Ikkinchi bob

Forscha so‘zlar. Forscha so‘zlar ham Navoiy davri og‘zaki va yozma nutqida arabcha so‘zlar kabi turkiy tilga qadimdan aralash holda kelmoqda. Ayniqsa, turkiy va eroniy elatlarning bir-biriga bo‘lgan munosabati tufayli ularning og‘zaki va yozma nutqida yaqinlik, o‘zlashish holati yuz bergan, bu yaqinlik XV asr turkiy og‘zaki va yozma nutq yodgorliklarida, jumladan, “Xamsa” dostonlarida forscha so‘zlar o‘ziga xos, sezilarli darajada ishlatila boshlagan. Forscha so‘zning aksariyati to‘liq aynan qo‘llangan bo‘lsa, ularning ba’zilari eski o‘zbek tili yozma nutqiga fonetik o‘zgarishlarga uchragan holda ishlatila boshlagan. Ulardan:
Gavhar – qimmatbaxo tosh (10-bet);
G‘avvos – suvga sho‘ng‘uvchi (22-bet);
Nishtar – nish, tig‘ning uchi (199-bet);
Shikof – yoriq, derz, chok, teshik (193-bet);
G‘ani – boy, badavlat, ehtiyojsiz,hech narsadan kamchiligi yo‘q (193-bet);
Marg –o‘lim, uyqusi qattiq (52-bet);
Fusungar – sehrgar (125-bet);
Mushk – xushbo‘y modda (125-bet);
Piioxan –ko‘ylak (107-bet);
Zabon – til (96-bet);
Kavnu makon – borliq, dunyo, cheksizlik (61-bet);
Kishvar – mamlakat, viloyat (132-bet);
Xiromon – o‘zini har tarafga tashlab, noz bilan yuruvchi (189);
Go‘sha – burchak, xilvat, chekka joy, narsaning bir cheti, kamonning tirkish bog‘lanadigan boshi (uchi) (189-bet);
Zunnor – musulmon davlatlarda yashovchi xristianlar majburan belga bog‘lab yuradigan va ma`lum bir rangdagi chilvir (180-bet);
Sarbaland – ardoqli, dongdor, shuhratli (169-bet);
Sarnigun – boshi quyi, to‘ntarilgan ostin-ustun, majoziy sharmanda (166-bet);
Husn –go‘zallik, chiroy, ko‘rk (166-bet);
Zabarjad – qimmatbaho niltang tosh;
Kishvar – mamlakat, o‘lka (185-bet);
Nigun – ag‘darilgan, teskari, egilgan, bukilgan (185-bet);
Xilvatgoh – xilvatxona (170-bet);
Ganj – xazina (204-bet) va boshqalar.