Kader beni, iki Alman devletinin tam sınırları üzerinde bir kasabada, Braunau am Inn'de
Download 2,6 Mb. Pdf ko'rish
|
Kavgam - Adolf Hitler ( PDFDrive )
|
Üç sene, (1919-20 ve 21'de) burjuva partilerinin toplantılarına devam ettim. Takip ettiğim
bu toplantılar benim üzerimde, gençliğimde içtiğim bir kaşık balık yağının yaptığı tesiri meydana getirdi. Tıpkı bir kaşık balık yağım yutmak gibi bir şey... Belki de pek iyi bir şey, fakat tadı çok korkunç. Eğer milletimizi kurtarmak istiyorsak, milletimin elini kolunu
bağlayıp bu
burjuva partilerinin toplantılarına götürmek ve dışarı kaçmaması için salonun kapısını kapalı tutmak ve toplantının bitimine kadar kimsenin dışarı çıkmasına izin vermemek mümkün olursa, belki bu takdirde bir iki yüzyıl sonra bir başarı kazanılabilir. Fakat hemen şunu itiraf edeyim ki, o zaman hayatın benim için bir değeri kalmayacak ve belki de Alman olmamayı tercih edeceğim. Ama ne var ki, Tanrı'ya şükürler olsun, sağlam ve ahlâkı henüz bozulmamış olan halkımızın bu burjuva toplantılarından şeytanın kutsal sudan kaçması
gibi nefret
etmesi, beni
teselli etmektedir. Burjuva düşüncesini ve bu
Artık bu pis burjuvaların neden hitabetin kıymetini anlamadıklarına şaşmıyorum. Bu üç sene zarfında Nasyonal Almanların, Alman Halk Partisi'nin, Bavyera Halk Partisi'nin ve Bavyera Merkez Partisi'nin hemen hemen
bütün toplantılarını takip ettim, işte, bu toplantılarda saptadığım durum şuydu: Toplantılara katılanlar bir cinsten ve yeknesak kimselerdi. Yani toplantılara gelenlerin büyük bir çoğunluğu esasen partinin üyeleri idiler. Hiçbir disiplin işaretine rastlanmayan bu toplantılardaki genel hava,
devrimlerin gerçekleştiği toplantıları andırmaktan çok, kâğıt oynanan bir kahvehanenin dumanlı pis havasına benziyordu. Öte yandan, konferans veren hatip de, bu ağır havanın bozulmaması İçin elinden geleni
yapıyordu. Konferans verenler bağırıyorlar di, nutuklarını çok yüksek sesle veriyorlardı. Fakat
aslında yaptıkları iş, nutuklarını okumaktan ibaretti. Bu nutukçuklar, bir gazete üslûbu ile veya ilmi bir yazı şeklinde kaleme alınmıştı. Nedense kuvvetli ifadelere rastlanmıyordu. Ara sıra ustaca, fakat faydasız nutuklar verildiği de oluyordu. Bu nutuklar, parti idare heyetlerine dahil olan zevatın lütufkâr bir gülüşmelerine hedef oluyordu. Kahkaha ile gülmüyorlardı. Bu onlar için münasebetsizlik olurdu. Gizlice kibar bir şekilde gülücükler yapıyorlardı. Bir gün, Münih'te bir toplantıya şahit oldum. Leipzig'de harbin yıldönümü dolayısıyla bir
miting yapılıyordu. Daha önceden hazırlanan nutuk bir üniversitenin profesörü tarafından okundu. Yönetim kurulu üyeleri en güzel yerde oturuyorlardı. Üç kişi idiler. Sağ ve soldakiler gözlüklü, ortada duran ise gözlüksüzdü. Üçü de redingot giymişti .Bu durumları insanda, idam kararına hükmetmiş bir mahkeme kurulunun veyahut tantanalı bir vaftiz merasimine katılanların intibaını uyandırıyordu. Güzel sayılabilecek sözde nutuk pek kötü bir tesir oluşturdu. Daha 45 dakika dolmadan mitinge katılanların hepsi, hipnotize edilmiş gibi bir uykuya daldı. Mitinge bir sessizlik hâkim olmuştu. Bu sessizliği sadece dışarı çıkan bir kimsenin ayak gürültüsü ve dinleyicilerin gittikçe çoğalan esnemeleri bozuyordu. Toplantıda, belki merak ederek, belki de delege olarak hazır bulunan üç işçi, ara sıra saklayamadıkları alaylı gülümsemelerle bakışıp duruyorlardı. Bu üç kişi, nihayet birbirini dirsekleriyle dürterek, sessizce toplantıyı terk etti. Dikkatimi çeken tarafları, toplantıyı ne pahasına olursa olsun, ihlâl etmek istemedikleri oldu. Hakikaten böyle bir yerde münakaşa etmenin hiçbir faydası yoktu. Nihayet sesi
