan rentgen nurlari osongina o‘tib ketadi.
Shu sababli ham rentgen trubkalarida ushbu element «oyna» sifatida ishlatiladi. Ya’ni rentgen
nur trubkalari aynan berilliydan tayyorlanadi va undan chiqishda, kerakli yo‘nalishga
yo‘naltiriladi.
Endi-endi kashf qilingan paytlarda berilliy hali xalq xo‘jaligida va texnikada juda keng
qo‘llanish sohasiga ega bo‘lsa kerak degan umidli taxminlar bor edi. Lekin, hammasi aksincha
bo‘lib chiqdi. Xo‘sh, nega? Chunki, berilliy odam uchun ko‘rinmas dushman ekani ancha kech
ma’lum bo‘ldi. Avvaliga berilliyni ultrabinafsha nurlari ta’sirida
yuzaga keladigan
fluoressensiya (boshqacha aytganda, lyuminessensiya) hodisasiga asoslanib ishlovchi
fluoressent lampalar ichida keng qo‘llana boshlangan edi. Bunday lampalar jamoat joylarida,
xususan, umumiy ovqatlanish maskanlarida, hamda, idoralarda bezak sifatida, dizayn tarkibida
qo‘llanilgan. Bunday lampa ko‘proq yorug‘lik berish bilan birga, kam energiya iste’mol qilib,
o‘zidan kamroq issiqlik ajratib chiqargan. Lekin, aytganimizdek, ichida berilliy bo‘lgan
bunday lampalar aslida ko‘rinmas qotil ekan. Sababi, agar bunday lampa sinib qolsa, uning
shishasini ushlagan odam terisida bitmaydigan yaralar paydo bo‘lar, mabodo, bunday
lampaning shisha siniqlaridan biror joyni kesib olgan odamni esa kesgan joyim bitmasdan,
uzoq azob berardi. Singan lampa ichidan chiqqan havodan nafas olib qo‘ygan
odam esa