Kader beni, iki Alman devletinin tam sınırları üzerinde bir kasabada, Braunau am Inn'de

BÖLÜM 14

Devlet  adı  verilen  siyası  teşekkül,  bugün

yanlış olarak iki türlü insan tanımaktadır. Bunlar,

vatandaşlar  ve  yabancılardır. Vatandaş  grubuna

dahil  olanlar,  doğuşları  itibariyle  yahut  bir

natüralizasyon  kâğıdı  dolayısıyla  sivil  hukuka

sahip olan kimselerdir.

Yabancılar  grubuna  dahil  olanlar  da,  aynı

haklara  sahiptirler.  Bu  iki  sabit  grup  arasında,

memleketin

sağına

soluna

dağılmış,

HE-

İMATLOS denilen kimseler bulunmaktadır.

Bugün  hâlâ,  bu  gruba  dahil  olanlar  mevcut

devletlerden  birine  mensup  olmak  şerefinden

mahrum  bulunan  ve  neticede  hiçbir  yerde  sivil

hukuka  malik  olmayan  kimselerdir.  Bu  haklara

sahip  olabilmek  için,  her  şeyden  evvel  bir

devletin  hudutları  dahilinde  dünyaya  gelmek

şarttır.  Bu  hususta  ırk  ve  ırk  bakımından

akrabalık  bir  rol  oynamaz.  Eskiden  bir Almanın

---

himayesindeki  topraklarda  yaşayan  ve  şimdi

Almanya'da  oturan  bir  zencinin  dünyaya

getireceği  bir  çocuk  bir  "Alman  Vatandaşı"

olacaktır.  Aynı  şekilde  her  Yahudi,  Afrikalı,

Asyalı  veyahut  Avrupa'nın  diğer  milletlerinden

birinin  çocuğu  başka  herhangi  bir  muameleye

lüzum  kalmadan,  Alman  vatandaşı  kabul

edilebilir.

Bir  de,  doğum  yeri  itibariyle  bahşedilen

"naturalizasyon"dan  başka,  sonradan  meydana

getirilen  bir  "natüralizasyon"  mevcuttur.  Bunun

için  de  meselâ  aday,  hırsız  olmamalıdır.  Aday,

siyasi  bakımdan  da  mahzurlu  bulunmamalıdır.

Daha doğrusu siyası bakımdan zararsız bir aptal

olmalıdır.  Uzun  lâfın  kısası,  vatandaşı  olacağı

devleti  ianesine  muhtaç  olmamalıdır.  Bizim

realist  devrimizde  bunun  manası  yeni  vatanına

nakdi birtakım fedâkârlıklar getirmesi demek tir.

Hattâ  vatandaş  namzedi  "âlâ  bir  mükellef

olabilecek  ise,  bu  vasfı  onun  için  gayet  faydalı

ve  olumlu  bir  meziyet  teşkil  eder,  "natu-

ralizasyon"u  çok  daha  kolay  elde  etmesini

sağlar.

Bütün  bu  işlerde  ırk  meselesinin  hiçbir  rolü

---

yoktur  ve  nedense  nazarı  itibaren  alınmaz.  Bir

devlete  dahil  olmak  için  vatandaşlık  hakkım

kazanmak  yolunda  gösterilen  gayret,  meselâ  bir

kulübe  kabul  edilmek  için  takip  edilmesi  icap

eden  hattı  hareketten  farksızdır.  Vatandaş

namzedi  dilekçesini  verir.  Bu  dilekçe  incelenir.

Sonunda vatandaş adayının hakkında olumlu oy

kullanılır.  Sonra  bir  gün  dilekçe  sahibine,

"vatandaş"  olduğuna  dair  bir  ihbarname  tebliğ

edilir.  Bu  varaka,  vatandaş  namzedine  pek

mizahı  bir  şekilde  sunulur.  O  zamana  kadar  bir

CAERE  olan  vatandaş  namzedine  "işte  bu

vesikaya

istinaden

bundan

böyle

ALMANSINIZ" denir.

Bu  tılsımlı  değnek  darbesini  devlet  reisi

yapmaktadır.  Bir  ilâhın  icradan  aciz  kalacağı  bu

değişiklik,  bir  memur  tarafından  bir  anda

yapıverilmektedir.  Sefil  bir  Slav,  bir  kalem

oynatılmasıyla

hakiki

(!)

"Alman"a

çevrilmektedir.

Bu  yeni  Alman  vatandaşının  hangi  ırka

mensup olduğu tetkikine ehemmiyet verilmediği

gibi,  sıhhi  vaziyetinin  de  ne  olduğunu  anlamak

zahmetine  katlanılmaz.  Bu  kimse,  frenginin

---

tahribatına  uğramış  olsun,  bu  hiç  mühim

değildir.  Yeter  ki,  malı  bakımdan  bir  yük  veya

siyasi  kanaatleri  itibarıyla  büyük  bir  tehlike

teşkil  etmesin,  Bu  durumda  olan  bir  kimse,

modern  bir  devlette  bir  vatandaş  sıfatıyla  kabul

görebilir.

İşe  devlet  adını  taşıyan  bu  siyasi  teşekküller,

daha

sonra

üstesinden

gelemedikleri,

alt

edemedikleri  bu  zehirleri  kendi  bedenlerine,

kendi istekleriyle bu biçimde zerk ederler.

Bir  vatandaşı,  bir  yabancıdan  ayıran  husus,

vatandaşın her türlü kamu vazifelerine serbestçe

girebilmesi,

askerlik

hizmetini

yapması,

seçimlere  faal  veya  yalnızca  seçmen  olarak

katılabilmesidır.  Bunlar  birer  imtiyazdır.  Çünkü

ferdi  hukuk  ve  şahsi  hürriyetler  mevzuunda,

yabancı  olanlar  da  aynı  haklardan  faydalanırlar.