gittikçe kısılan
profesör konferansını bitirdi. Toplantının başkanı olan gözlüksüz zat ayağa kalkarak, âdeta öter gibi profesörün gayet güzel bir şekilde konferans verdiğini söyleyerek toplantıya katılan hemşire ve kardeşlerine minnettarlığını açıkladı. Ona göre konferans münakaşaya yer bırakmayacak şekilde geçmişti. Sonuç olarak, herhangi bir tartışmanın olması,
kıymetli vakitlerinin kutsallığını ihlâl etmek olacaktı. Bundan dolayı, bütün dinleyicileri hislerine tercüman olarak, bir münakaşa yolu
açmaktan çekiniyordu. Toplantıyı kapatarak hep bir ağızdan "Biz
hepimiz bir vücut olmuş kardeş milletiz" marşını söylemeyi teklif etti. Marş söylendi. En sonunda başkan Alman marşını söylemek teklifinde bulundu. Bu marş da söylendi. Bende, ikinci marş söylenirken seslerin eksilmiş olduğu kanaati
oluştu. Yalnız
marşın nakarat
kısımlarında sesler çoğalıyor ve yükseliyordu. Demek ki herkes, marşın güftesini tam olarak bilmiyordu. Toplantı dağıldı. Daha doğrusu herkes mümkün olduğu kadar çabuk dışarı çıkmak için kapılara hücum etti. Bunlardan bir kısmı dışarıda bira içecek, bir kısmı kahve içecekti ve bir kısmı da serbest ve temiz havaya kavuşmaktan memnun kalacaktı. Ben üçüncü kısma dahil olanlardandım. Serbest havaya kavuşmak istiyordum. Acaba, yüz binlerce Prusyalı ve Almanın kahramanca mücadelesi bu gibi toplantılarla mı kutlanacaktı? Hiç şüphe yok ki hükümet bu hali hoş karşılar ve beğenir. Çünkü bu bir barışseverlik toplantısıdır. Burada bir bakan için asayiş ve emniyet bakımından endişe duyulacak bir hal
yoktur. Şevk ve heyecan, hiçbir zaman burjuva adabına tecavüz etmeyecek ve idari hudutları hiçbir zaman aşmayacaktır. Toplantıya gelenler, toplantıdan sonra kendilerini bir birahane veya kahvehaneye atacak, şevk ve heyecan içinde grup grup sokaklarda dolaşarak "Almanya çok yaşasın" diye bağırmayacak ve böylece istirahat ihtiyacı olan zabıta kuvvetinin de canının sıkılmasından endişe edilmeyecektir. İşte bundan dolayı bu halkın durumundan ve davranışlarından memnuniyet duyabilirler. Biz
Nasyonal Sosyalistlerin yaptıkları mitingler ise tam
aksine sakin
geçen toplantılardan değildi. Onlarınki ile bizim yaptığımız toplantılarda iki hayat görüşünün dalgaları çarpışıyordu. Toplantılarımız, hiçbir zaman vatanperverce şarkıların tatsız
terennümleri ile değil, tersine ırkçı ve milli ihtirasların ortaya çıkmasıyla sona eriyordu. Daha işin başından itibaren, toplantılarımızda, kati bir disiplin kurduk, idare heyetine mutlak bir otorite sağlamak gereğini anladık. Keza,
bizim verdiğimiz nutuklar burjuva
konferanslarmdaki â-ciz hatiplerin gevezelikleri şeklinde değildi. Toplantılarımızda sarf edilen sözler fikir ve kanaatler, mevzu ve şekil itibariyle rakiplerimizin karşı koymalarım davet edecek içerikte idiler. Toplantılarımıza birçok rakiplerimiz de katıldılar. Bazı kere toplantılarımıza rakiplerimiz kesif bir kalabalık halinde katılıyorlardı. Bu kalabalık birkaç demagogu da arasına almayı ihmal etmiyordu. Yüzlerinden daima şu ifade okunuyordu: "Bugün sizlerle kozlarımızı paylaşacağız, hesabınızı göreceğiz." Her gelişlerinde bunlara, her tarafı parçalamak ve bu işe artık bir son vermek yolunda talimat veriliyordu. Birçok kere bu talimatın icrasına kıl payı kaldı, işte bu sıralarda, bizim idare heyetimizin sonsuz enerjisi ve kendi zabıta teşkilâtımızın sert mücadele kabiliyeti, âdi rakiplerimizin emel ve tasavvurlarına set çekti. Bizlere karşı galeyana gelmeleri için birçok sebep vardı. Bizim duvar ilânlarımızın kırmızı rengi,
