Jahongir mamatov: iak memuar umid yoki kirish o’rnida

Amur Temur: To’rtinchi. Xaloyiqqa rahm qildim, barchaga na’f etkurdim. Bunda birovga 
nohaq ozor etkazmadim va mendan yordam so’rab kelganlarning ko’kragidan 
itarmadim…
Rahm-shafqat… Ne-ne onalar o’g’illari Karimovga muxolif bo’lgani uchun iztirobga cho’ktirildi. 
Ne-ne bolalar otasi muxolifatda bo’lgani uchun etim qoldilar. 
“O’lgan onalarimiz, tirik bo’lib ruhan o’lgan otalarimiz… Qarindosh-urug’larimizda ne ayb?”- 
deganlar qancha! 
Birgina taniqli va ist’edodli jurnalist Ahmadjon Muxtorovning Karimovga shavqat so’rab yozgan 
o’ndan ziyod xatidan xabardorman. Bunga javoban u «Hali bu kam, uning onasini…» deya haqorat 
qilganini ham ko’pchilik biladi. 
Jizzax viloyatidan kelgan oqsoqollar hokimning g’aroyib qiliqlaridan nolishdi. «Bu qurumsoq 
chollarni fel’eton qilish zarur» dedi Prezident. Shunday qilindi. 
«Ravil, qariya Qudrat Axmedovni infarktgacha olib bor, bilding-mi?» 
«Ravil, ana u qo’qonlik danakchi Yusufni emaklat, hamma ko’rsin!» 
«Ravil,…» 
Har kuni kotibiyat boshlig’i Ravil Abduqodirov xonasidagi apparatdan Prezidentning g’azabli 
topshiriqlari, ya’ni rahm-shavqati «taralardi». Hech vaqt o’tmay u bot-bot ijrosini surishtirardi. 
Amir Temur: Beshinchi. Islomga taaluqdi ishlarni men har doim kundalik va dunyoviy 
ishlardan ustun qo’yib keldim…
Karimov ham islomga taaluqli ishlar bilan doim shug’ullandi. Islom davlati qurdi. Machit va 
madrasalarga qatnovchilar kuzatuv, ta’qib ostiga olindilar. Oddiy xatmi Qur’on majlisidan Makkai 
mukarramadagi yig’inlargacha ayg’oqchi qo’yildi. 
Dindorlar Tojikistonda nohaq qamalgan birodarlarini yoqlab yetti so’zli shoshilinchnoma 
yuborishsa, Islom Karimov uch oy matbuotni, oynaijahonni ularga qarshi «sayratdi». 

---

Mabodo Makkai mukarramadagi yig’inlarda unga qarshi bir so’z aytilsa bormi… kaz-kazolarning 
«ovozi o’chardi». 
Ayniqsa, diniy idoraning moliyaviy ahvoli unga tinchlik bermasdi. Dahshatli imperiya davrida, 
ateizm «gullagan» paytda ham huquq tartibot xodimlari bu idoraga bostirib kirishmagan. Lekin 
Karimov u erdagi har qog’ozni o’zi ko’rgisi va undan dushman barmoqlari izini topgisi kelardi. 
Bosh prokuror Bo’ritosh Mustafoyev esa bu yerda jinoyatchilik ildiz otgani haqida matbuotga jar 
soldi. 
Demak, Karimov islomga emas, Islomga(o’ziga) sodiqlikni istadi, Tangri yo’lida sodiqlik 
ko’rsatganlarni o’ziga bo’ysundirish uchun qo’rquv, tahlika olovini sochardi. 
Vaqti-vaqti bilan madrasalar, machitlardan xayri-ehson hisobiga kelgan audio va video 
apparatlarni tortib olardi. Ularning «tili»dan hadiksirardi. 
Saudiya Arabistondan kelgan o’zbek machitlardan birida va’z aytib, bu yerdagi xalq og’ir kun 
kechirayotganini ta’kidlagani bois 24 soat ichida mazkur mamlakatdan kelgan barcha 
mehmonlarni quvib chiqardi. Hatto ularning elchixonalari yopib qo’yilgani ham sir emas. 
Diniy idoralarga o’ziga sodiq kishilarni «saylab» qo’yish ham uning doimiy ishlaridan biriga 
aylandi. Bu bilan u islomiy ekstremizmga zamin hozirladi.