Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

— Акасини сизлаб ганирадн, яна катталар иш буюр- 
ганда хўп бўладп, деб қўлини мапа бундай қилиб кўкра- 
гига қўйиб турадм.
— 1)аракалла, ўтлим, яиа қаиақа бўладн?
— Яиа, ота-оиасига гаи қайтармайди, молларга озор 
бермайдп, бир марта она эчкимизнн мшшоқчн бўлгашкм- 
да бувим, одобли бола ундай қнлмайдп, дегал.
— Баракалла, хўн, яиа қандай бўлади?
— Цушларнц ўлднрмайдн... Бир марта тутшшг кава- 
гндан чумчуқнииг боласшш олаётгашшда энам, одобсиз, 
1шма қиляисан, туш дарров деган.
— Баракалла, ўғлим, қаноат ҳосил қилднм, сеи кўн 
одобли экансан.
Бнз ҳаммамиз ўршшпздан туриб гуриллатиб қарсак 
чалпб юбордик, Абдулҳалимшшг ўзп ҳаммамиздап кўн- 
роқ чалдн. Энам унга тўртта ёнгоқ, тўртта ўрпк узатди. 
Уртоғпм жуда кўн ютаман, деб ўнлаб 
уйларндан атай- 
лаб бўз халта кўтариб кеити. Ёнғрқ билан ўрикни ўшаи- 
га солпб, ёнида ўтнргаи шернгнга лабларинн чапиллатнб 
мақтанмб ҳам қўйдн.
— Хўиг, энди навбаг кимннки?—сўрадн бобожоним.
— Ҳалндап буён меп тикка турибман-ку,— аразлагап- 
дай қнлнб деди Дилнжон.
— Э-ҳа, аътпбор бермабман, Юнусвойшшг набираси- 
иидинг?
— Вой, ҳозир сўрадингиз-ку?!
/,7
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Ҳ а, аптгандинг-а... Канн бошла бўлмаса, ўғлпм. _
— К ўп антеам, кўп берасизми?
— К ў п бераман.
— Одоблп бола... одобли бола бобоси ишлаётганда 
олдига ассаЛому алайкум, деб боради,—Дилижон кўлпни 
кўксига кўппб, канака салом беришшш ҳам кўрсатди.
— Я хш и,—деб қўйди бобожоним.
— Ундан кейин, бобосп ишлаётганда 
олдига борпб^ 
кетмоннн менга беринг, мен чопишиб юбораман, дейдн.