onları toplantılarımıza çekiyordu. Komünistlerin kızıl renklerinden istifade ettiğimiz zaman burjuvalar dehşet içinde kaldılar ve bu davranışımızı pek şüpheli bir şey olarak kabul ettiler. Nasyonal Almanlar, bizlerin esas itibariyle bir nevi Marksizm'i müdafaa ettiğimizi, çekirdek halinde birer sosyalist olduğumuzu yayıyorlardı. Çünkü bu kalın kafalılar bugüne kadar hakiki
Nasyonal Sosyalizm" ile "Marksizm'in arasındaki büyük
farkı anlayamamışlardı. Rakiplerimiz toplantılarımızda "Baylar ve Bayanlar"a hitap etmeyip, sadece
vatandaşımıza hitapta
bulunmamızı ve birbirimize bir parti arkadaşı muamelesi ettiğimizi görünce bizi "Marksist" zannettiler. Bizler çoğu zaman tavşan postuna girmiş bu ahmak burjuvaların paniğe kapılışlarına kahkahalarla gülüyorduk. Bu rakiplerimizin, bizim kaynak, niyet ve gayemiz hakkında sanki büyük bir bilinmez ile karşı karşıya kalmış gibi kafa patlatmalarına gülmemek elde değildi. Duvar ilânlarımızda kırmızı rengi
tercih edişimizin sebebi şuydu:
Solcuları hiddetlerinden köpürtmek, onların nefret ve galeyanlarını tahrik etmek, böylece hiç olmazsa
sabotaj yapmaları için toplantılarımıza gelmeye onları mecbur bırakmak. Çünkü fikriyatımızı bu kimselere duyurmanın yegâne şekli bu idi. Bu taktiğe, uzun uzadıya düşündükten sonra başvurduk, işte o vakitler, düşmanlarımızın kendilerini şaşırmış ve âciz kalmış hissettiklerini anladıkça devamlı
bir şekilde
taktik değişmelerini görmek ve bu hallerini takip etmek bizlere keyif veriyordu. Önceleri, kendi tarafla
rina bizim
toplantılarımızı önemsememeleri ve katılmamaları en ı M ni verdiler. Bu yasağa genellikle uyuldu. Fakat, yavaş yavaş içlerin den bazıları bu yasağa rağmen toplantılarımıza geldi. Gitgide sayı çoğalmaya başladı. Artık doktrinimiz onlara tesir etmeye başlamıştı. işte bu sırada rakip liderler yavaş yavaş sinirlendiler ve endi şeye düştüler. Endişeye kapılan ve sinirlenen rakip liderler, bu gelişmeye kaı sı seyirci kalmanın mümkün olamayacağını kabul ederek, teren usulleri ile bu vaziyete bir son vermek icap ettiğine kanaat getirdi ler. işte bundan sonra kızıl liderler, eğitim görmüş, bilinçli proleteı lere başvurdular. Artık salonlar toplantılarımız başlamadan 45 dakı ka
kadar önce işçilerle doluyordu. Toplantılarımız, fitilleri tutuştu rulmuş olduğu için her an havaya fırlayacak barut dolu fıçılara benziyordu. Fakat hiçbir zaman bu patlama meydana gelmedi. Bu işçiler, toplantılarımıza bize düşman olarak geldiler, belki taraftar olarak değil ama, hiç olmazsa kendi öğretilerinin kıymetsi: bir şey olduğuna kanaat getirerek döndüler. Ben, üç saat kadar süren nutuklarımdan sonra, taraftarlarımız la, rakiplerimizi kaynaştırıp, heyecanlı tek bir kütle haline getirme ye muvaffak oluyordum. Artık toplantılarımızı bozmak ve dağıtmak için verilen işaretler ve emirler hükümsüz kalıyordu, işte bu durum karşısında rakip liderler büyük bir korkuya düştüler. Yapabilecekle ri tek işe başvurdular. Tekrar, işçilerin toplantılarımıza gelmelerine mâni oldular. Toplantılarımıza, bu ikinci yasaktan sonra gelenler azaldı. Fakat, aradan çok zaman geçmeden aynı hareket ve aynı faaliyet tekrar başladı.