Hatta,  yabancıların  bu  haklardan  yararlanmaları

çok  zaman  daha  etkili  bir  koruma  biçimini  alır.

Bugün  "Alman  Cumhuriyeti"ndeki  vaziyet  işte

budur.

Bugün,  çağımızda  devletin  rolünü  anlamış,

devlet  görüşünü  gayet  iyi  biliyorum.  Fakat,

bizim  mevcut  kanunlarımız  kadar  mantık  tan

---

uzak,  hatta  bu  kadar  saçma  ve  çılgınca  bir  şey

bulabilmek kadar zor bir iş yoktur.

Bugün,  çağımızda  devletin  rolünü  anlamış,

devlet  telâkkiden  bir  şeyler  kapabilmiş  tek  bir

memleket  vardır.  Bu  memleket,  pek  tabii  bizim

model  Alman  Cumhuriyetimiz  değildir.  Burası

Amerika Birleşik Devletleri'dir. Amerika Birleşik

Devletleri,

hiç

olmazsa

kısmen,

devlet

mefhumunu  anlayabilmiştir.  Bu  devlet  sıhhatleri

bozuk  olan  göçmenlerin,  kendi  memleketine

girmelerine  müsaade  etmemektedir.  Amerika

Birleşik  Devletleri  bazı  ırklara  mensup  olanları

"naturalizasyon"

hakkından

mahrum

bırakmakla,  devletin  ırkçı  telâkkisine  bir  parça

olsun yaklaşmaktadır.

Irkçı  devlet  nüfusunu  üç  kısma  ayırır.  Bu

kısımlar şöyledir:

1) Vatandaşlar.

2) Devlet tebaaları

3) Yabancılar.

Devlet  tebaaları  kısmına  mensup  olanlar

"ressortissant"  olarak  da  tavsif  edilebilirler.  Esas

olarak,  doğum  ancak  "ressortissant"  vasfını

---

bahşeder.  Bir  kimseye  bu  vasıf,  tek  başına  bir

kamu  hizmetine  girebilmek,  siyasi  faaliyete,

meselâ  seçme  veya  seçilmeye  katılmak  hakkını

hiçbir  zaman  vermez.  Her  "ressortissant"  için,

ırkını  ve  milletini  doğru  ve  açık  bir  şekilde

beyan  etmek  şarttır.  Her  zaman  "ressortissant"

vasfından  cayarak,  nüfusu  kendi  milletinden

olan  memlekette  vatandaş  olmak,  "ressortissant"

kısmına  dahil  olan  herkesin  şahsi  arzusuna

bağlıdır,  işte  bir  yabancıyla  bir  "ressortissant"

arasındaki  tek  fark,  ilkinin  diğer  bir  devlet

tebaası olmasından ibarettir

Alman  milletine  dahil  olan  her  "genç

ressortissant"m,  her  Alman  gencinin  görmekle

mükellef  olduğu  tahsil  ve  terbiye  devresinden

tamamen  geçmesi  gereklidir.  Bu  biçimde  "genç

ressortissant"  kendim,  topluluğun  ırkını  idrak

etmiş, milli ruh ile dolu bir üyesi haline getirecek

tahsil  ve  terbiyeye  boyun  eğmiş  olur.  Bu

yollardan  geçtikten  sonra  "genç  ressortissant"

fiziki  çalışmalarına  ait  olan  hususlarda  devletin

bütün  emirlerini  yerine  getirir.  Daha  sonra

orduya  alınır.  Ordu  tarafından  verilen  terbiye

"genel  terbiye"dir.  Bu  terbiye,  bütün Almanlara

---

verilen ve onların her birini, ordu içinde fizik ve

fikri  kabiliyetleri  itibariyle,  muvaffak  olacakları

mevkilere  hazırlar,  işte  "vatandaş"  unvanı  ve  bu

unvanın bahşettiği haklar, ancak sıhhati yerinde,

sağlam  yapılı,  şöhreti  olumlu,  ahlâkı  düzgün

olan  kim  şeye,  askerlik  vazifesini  de  yaptıktan

sonra, parlak bir şekilde lütfe-dilecektir.

Böyle bir kimseye bu hususta verilecek berat,

hayatının  en  kıymetli  bir  vesikası  olacaktır.  Bu

kıymetli  berat  o  kimseye  bütün  vatandaşlık

haklarını kullanmasına ve bu unvana bağlı bütün

imtiyazlardan istifade etmesine imkân verecektir.

Vatandaşlık  beratının  verilmesi,  aleni  bir  hak

olacaktır.  Yeni  vatandaş,  topluluğa  ve  devlete

sadık kalacağına dair yemin edecektir. Bu berat,

topluluğun  bütün  üyelerini  birleştiren  bir  rabıta

rolü  oynar.  Yâni,  çeşitli  içtimai  sınıfları  ayıran

hendeği

doldurur.

Şurası

hiçbir

zaman

unutulmamalıdır:

Namussuz,

ahlâksız

ve

şahsiyetsiz  bir  kimse,  âdi,  cani,  memleketine

kasteden  katil  ve  bunun  gibiler  her  zaman

vatandaşlıktan,  yâni  bu  büyük  şereften  yoksun

bırakılır.  O  zaman  bu  kimseler  "ressortissant'lar

derecesine  inerler.  Mamafih,  hemen  şunu  da

---

belirtelim  ki,  ırk  bakımından  Alman  olup,

hayatını  çalışarak  kazanıyorsa,  o  genç  kadına

"vatandaşlık hakkı" bahis olunur.

---