Yasağa uyulmuyordu. Yoldaşların sayısı gittikçe arttı. Sonunda, radikal taktik taraftarları yine üstün geldiler. Tekrar şu karara varıldı: Bizim toplantılarımızı takip edilmesi olanaksız duruma getirmek. Yaptığımız iki, üç... sekiz, ya da on toplantıdan sonra anlaşıldı ki, bizim
toplantılarımızı basmak
tasarısı, uygulama
alanına koymaktan daha çok teoride kolay bir iş olarak
kalıyordu. Her
toplantı sonunda
komünistlerin kayba uğradıkları anlaşılıyordu. Tekrar işçi sınıfına şu anons yapıldı: "Yoldaşlar kadın ve erkek işçiler, Nasyonal Sosyalistlerin toplantılarından sakınınız!..." Komünistlerin bizimle olan mücadelelerindeki değişiklik kendi basınlarının yayınlarından anlaşılıyordu. Çok kere bizleri sessizliğin içine gömmek arzusunu gösterdiler. Daha sonra bu usulün de tesirsiz kaldığını görerek, tekrar terör hareketlerine lüzum duydular. Gün geçtikçe bizden şu veya bu sebeple bahsediliyordu. Kendi aralarında, işçilere bizim genç hareketimizin çok gülünç olduğu hakkında birtakım zırvalar anlatılıyordu. Fakat bu zavallı efendiler, taktiklerinin hiçbir faydasını görmediklerini yavaş yavaş anlamaya başladılar. Bu âdi hareketlerinin bize zararı değil, faydası dahi oluyordu. Çünkü bu efendilerin dedikleri gibi, bizim genç hareketimiz gülünç idiyse, neden bu kadar bu hareketle meşgul olunuyordu. İşte böyle düşünenlerde merak uyanıyordu. Bunun üzerine bir yarı geri çekilme taktiğine başvurdular. Bir müddet de bizleri, insanlığa kastetmek isteyen korkunç caniler olarak göstermeye başladılar. Makale üstüne makale yazdılar. Yalan uyduruyordular. Devamlı bir şekilde bize yakıştırdıkları cinayetleri ballandıra ballandıra anlattılar, yazdılar. Aradan çok geçmeden bu hücumun da bizim genç hareketimize zerre kadar bir tesiri olmadığını gördüler. Zavallıların başvurdukları bu yalanla saldırgan hücum taktiği hakikatte bütün dikkatleri bizim üstümüze çekti ve bundan kızıllar değil, biz faydalandık. Bunun üzerine ben şu biçimde hareket etmeye karar verdim. Faaliyetimizde bir değişiklik yapmayacaktık. Komünistler, istedikleri kadar
bizi hafife alsınlar, bizimle eğlensinler ve bizlere sövüp saysınlar, hareketimizin istikametini hiçbir surette değiştirmeyecektik. Bu âdi iftiraların hiç ehemmiyeti yoktu, isterlerse bizi birer maskara veyahut birer cani olarak teşhir etsinler. Bizim için hiç mühim değildi. Esas olan bizden bahsetmeleri, bizlerle meşgul olmaları, kendi aralarında bizleri konuşmaları idi ve en mühimi, yavaş yavaş işçinin nazarında, bizim ile mücadele edilmesi icap eden bir kuvvet gibi görünmemizde idi. Hakikatte ne olduğumuzu, ne istediğimizi maksadımızın esasını günün birinde basının bu köpek
sürülerini andıran
Yahudilerine gösterecektik. Toplantılarımızın tam anlamıyla sabote edilememesinin tek sebebi kızıl liderlerin korkuları idi. Bu korkaklıkları akla hayale sığmayacak kadar büyüktü. Bütün müşkül anlarda bu kızıl liderler, ileri saflara astları sürdüler. Kendileri ise daima,
kavganın meydana geldiği salonların dışında kalıp, sonucu beklediler. Bunların niyetleri hakkında, gayet sağlıklı bilgiler alabiliyorduk. Bu sıhhatli bilgileri, yalnız
bazı taraftarlarımızı kızıl teşkilât içinde bırakmakla temin etmiyorduk, aynı zamanda kızıl propagandacıların gevezeliklerine kulak kabartmamız da çok iyi bilgi toplamamıza yardım ediyordu. Bu gevezelerden çok faydalandık. Şunu esef ederek söyleyeyim ki, Alman milletinde bu denli gevezeliğe çok tesadüf edilir. Bir plân hazırlanınca, nedense Almanlar ağızlarını tutamazlar. Çoğu zaman yumurtlamadan gıdaklarlar. Biz birçok defa, aleyhimizde hazırlanan geniş suikast plânlarım bu sayede öğrendik. Böylece komünist sabotaj ekipleri, hiçbir zaman kapı dışarı edileceklerini akıllarına getirmedikleri bir anda kendilerini salonun dışında buldular. O günlerde toplantılarımızın emniyet ve a s a y iş in i bizzat temin etmeye mecburdum. Hükümetin himayesine hiçbir zaman itimat edilemezdi. Hattâ hükümet tam aksine olarak toplantılarımızda gürültü çıkaranları himaye ediyordu. Çünkü hükümet kuvvetlerinin tek müdahalesinin esas neticesi, toplantıyı dağıtmaktan ibaretti. Kızılların da tek istekleri ve amaçları bu değil miydi?
İşe bu hususta emniyet kuvvetlerince bir usul meydana getirilmiştir. Bu usul hukuka aykırı ve sonucu en kötü bir harekettir. Hükümet erkânı, bir toplantıyı yarıda bırakmak için teşebbüsün olduğunu haber aldığında, emniyet ve asayişi bozanları tutuklamak yerine, biz masumları toplantımıza devam etmekten alıkoyuyordu. Bir emniyet memuru bu usulü büyük bir aklın ve hikmetin eseri (!) ve kanuna aykırı bir faaliyete meydan vermemek için başvurulan bir tedbir (!) olarak vasıflandırıyordu. Bundan çıkacak sonuç şudur: Azmetmiş bir haydut, namuslu bir adatnı, her türlü siyasal hareket
ve faaliyetten daima alıkoymak imkânına sahiptir. Devlet ise emniyet ve asayiş adına, bu azılı haydudun önünde eğilir ve böylece masumane bir şekilde haydudu tahrik ve teşvik eder. İşte biz Nasyonal Sosyalistler, herhangi bir yerde bir toplantı yapmak için faaliyete geçsek sendikalar kendi üyeleri ile bizim bu toplantımızı dağıtacaklarını söyleseler, polis bu durum karşısında şantajcı kızılları hapse tıkmadığı için, bizi toplantı yapmaktan men eder. Hattâ bu kanun adamları, birçok kere, toplantı yasağım bize , yazılı olarak tebliğ etmek suretiyle bu mantığa sığmayan hareketlerini yüzsüzce
uyguladılar. Toplantılarda bu gibi hareketlere karşı müdafaa tedbiri alınmak İsteniyorsa, yapılacak şey asayişi ihlâl edecek olan teşebbüsleri daha İşin başından itibaren zararsız hale getirecek çareler aranmalıdır. Ayrıca şu
husus da
akıldan uzak
tutulmamalıdır. Toplantının sadece emniyet kuvvetlerinin himayesi altında cereyan etmesi, toplantıyı tertip eden liderlerin halk nazarındaki itibarını sarsar. Büyük bir polis kuvvetinin himayesine ihtiyaç gösteren toplantılar, halkın nazarında hiçbir ehemmiyet ve cazibeye haiz olamazlar. Keza, milletinin aşağı tabakalarının nazarında başarının ilk önemli şartı bir kuvvet gösterisinde bulunmaktır. Cesur bir adamın, bir korkağa kıyasla kadınların kalplerini kolaylıkla fethettiği gibi, kahramanca bir hareket de, bir milletin hassas kalbini, korkakça ve polis kuvvetinin himayesi sayesinde yapılabilen bir toplantıdan çok daha kolay elde eder. İşte bütün bu sebeplerden dolayı, bizim partimiz hayatını koruması ve
devam ettirebilmesi için, kızıl teröristlere karşı bizzat tedbir almalı ve rakiplerinin hareketlerini kendi kuvvetleriyle bizzat ezmelidir. Bizim toplantılarımızda asayiş, mitinglerimizi emin bir psikoloji ruhu ve enerji ile idare etmek ve aynı zamanda sükûneti korumakla vazifeli arkadaşlardan kurulu bir teşkilât sayesinde temin edildi. Bir toplantı tertip ettiğimiz zaman, bu toplantının hâkimi bizden başkası değildi. Kızıl rakiplerimiz şunu pek iyi biliyorlardı: Bizi tahrik edecek, toplantımızda gürültü çıkaracak grup, bize oranla kalabalık da olsa, örneğin beş yüz kişiye karşı bir düzine kadar olsak bile kapı dışarı edilecektir, işte bu sıralardaki ve
özellikle Münih
dışındaki toplantılarımızda yüzlerce rakibimizin karşısında on beş on altı Nasyonal Sosyalistin bulunduğu oldu.
Bu orantısız duruma rağmen biz herhangi bir tahrik hareketine müsaade etmedik.
Toplantılarımızda hazır bulunanlar mağlûbiyeti kabul etmektense, dayak yemeği göze aldığımızı pek iyi biliyorlardı. Çok defa, öyle anlar oldu ki, biz bir avuç arkadaşla, köpekler gibi uluyan, patırdı gürültü eden büyük kızıl topluluğun, kahramanca üstesinden geldik. Biraz korkak olmasalardı, on, on beş kişiye karşı en sonunda galip gelebileceklerini anlayabilirlerdi. Fakat bu galibiyeti elde
edebilmeleri için
kendi arkadaşlarından birkaçının kafasının patlaması icap edecekti, işte bunu göze almak cesaretini göste-remiyorlardı. Marksçıların ve burjuvaların toplantılarmdaki stratejiyi uyguladık. Bu uygulamalardan gayet iyi sonuçlar aldık. Marksçılar kendi toplantılarına burjuvalar tarafından bir sabotaj yapılmayacağını bildikleri halde, toplantılarda körü körüne bir disiplin kurmuşlardı Halbuki Marksçılarda toplantı dağıtmak emeli pek şiddetli bir şekil de kendim gösteriyordu. Hattâ, kendilerine rakip olanların toplantı larında gürültü çıkarmakta çok yetenekliydiler. Ayrıca, birçok ilde yalnızca Marksist olmayan bir
toplantı yapmanın bile proletarya aleyhinde bir hareket olduğu fikrim yaymışlardı. Hele hele, Marksçılar işlerine gelmeyen bu toplantılarda işçileri birer
kukla gibi
oynattıklarının ve
yaptıkları hıyanetlerin listelerinin açıklanacağı ve halkı aldatmak için uydurdukları yalanların ortaya döküleceğini tahmin ederlerse büsbütün azarlar. Böyle bir toplantı mn yapılacağı ilân edilince, bütün kızıl basın korkunç bir gürültü çıkarır. Çoğu zaman, kanun aleyhtarlığını kendileri için bir sistem kabul eden bu alçaklar, önce hükümete başvurarak, proletarya aley hindeki bu tahripkâr toplantının, birtakım sonucu vahim olayla ı a gebe olduğu gerekçesi ile derhal yasak edilmesini rica ederler, hatta tehdit yolu ile isterler. Marksistler, dillerini yönetimin aptallıkların,ı uydururlar ve
isteklerine kavuşurlar. Eğer, tesadüfen, bulunduğu mevkie lâyık olmayan bir maymu na rastlamazlar ve hakiki bir Alman memuru ile karşılaşırlarsa, işi r o vakit proletaryaya karşı bir tahrik hareketine fırsat verilmeyeceği ne dair beyanname yayınlayarak,
sefil burjuvaların suratlarını proletaryanın kemikli yumruğu
ile parçalamak için proleterlerin toplan tıya gelmelerini ilân ederler. Bu burjuva toplantıları bir âlemdir, idare heyeti endişe ve koı ku içindedir. Çoğu zaman böyle bir
tehditle karşılaşınca toplanı ı yapmaktan vazgeçerler. Bazen korku, bu pis burjuvaları o kad.u şaşkına çevirirdi ki, toplantı saat sekizde başlayacağı yerde, saat sekiz kırk beşe veya dokuza kalırdı. Toplantının başkanı salonda bu lunan muhalif gruba bin türlü şaklabanlık yapar ve kendilerinin kanaat ve fikirlerine iştirak etmeyenlerin de toplantıya yetişebilmeleri için,
başlama saatini
geciktirdiklerine dair bin türlü yalan söyler. Başkan, bu toplantının maksadı arasında, hiçbir kimseyi fikir ve kanaatlerinden ayırmanın bulunmadığım beyan eder. Toplantı başkanının sözlerinden anlaşılacağı üzere ancak fikir münakaşası sonunda bir anlaşmaya varılır ve bu fikirler arasında bir köprü kurulabilir. Bakın burjuvaların iddiaları nasıldı? Herkes cennete kendi bildiği tarzda ulaşabilirdi. Sonuç olarak herkese fikir ve kanaat hürriyeti verilmeli idi. Bu esasa göre konferans veren hatip sözlerine başlamak için müsaade rica eder. Hemen ilâve ederler, bu nutuk zaten uzun sürmeyecektir. Hiç olmazsa bu toplantıda işçi kardeşler ara-sında bir anlaşmazlık bulunmamasını isterler. İşte, bu toplantılarda sol tarafta oturan Alman kardeşler hiç alicenap davranmazlar. Konferansı veren hatip daha sözlerine başlamadan, gayet şiddetli bir şekilde küfürlere muhatap olur. Neticede pis burjuvalar piliyi pırtıyı toplamak mecburiyetinde kalırlar. Korku yüzünden
çektikleri acı kısa sürdüğünden dolayı, onları şanslı saymak pek yanlış olmaz. Bu burjuva toplantılarının serçe pehlivanları sahneyi küfür, tezyif ve tahkir altında terk ederler, çoğu zaman da kafa ve gözleri şişmiş bir vaziyette merdivenin basamaklarım ikişer üçer atlayarak sokağa kaçarlar. Biz Nasyonal Sosyalistlerin tertip ettiği toplantılar, Marksistler için bir yenilik oldu. Bizim toplantılarımıza bu kızıllar birçok defa oynamış oldukları komediyi yine sahneye koyacaklarından emin olarak geliyorlardı. Ağızlarında hep şu cümle vardı: "Bugün şu adamların işlerim göreceğiz!" Bazı kere, bu kızıllardan birinin arkadaşına, salona girerken yüksek sesle böyle söylediği olurdu. Fakat bu kızıl, ikinci bir cümle
söylemeye fırsat
bulamadan sokakta kendine gelirdi. Toplantılarımızı idare etmek için bizim kendimize has usullerimiz vardı. Biz Nasyonal Sosyalistler, halktan konferansı lütfen dinlemesini talep ve rica etmezdik. Hiçbir zaman toplantılarımızda bitip tükenmez bir münakaşa vaat etmezdik. Dinleyiciye toplantının sahibi ve hâkimi olduğumuzu önceden açıklar ve ilân ederdik. Bir kere dahi olsun, hatibin sözünü kesmeye cüret edecek bir kimsenin gözünün yaşına bakılmadan kapı dışarı edileceği haber verilirdi. Bu denli bir küstahlıkta bulunacak kimsenin başına geleceklerden sorumlu olamayacağımızı önceden söylerdik. Vakit olur da, canımız isterse belki bir münakaşa kabul ederdik. Yoksa, toplantılarımızda hiçbir münakaşanın cereyan etmesine fırsat vermezdik. Bütün bunları toplantıyı takibe gelenlerin kafalarına soktuktan sonra, "şimdi söz hatip falan kimsenindir" diyerek toplantıyı açardık. İşte bu şekil davranışımız dahi, kızılları hayretten hayrete düşürüyordu. Bir kere, bizim partimizde bu toplantılarda asayişi sağlamakla görevli olan ve bu iş için pek iyi hazırlanmış bir salon güvenlik teşkilâtımız vardı. Burjuva toplantılarında asayişi sağlayacak kimseler, itaat ve saygı görebilsinler diye yaşlı kimselerden olurdu. Kızıllar ise yaşa, saygıya ve otoriteye kulak asmadıkları için burjuva
toplantılarında asayişi sağlayacak ekip âdeta yok gibiydi. Bizim mücadelemizin daha başından itibaren bu asayiş işini sağlayacak ekiplere daima genç arkadaşları aldım. Bunlann çoğu askerlik arkadaşlarım idi. Bazıları ise partimize yeni kaydolmuş gençlerdi. Bunlara daima şunu s ö y le d im : Terör ancak terör ile yokedüir, dünyada yalnız cüretkar ve aziroh kimse her zaroan galip getir. Biz, kudretli, asil ve yüksek bir Sikir uğranda mücadele ediyoruz. Bu Bkir kanımızın son
damlasına kadar
müdaafa edilmeye değer bir fikirdir. Genç arkadaşlarım şu kanaat ile dolu idiler: Aklın bingi yerde, son karar cebir ve şiddete aittir. En iyi müdaafa silahı ise, saldırıya geçmek-tir.Güvenlik teşkilâtımızın çalçene
heriflerin kulüplerine benzemediğini, enerji dolu bir mücadele topluluğu olduğunu her yana yaymak gerekiyordu. Bu gençlik böyle bir parolaya susamıştı. Bizim mücadeleyi başlatıp, hedefine
vardıracak olan neslimiz bir hayal kırıklığı içinde idi, derin bir nefret ve isyan duyuyor ve korkak burjuvaları hakir görüyor, bunlardan âdeta tiksiniyordu. Memleketteki bu
değişikliğin, burjuva
hükümetin milletimizin canlı kuvvetlerinin imhasına fırsat verdiği için meydana geldiği ortada idi. Alman milletini himaye edecek yumruklar hâlâ vardı. Fakat bu yumrukları sevk ve idare edecek başlar eksikti. Ben, bu gençlere^vazifelerinin önem ve gerekliliğini anlattığım, dünyanın en büyük akıl ve hikmeti, eğer kendisine hizmet edecek bir kuvvet ve idareden mahrum ise; her büyük sulh esefinin ancak kuvvetle himaye edilmesi lâzım geleceği için yok olacağına izah ettiğim zaman, gençlerin gözleri pırıl pırıl ışıldıyordu. Konuşmalarım sayesinde gençler, mecburi askerlik hizmetlerini bambaşka bir biçimde görmeye başladı. Benim anlattığım askerlik vazifesi ölü bir devletin otoritesi altında, kaskatı olmuş yaşı geçkin bir memurun tasavvur ettiği mânada bir askerlik hizmeti değildi. Ben, ferdi hayatı feda ederek, her zaman ve her yerde, bütün bir milletin hayatını korumak için canlı bir şuurun idrak ettiği bir askerlik hizmetinden bahsediyordum. Bu gençler, kavganın içine büyük bir heyecanla, şevkle atılıyorlardı. Toplantılarımızda gürültü eden kızılların üstlerine, sayıca üstün olduklarına bakmaksızın ve buna hiç önem vermeksizin, eşekarısım andıran bir şekilde saldırıyorlardı. Hiçbir zaman yaralanmaktan ve kanlarım dökmekten çekinmiyorlardı. Onların ruhlarına, yalnız hareketimizin kutsal görevine yol açmak düşüncesi dolmuştu. Partimizin emniyet teşkilâtı, 1920 senesinin yaz aylarında açık nizamnameler ile kayıt altına alındı. 1921 senesinin yazına doğru teşkilâtımızı muhtelif gruplara ayırdık. Bunu yapmamız özellikle gerekliydi. Çünkü, gün geçtikçe faaliyetimiz büyük bir hızla artıyordu. Münih'teki, Hofbrauhaus düğün salonundaki toplantılarımıza devam ettiğimiz gibi, yine bu şehirdeki diğer büyük salonlarda da çoğu zaman toplantı tertip ediyorduk. Münih'te burjuvaların devam ettiği büyük bir birahane olan Bürgerbrau ve yine büyük bir birahane olan Kindkeller'de 1920 ve 1921 yıllarının sonbahar ve kış aylarında gittikçe büyük bir alâka gören görkemli toplantılar yaptık. Bu
arada değişmeyen bir oyun
her toplantımızda oynanıyordu. Alman Nasyonal Sosyalist işçi Partisi'nin toplantılarının yapıldığı salonun kapısı, toplantı başlamadan önce polis tarafından kapatılmak isteniyordu. Çünkü salon "ağzına kadar" dolmuş oluyordu. Bu sıralarda güvenlik teşkilâtımız, bizi pek önemli bir sorunu çözümlemeye zorladı. Bugüne kadar hareketimizi temsil eden bir işaret, bir bayrak yoktu. Bu türlü sembollerin bulunmayışı yalnız o günler için birtakım sorunlar ortaya koymakla kalmaz, gelecek için de zararlı olurdu. |
Bosh sahifa
юртда тантана
Боғда битган
Бугун юртда
Эшитганлар жилманглар
Эшитмадим деманглар
битган бодомлар
Yangiariq tumani
qitish marakazi
Raqamli texnologiyalar
ilishida muhokamadan
tasdiqqa tavsiya
tavsiya etilgan
iqtisodiyot kafedrasi
steiermarkischen landesregierung
asarlaringizni yuboring
o'zingizning asarlaringizni
Iltimos faqat
faqat o'zingizning
steierm rkischen
landesregierung fachabteilung
rkischen landesregierung
hamshira loyihasi
loyihasi mavsum
faolyatining oqibatlari
asosiy adabiyotlar
fakulteti ahborot
ahborot havfsizligi
havfsizligi kafedrasi
fanidan bo’yicha
fakulteti iqtisodiyot
boshqaruv fakulteti
chiqarishda boshqaruv
ishlab chiqarishda
iqtisodiyot fakultet
multiservis tarmoqlari
fanidan asosiy
Uzbek fanidan
mavzulari potok
asosidagi multiservis
'aliyyil a'ziym
billahil 'aliyyil
illaa billahil
quvvata illaa
falah' deganida
Kompyuter savodxonligi
bo’yicha mustaqil
'alal falah'
Hayya 'alal
'alas soloh
Hayya 'alas
mavsum boyicha
yuklab olish